Από την εφημερίδα ΑΝΕΞ.ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ:
Ο ΚΟΥΒΑΝΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ- ΧΗΜΙΚΟΣ, ΠΟΥ ΑΣΠΑΣΤΗΚΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ! και μέλος της Ι.Μονής Δαδιάς
· «Η αλλαγή μου ήταν σχέδιο Θεού»
· «Με πατέρα αξιωματικό του καθεστώτος Φιντέλ Κάστρο, άρχισα να πηγαίνω στην εκκλησία κρυφά»
· «Στην Ορθοδοξία βρήκα αυτό που μου έλειπε στην λατινική εκκλησία, στην Ορθοδοξία βρήκα το πνευματικό, το εσχατολογικό στοιχείο»
· «Η πίστη στο Χριστό είναι η πηγή της μοναδικής ελπίδας που μπορεί να ικανοποιήσει τον άνθρωπο. Εκτός από τον Χριστό δεν υπάρχει ελπίδα»
· «Σε εκκλησιαστικούς κύκλους της λατινικής Εκκλησίας όταν αναφέρονται στην Ορθοδοξία, κάνουν λόγο για ακαταστασία, αμορφωσιά, και αποστασία της πίστεως»
· «Στην Κούβα για να έχει η ιεραποστολή επιτυχία, πρέπει να υπάρχει ντόπιος επίσκοπος, με ελληνική αλλά και εγκυκλοπαιδική παιδεία»
Συνέντευξη στον Μάκη Βραχιολίδη
e-mail: vrachiolidis@yahoo.gr
Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του τολμηρού, «επαναστάτη» Κουβανού που ως παιδί, στην εκκλησία πήγαινε κρυφά από τον πατέρα του, που ήταν αξιωματούχος του άθεου καθεστώτος του Φιντέλ Κάστρο.
Ο Αρχιμανδρίτης, Πανοσιολογιότατος κ. Ιερώνυμος Εσπινόζα, 36 ετών, πρωτοήρθε στην Ελλάδα το 2007. Χειροτονήθηκε Διάκος στις 28.10.2009. Μέσα σε 5 χρόνια έμαθε να μιλάει άπταιστα την ελληνική, είναι δε πτυχιούχος χημικός, σπούδασε Θεολογία Καθολική στην Αβάνα και ήδη τελειώνει την Θεολογική του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ο Κουβανός Ορθόδοξος Αρχιμανδρίτης, είναι παράλληλα και μέλος της μοναστικής Αδελφότητας της ιστορικής Ιεράς Μονής Δαδιάς, όπου και λήφθηκε η συνέντευξη που ακολουθεί.
Ο Κουβανός, ορθόδοξος ιερέας, μια δυνατή, καλλιεργημένη και γερά θεμελιωμένη προσωπικότητα, οδηγήθηκε στην Ελλάδα και στην ιεροσύνη, αφού πρώτα εγκατέλειψε την Καθολική εκκλησία και μεταπήδησε στην Ορθοδοξία, «ύστερα από σειρά καταιγιστικών γεγονότων που κινούνταν από θεϊκή δύναμη». ΣΧΕΔΙΟ ΘΕΟΥ, χαρακτηρίζει ο ίδιος τη μεταπήδησή του από την Καθολική στην Ορθόδοξη Εκκλησία. .
Απαντά σε όλες τις ερωτήσεις που του ετέθησαν αν και μερικές διακρίνονται για την αιρετικότητά τους. Ο πατήρ Ιερώνυμος, ευθύς και ειλικρινής, φωτίζει πολλά για τα οποία εμείς, οι κοινοί κοσμικοί, έχουμε …μεσάνυχτα. Διαβάστε την, αξίζει τον κόπο!
Δεν παίρνονται τέτοιες συνεντεύξεις συχνά.
-------------------------------
Και το εκπληκτικό: Ο Φιντέλ Κάστρο, άθεος κομμουνιστής με μια γενναία του πολιτική πράξη και επειδή δεν τα πήγαινε καλά με το Βατικανό, σε αντιπερισπασμό, κάλεσε στην Αβάνα τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, έκτισε με δαπάνες της Κυβέρνησής του τον Ορθόδοξο ναό του Αγίου Νικολάου (ο μοναδικός Ελληνο-ορθόδοξος ναός στην Κούβα) και του παρέδωσε τα κλειδιά του!
Ένας καθολικός, με σπουδές θεολογικές σε καθολικό κονσερβατουάρ, ξαφνικά ασπάζεται την Ορθοδοξία και όχι μόνον. Χειροτονείται και ορθόδοξος κληρικός.
π.ΙEΡΩΝΥΜΟΣ: Πραγματικά ήταν πολύ ξαφνικά. Αν πριν από δέκα χρόνια μου έλεγαν ότι κάποια μέρα θα έφευγα από την λατινική Καθολική εκκλησία και θα γινόμουν κάτι άλλο, ειδικά ορθόδοξος, δεν θα το πίστευα. Και λέω ειδικά ορθόδοξος, επειδή μέσα στους εκκλησιαστικούς κύκλους της λατινικής καθολικής εκκλησίας της Κούβας, η Ορθοδοξία είναι σχεδόν άγνωστη καιόταν την αναφέρουν, κάνουν λόγο για ακαταστασία, αμορφωσιά, και αποστασία της πίστεως! Εγώ έλαβα εκκλησιαστική παιδεία από τους πατέρες Ιησουίτες, γνωστούς από την ιδιαίτερη αφοσίωση τους στο παπικό θρόνο. Πραγματικά, η αλλαγή μου ήταν σχέδιο Θεού, αυτό το πιστεύω απόλυτα. Πήγα πρώτη φορά στο Ορθόδοξο ναό του Αγίου Νικολάου της Αβάνας με την περιέργεια του μαθητή της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, ψάχνοντας για αρχαία κείμενα, ούτε κατά διάνοια σκεφτόμουν κάτι άλλο, και εκεί στην ώρα του εσπερινού κατάλαβα, (όχι τόσο με το νου αλλά με την ψύχη), ότι κάτι διαφορετικό υπήρχε, αυτό ακριβώς, που χωρίς καν να το είχα καταλάβει, μου έλειψε τόσο καιρό στην λατινικές ακολουθίες. Και έτσι σιγά -σιγά άρχισα να πλησιάζω και να ασχολούμαι με την Ορθοδοξία.
Το πείσμα του Πάπα στο ανύπαρκτο αλάθητό του, δεν είναι ασφαλώς το μόνο που σας ώθησε στο να ασπασθείτε την ορθοδοξία και να εγκαταλείψετε την καθολική εκκλησία. Περιγράψτε μας όσα βασικά σημεία της καθολικής εκκλησίας σας κάνουν να διαφωνείτε μαζί της.
π.ΙEΡΩΝΥΜΟΣ: Όπως ήδη σας είπα, δεν ήταν οι διαφορές στα θεολογικά θέματα μεταξύ λατινικής και Ορθόδοξης εκκλησίας που με έκαναν να ασπαστώ την Ορθοδοξία. Ειλικρινά, όλα αυτά που έμαθα από μικρός και μετά στο καθολικό Σεμινάριο (σχολείο για υποψηφίους κληρικούς), τα πίστεψα με πάθος, μου φαινόνταν πολύ «λογικά». Βέβαια, αν πάρετε ένα βιβλίο λατινικής θεολογίας και το διαβάσετε, με την προϋπόθεση της πίστεως και ότι αυτά που εκεί γράφει έχουν την επικύρωση των μεγαλύτερων θεολόγων του κόσμου ( τουλάχιστον από δυτικής άποψης), θα είναι πολύ εύκολο να καταλάβετε ότι σαν μαθητής λατινικής θεολογίας δεν είχα την ανάγκη να ψάξω αλλού και μάλιστα όταν η ορθοδοξία, ήταν ανύπαρκτη στο δικό μου περιβάλλον. Το πρόβλημα μου ήταν ακριβώς το αντίθετο και η ερώτηση έπρεπε να ήταν: «πώς ένας παπικός με θεολογική μόρφωση, μπορούσε να αλλάξει την πιστή του;» και η απάντηση είναι εύκολη, αν και δεν ήταν εύκολη η διαδικασία: Με προσευχή και με την βοήθεια των πατέρων της εκκλησίας. Με βοήθησαν πολύ οι Πατέρες της Εκκλησίας και με το διάβασμα των έργων τους άρχισα σιγά -σιγά να καταλαβαίνω και να δω τα πράγματα με άλλο πρίσμα, αν και για να είμαι ειλικρινής ήταν πολύ δύσκολο, δεν αλλάζεις την πίστη μιας ζωής σε μια μέρα. Το πιο δύσκολο σημείο ήταν το θέμα της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος και από του Υιού η όπως το γνωρίζουμε όλοι το filioque.
Είστε καλλιεργημένος, μελετημένος και υποθέτω αρκούντως φιλοσοφημένος, ώστε στ΄ αλήθεια να πιστεύετε, ότι με την μεταπήδηση από τη μια στην άλλη Εκκλησία, εξασφαλίσατε περισσότερη ψυχική γαλήνη και τελειότητα προσέγγισης του Χριστού;
π.ΙEΡΩΝΥΜΟΣ: Ψυχική γαλήνη σίγουρα. Αυτή ακριβώς ήταν η αιτία της αλλαγής μου, μόνο μετά ήρθε η ανάγκη της θεολογικής έρευνας. Στην Ορθοδοξία βρήκα αυτό που μου έλειπε στην λατινική εκκλησία, στην Ορθοδοξία βρήκα το πνευματικό, το εσχατολογικό στοιχείο. Στην λατινική εκκλησία καλλιεργούν πιο πολύ το κατηχητικό και γνωστικό στοιχείο, την ακαδημαϊκή γνώση. Της λείπει λίγο το πνευματικό το μυσταγωγικό. Δεν λέω ότι δεν είναι σημαντική η μόρφωση, το αντίθετο, τόσο η ακαδημαϊκή όσο και η πνευματική μόρφωση βοηθούν μαζί και με την προσευχή στην πορεία μας προς την θέωση, αλλά κυρίως την προσευχή, η αδιάλειπτος προσευχή.
ΜΙΑ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΞΗΓΗΣΗ
ΤΗΣ ΔΙΑΙΡΕΣΗΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ
Οι εκκλησίες, τα δόγματα κι οι αναρίθμητες χριστιανικές αιρετικές ομάδες, δεν σας θυμίζουν κάπως τα πολιτικά κόμματα ; Όλοι πιστεύουν στο Χριστό αλλά ο καθένας ισχυρίζεται ότι τον εκφράζει καλύτερα από τον άλλον. Όταν ο Χριστός είναι Ένας, Μοναδικός κι Αδιαίρετος, πώς είναι δυνατόν να ισχυριζόμαστε ότι εμείς Τον πιστεύουμε ορθότερα, «ορθοδοξότερα» , ας πούμε, χωρίς να διακυβεύουμε τη σοβαρότητά μας;
π.ΙEΡΩΝΥΜΟΣ: Αν μελετήσουμε θεολογικά αλλά και κοινωνιολογικά το θέμα, θα δούμε ότι δεν μπορούμε να λέμε ότι κάποτε υπήρξε ένας μόνος τρόπος χριστιανισμού, από τους πρώτους αιώνες. Ακόμα και στην αποστολική εποχή, βλέπουμε πως υπήρξαν διαφορετικές αιρέσεις ή ομάδες με διάφορες αντιλήψεις και δοξασίες, και όλες αυτές διεκδίκησαν το μονοπώλιο της αληθείας. Πάντα όμως ενυπήρχε το σώμα της πραγματικής Εκκλησίας του Χριστού: Μία και Αποστολική. Εγώ προσωπικά, θα σας προτείνω ένα πείραμα: Να αφήσουμε για μια στιγμή τη θεολογία και να δούμε το πρόβλημα, όπως θα το έκανε ένας άθρησκος. Θα κάνουμε αυτό το πείραμα για πρακτικούς λόγους, και σας ερωτώ: ποια Εκκλησία από όλες, ή εκκλησίες και σέκτες του κόσμου, μπορούν να μετρήσουν αντίστροφα στην ιστορία για να φτάσουν στους Αποστόλους και στον ίδιο το Χριστό; Δεν είναι πολύ δύσκολη η απάντηση. Και ποιες από αυτές έχουν διατηρήσει μια ενιαία θεολογία και παράδοση για αιώνες; Ποιες από αυτές έχουν διατηρήσει την ενότητα, όταν άλλες έχουν φύγει από το κορμό της, για παράδειγμα οι Κόπτες και οι Δυτικοί; Νομίζω ότι έχουμε την απάντηση, αλλά υπάρχουν πολλές άλλες πλευρές του ίδιου θέματος, ιστορικές, θεολογικές, πολιτικές, πολιτιστικές και πάνω από όλα ο ανθρώπινος εγωισμός. Γι’ αυτό είναι απαραίτητη η αναφορά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και τις Οικουμενικές Συνόδους ως αρχή και μέτρο για την ασφάλεια της ενότητας της πίστεως, αλλά και στον καθολικό χαρακτήρα της μιας Εκκλησίας, με την ευρύτερή της έννοια.
Ο Κουβανός ιερέας κ. Ιερώνυμος ιερουργεί σε Εκκλησία
του παραμεθόριου χωριού Σιδερώ του Σουφλίου.
«ΧΕΡΙ ΘΕΟΥ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΙΣΜΟ… ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ»
Τι περισσότερο σας έκανε εντύπωση κι επιλέξατε Ελλάδα κι όχι ας πούμε την Ορθόδοξη Ρωσία, με την οποία είχατε πολλές θερμές σχέσεις στο παρελθόν ως Σοβιετική ΄Ενωση;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: Το γιατί Ελλάδα και όχι Ρωσία, σας απαντώ, ότι τότε στην Κούβα, δεν υπήρχε Ορθόδοξος ναός του πατριαρχείου της Μόσχας. Και σε αυτό πάλι βλέπουμε το χέρι του Θεού, γιατί ένα περίπου χρόνο μετά την είσοδό μου στην Ορθοδοξία, η Κουβανική κυβέρνηση έδωσε άδεια γα να κτιστεί Ορθόδοξος ναός για την Ρωσική κοινότητα!
«ΑΠΟ ΠΑΙΔΑΚΙ, ΚΡΥΦΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ, ΠΗΓΑΙΝΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»
Την ιεροσύνη σας, προφανώς δεν την ανακαλύψατε ασφαλώς τώρα. Σας φλόγιζε από μικρή ηλικία. Μήπως όμως, με τα ισχύοντα στον Καθολικισμό δεν υπήρχε περίπτωση να γίνεται ιερέας, κι έτσι προστρέξατε στην Ορθόδοξη Εκκλησία, όπου σίγουρα το έδαφος είναι πιο ζεστό και λόγω ιδιοσυγκρασίας Ελλήνων.;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: Όντως είναι ποιο εύκολο στην Ορθοδοξία να γίνεις ιερέας από ότι είναι στην λατινική εκκλησία, αλλά δεν είναι αυτή η περίπτωση μου. Εγώ από πολύ νωρίς, περίπου στα επτά μου χρόνια άρχισα να σκέπτομαι σαν ιερέας, αν και από πολύ μικρός κατάλαβα ότι αυτό θα ήταν δύσκολος δρόμος και όχι μόνο λόγο του βάρους της ιεροσύνης, αλλά και για τις συνθήκες που βρισκόταν η χώρα μου. Κομουνιστικό κράτος, όπου ακόμη και η απλή ομολογία της πίστεως ήταν για θαρραλέους και με… οδυνηρές συνέπειες. Με έναν πατέρα αξιωματικό του καθεστώτος, άρχισα να πηγαίνω στην εκκλησία κρυφά, και έτσι σε μια εκκλησία με ελάχιστα μέλη και λιγότερα ακόμα παιδιά γνώριζα την Αγία Γραφή και άκουγα για πρώτη φορά να μιλάνε για το Χριστό. Για να έχετε μια ιδέα… από τους έντεκα χιλιάδες πολίτες-Καθολικούς που είχε τότε η Κούβα, ήταν τόσο ελάχιστοι οι εν ενεργεία καθολικοί, που γνωριζόμασταν όλοι μεταξύ μας, και μια φορά το χρόνο συναντιόμασταν όλοι, ειδικά οι νεολαίοι. Έτσι, άρχισα τα βήματά μου στην εκκλησία, και προς την ιεροσύνη. Μετά από το 1998 με την επίσκεψη του πάπα Ρώμης Ιωάννη Παύλου του Β’ στην Αβάνα, η κυβέρνηση άλλαξε εντελώς την πολιτική θέση της προς την λατινική εκκλησία και γενικά προς όλες τις θρησκείες της χώρας, παρέχοντας μια σχετική θρησκευτική ελευθερία.
«ΟΙ ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΔΥΝΑΜΩΣΑΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ»
Για την ιεροσύνη εγκαταλείψατε και την χημεία ,την οποία επίσης σπουδάσατε. Η τόσο αποφασιστική αυτή για τη ζωή μας επιστήμη, δεν θα μπορούσε να καταστεί πρακτικά επωφελής και στην αποστολή σας ως λειτουργού του Υψίστου; Το έχετε σκεφθεί, πως ίσως δια της χημείας θα μπορούσατε να είστε αποτελεσματικότερος ως κληρικός;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: Ναι, το έχω σκεφτεί και όχι μόνο. Είναι γεγονός ότι η ενασχόλησή μου με τις θετικές επιστήμες γενικά, και όχι μόνο με την χημεία, αλλά και με τα Μαθηματικά και ειδικά με την μοριακή φυσική με βοήθησαν πάρα πολύ στην πνευματική μου ζωή. Μπορεί να ακούγεται παράξενο αλλά εμένα προσωπικά με βοήθησαν να μελετήσω και να καταλάβω τους κανόνες της φυσικής λειτουργίας του σύμπαντος, (τουλάχιστον μέχρι το σημείο που το επιτρέπει η επιστήμη). Έκαναν την πίστη μου στο Θεό πιο δυνατή, και βέβαια τη ζωή μου ως κληρικού. Ο άνθρωπος της πίστεως ακόμα και στην επιστήμη, βλέπει να κινείται το θέλημα και το χέρι του Θεού ακριβώς εκεί όπου οι άλλοι ψάχνουν πού να οικοδομήσουν την αθεΐα τους. Είπε ο τιμηθείς με το βραβείο Νόμπελ φυσικής του 1921, Άλμπερτ Αϊνστάιν: «Μέσα από το ακατανόητο σύμπαν εκδηλώνεται άπειρη ανώτερη σοφία».
«ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΔΕΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΥΝ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΑΚΙΝΗΣΙΑ»
Είστε ήδη πέντε χρόνια στην Ελλάδα, μιλάτε άψογα την ελληνική και όπου νάναι θα πάρετε πτυχίο Θεολογίας και από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σπουδάσατε Θεολογία και στην Κούβα.. Λογικά η επιστήμη της Θεολογίας δεν πρέπει να είναι ενιαία σε όλο τον κόσμο. Ή μήπως δεν είναι;. Έχετε επισημάνει κάποιες διαφορές ουσίας μεταξύ ελληνικής και καθολικής Θεολογίας;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: Οι διαφορές είναι αμέτρητες. Υπάρχει ένας κοινός κορμός: Το ιστορικό γίγνεσθαι, αυτό δηλαδή που πάει από την αρχή μέχρι και τη τελευταία Οικουμενική Σύνοδο, περίπου τον ένατο αιώνα, όπου στην δύση αρχίζει ο περίοδος των Φράγκων, με την νίκη του Κάρολου του Μέγα (Καρλομάγνου). Μετά έρχεται η θεολογία και οι δυο Εκκλησιές πλέον ακολουθούν πολύ διαφορετικούς, και σε πολλές περιπτώσεις αντίθετους δρόμους. Δεν μπορούμε πια να μιλήσουμε για ενιαία θεολογία. Σήμερα, η λατινική θεολογία και ειδικά η ακαδημαϊκή είναι βασισμένη σε μεγάλο βαθμό στην Αυγουστινιανή και Ακινατική θεολογία, από την θεολογία του Ακινάτη, πηγάζει όλη η δυτική θεολογία, και περίπου μετά από μια χιλιετία, η δυτική θεολογία έχει απομακρυνθεί από την Ορθόδοξη θεολογία. Νέα δόγματα, νέες θεολογικές αποφάσεις, τα παπικά εγκύκλια,(τα οποία με το δόγμα του αλάθητου του πάπα έχουν δογματικό χαρακτήρα), και τα νέα κινήματα όπως η θεολογία της απελευθερώσεως, έχουν πλημμυρίσει τον ακαδημαϊκό χώρο της δύσης. Ενώ οι Ορθόδοξοι Θεολόγοι έχουν αποφύγει τις καινοτομίες, προσπαθώντας να διατηρούν τη διδασκαλία των συνοδικών πατέρων, όχι στην ακινησία όπως μας κατηγορούν οι δυτικοί, αλλά δίνοντας στη θεολογία τον πραγματικό της χαρακτήρα. Γι’ αυτό τον περασμένο αιώνα ακούσαμε την φωνή του καθηγητή Ρωμανίδη να διδάσκει και να μιλάει για Εμπειρική Θεολογία, δηλαδή η Θεολογία που πηγάζει όχι τόσο από την ακαδημαϊκή γνώση όσο και από την εμπειρία της θεώσεως.
Έχετε επισημάνει κάποια… ανορθόδοξα στον ελληνικό τρόπο ζωής και ποια;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: Σε μια χώρα υπάρχουν πάντα πολλά «γιατί» . Κάθε άνθρωπος είναι ένας διαφορετικός κόσμος, γι αυτό το λόγο θα ήταν δύσκολο για μένα να κρίνω τον τρόπο ζωής των Ελλήνων.
Φυσικά με τις περγαμηνές που συλλέγετε, δεν φαίνεται να σταματάτε εδώ. Αλήθεια ποια άλλη επιστήμη θα θέλατε να σπουδάσετε;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: Οι σπουδές για μένα είναι μια ανάγκη, δεν θυμάμαι τον εαυτό μου χωρίς διάβασμα από την ημέρα που άρχιζα τις σπουδές μου στο δημοτικό. Δεν έχω σταματήσει ποτέ και ακόμα όταν ξεκουράζομαι το κάνω, διαβάζοντας ένα καλό βιβλίο ή βλέποντας το historia channelή discovery channel. Ειδικά η ιστορία, είναι το δυνατό μου σημείο, μου αρέσουν πάρα πολύ τα ιστορικά θέματα. Θα μου άρεσε να σπουδάσω νομική, μου αρέσει το δίκαιο, ή ελληνική φιλολογία, η ελληνική γλώσσα είναι καταπληκτική.
«ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ. ΕΧΕΙ ΛΑΜΠΡΟ ΜΕΛΛΟΝ»
Θα θέλατε να γίνετε επίσκοπος και στη συνέχεια να είστε ο πρώτος επίσκοπος της Ορθόδοξης εκκλησία στην Κούβα;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: Υπάρχει ορθόδοξη εκκλησία στην Κούβα αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν Έλληνες, αυτό είναι ένα πρόβλημα. Να γίνω επίσκοπος; Να σας πω την αλήθεια, ποτέ δεν ήταν στα σχέδια μου, είναι πολύ μεγάλη ευθύνη και δεν ξέρω αν έχω τις απαραίτητες ικανότητες ή τη δύναμη για τόσο βάρος. Αλλά αν μου έδιναν την ευκαιρία να γίνω επίσκοπος και να πάω στην Λατινική Αμερική, θα έλεγα ναι αμέσως. Είναι πάρα πολύ σημαντικό για μένα, και το έχω σαν υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μου και στο Θεό, το να κάνω κάτι στο ιεραποστολικό έργο στις ισπανόφωνες χώρες. Ειδικά στην Λατινική Αμερική ή γιατί όχι και στην πατρίδα μου, είναι... όνειρο.
Η Λατινική Αμερική είναι δύσκολο μέρος και ειδικά για την ιεραποστολή. Ο χαρακτήρας και ο πολιτισμός των λατινοαμερικανών λαών είναι δύσκολος και με πολλές ιδιαιτερότητες, αν και σε πρώτη ματιά φαίνεται το αντίθετο. Και από την άλλη, υπάρχει η πολύ μεγάλη δύναμη της δυτικής καθολικής εκκλησίας με αιώνες εμπειρίας και παρουσίας στην Λατινική Αμερική. ,
Νομίζω ότι το Οικουμενικό πατριαρχείο που έχει δώσει μεγάλη σημασία στην ιεραποστολή, πρέπει να αρχίσει να εγκαθιστά ντόπιους επισκόπους με ελληνική παιδεία. Μόνο έτσι θα έχει καλό αποτέλεσμα το ιεραποστολικό έργο. Στην Κούβα για παράδειγμα δεν θα έχει η ιεραποστολή επιτυχία, αν δεν υπάρχει ντόπιος επίσκοπος, με ελληνική αλλά και με εγκυκλοπαιδική παιδεία, αυτό είναι απαραίτητο. Ο λαός της Κούβας έχει πολύ υψηλό επίπεδο παιδείας. Από την άλλη μεριά, πρέπει να δημιουργηθούν καινούργιες Μητροπόλεις. Σε όλη τη κεντρική και νότια Αμερική υπάρχουν μόνο δύο μητροπόλεις Και είναι αδύνατον δύο μόνο μητροπολίτες να έχουν τον έλεγχο, τόσης τεράστιας γεωγραφικής έκτασης, έστω κι αν ο αριθμός πιστών σε αυτές είναι ελάχιστος.
Αν όλα γίνουν έτσι, πιστεύω ότι στην Λατινική Αμερική η Ορθοδοξία θα έχει λαμπρό μέλλον.
Αλήθεια πως σας φαίνεται αυτό που ισχύει στην Ελλάδα, κάθε επίσκοπος Μητροπολίτης, διαθέτει τη δική του «ομαδούλα», που τον ακολουθεί υποτακτικά κι εξελίσσετε κι αυτή αναλόγως; .Το θεωρείτε αυτό θρησκευτικά εκκλησιαστικά ορθό;. Μπορεί στη σημερινή εποχή να ισχύουν αντιλήψεις υποταγής ανθρώπου προς άνθρωπο; Και μάλιστα στους κόλπους μιας εκκλησίας όπου ο Θεός της είναι υπέρμαχος των ανθρωπίνων ελευθεριών; Αλήθεια εσείς είστε υποτακτικός ;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: Ναι, ο Χριστός είναι υπέρμαχος των ανθρωπίνων ελευθεριών αλλά και παράδειγμα υπακοής στο Θέλημα του Πατρός, όπως διαβάζουμε στα Ευαγγέλια, γι΄ αυτό στην ορολογία των εκκλησιαστικών ύμνων, τον ονομάζουν «ο αμνός του Θεού». Η υπακοή είναι μεγάλη αρετή και χάρισμα του Θεού. Η υπακοή είναι η βάση της τάξεως, όχι μόνο μέσα την εκκλησία αλλά και σε όλες οι άλλες κοινωνικές ομάδες, κάνουμε υπακοή στους νόμους της πολιτείας, στους γονείς μας, στις αρχές και βέβαια στον Θεό και συνεπώς στην εκκλησία μέσω των ιεραρχών της. Το πώς ο κάθε ένας ερμηνεύει την λέξη υπακοή, είναι άλλο θέμα.
Πιστεύετε πράγματι στην επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος κατά τις εκλογές αρχιεπισκόπων, επισκόπων κ.λπ.; Μήπως τελικά πρόκειται για εκλογές που γίνονται από τις «ομαδούλες» που ανέφερα προηγουμένως, κι άρα προϊόντα ψυχρής συναλλαγής, άσχετες προς το Άγιον Πνεύμα;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: Ο Θεός είναι πάνω από όλα και Αυτός είναι ο οποίος καθοδηγεί την Εκκλησία και τα πάντα, η επιφοίτηση του αγίου Πνεύματος σε τόσα σημαντικά θέματα όπως εκλογές, χειροτονίες, και μυστήρια, είναι πέραν πάσης αμφιβολίας.
«ΜΕΓΑΛΗ Η ΕΥΘΥΝΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»
Αυτή τη στιγμή, η μόνη θρησκεία που εξακολουθεί να εξαπλώνεται είναι το Ισλάμ. Που το αποδίδετε εσείς;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: Δεν είναι μόνο το Ισλάμ, είναι και οι Προτεστάντες, Μορμόνες και πολλές άλλες και σε αυτό εμείς έχουμε μεγάλη ευθύνη. Αυτοί απλά παίρνουν όσα εμείς έχουμε εγκαταλείψει. Και όταν λέω ότι η ευθύνη είναι δική μας, δεν εννοώ μόνο την εκκλησία αλλά και τις αρχές, την ελληνική κυβέρνηση και τον κάθε ένα από εμάς ξεχωριστά. Όταν η εκκλησία δεν κάνει το ευαγγελικό της έργο, όταν οι αρχές όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται για το έργο της εκκλησίας, αλλά και σε περιπτώσεις το εμποδίζουν, όταν η κυβέρνηση στο όνομα μίας ψευδό - δημοκρατίας περνάει νόμους στην βουλή που παραβιάζουν τους ιερούς κανόνες, χωρίς τη συνεργασία με την εκκλησία, (όπως στο θέμα του πολιτικού γάμου, των διαζυγίων, τη νομιμοποίηση των εκτρώσεων...ή το θέμα χωρισμός εκκλησία - κράτους, ή τούς διορισμούς των νέων κληρικών που προκαλεί τη σοβαρή μείωση των κληρικών σε όλη την πατρίδα μας, με αποτέλεσμα να κλείνουν ναοί από έλλειψη ιερέων ειδικά στα χωριά και στης ακριτικές περιοχές), όταν εμείς που με περηφάνια λέμε ότι είμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί αλλά δεν πατάμε στην εκκλησία παρά μόνο Πάσχα και Χριστούγεννα ή γινόμαστε «έκο» των ΜΜΕ, κρίνοντας την εκκλησία στο πρόσωπο των ηγετών της με αφορμή τη πρώτη κίτρινη είδηση, τότε σε αυτές τις περιπτώσεις γινόμαστε σύμμαχοι των αιρετικών και προδότες της πατρίδος μας, η οποία έχει για βάση και στήριγμα την ορθόδοξη πίστη και το αίμα χιλιάδων μαρτύρων που έδωσαν την ζωή τους για μια ελεύθερη και ορθόδοξη Ελλάδα.
«ΝΑ ΞΑΝΑ-ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΕΙ ...Ο ΚΟΣΜΟΣ»
Ο σημερινός λόγος που εκπέμπει η εκκλησία έχει ή δεν έχει απήχηση στους πιστούς; Εσείς τι νομίζετε; Η αυξανόμενη αθεΐα, μήπως οφείλεται στην αδυναμία της εκκλησίας να πείσει; Ποιες νομίζετε ότι είναι τελικά οι αγκυλώσεις της εκκλησίας;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: Η Εκκλησία σε όλη την ιστορία της έχει περάσει από πολλά και διάφορα, έχει ζήσει κακές εποχές και εποχές ακμής. Σε αυτή την εποχή που ζούμε, έχουμε μια κρίση όχι μόνο οικονομική αλλά, κυρίως κρίση στις αρχές-αξίες. Και γενικά, αν διαβάζετε, θα δείτε ότι όλα τα θρησκευτικά συστήματα περνάνε μια κρίση. Ο κόσμος έχει χάσει την ελπίδα του και όλοι προσπαθούν να βρούνε λύσεις ψάχνοντας νέες εμπειρίες. Πιστεύω ότι η πίστη στο Χριστό είναι η πηγή της μοναδικής ελπίδας που μπορεί να ικανοποιήσει τον άνθρωπο. Εκτός από τον Χριστό δεν υπάρχει ελπίδα. Η εκκλησία και γενικά κάθε πιστός, έχει σήμερα το καθήκον να δίνει ελπίδα σε αυτό το κόσμο. Η εκκλησία πρέπει να ανανεώνει το ευαγγελικό της χαρακτήρα και να ξαναευαγγελίσει τον κόσμο, ο κόσμος σήμερα χρειάζεται να ακούσει πάλι το κήρυγμα του Ευαγγελίου αλλά με την δύναμη που είχε στην αποστολική εποχή, και πάνω απ’ όλα με την μαρτυρία της πίστεως, με την αγάπη.
«ΜΑΚΡΙΝΟ ΟΝΑΡ Η ΕΝΩΣΗ ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ –ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΛΥΣ ΕΓΩΪΣΜΟΣ»
Βλέπετε στον ορίζοντα να διαφαίνεται η ένωση των Εκκλησιών; Γνωρίζετε τις θέσεις και των δύο εκκλησιών, Καθολικής και Ορθοδόξου, που γέρνει η πλάστιγγα του δικαίου; Με έναν Θεό… διαιρεμένο σε χίλια κομμάτια, δεν νομίζετε ότι Θεός γελάει μαζί μας τελικά;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: Ειλικρινά δεν το νομίζω. Υπάρχει πολύς εγωισμός για να γίνει κάτι τέτοιο, αλλά χαίρομαι τις προσπάθειες που κάνει το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο πρόσωπο του οικουμενικού μας Πατριάρχη.
Οι εκκλησίες, οι θρησκείες στις οποίες πιστεύουν οι άνθρωποι, είναι θεϊκής καταγωγής ή ανθρώπινης επινόησης;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: Η Εκκλησία είναι Μια, Καθολική και Αποστολική, είναι δημιουργία του Θεού, από το Θεό ζει και προς το Θεό πορεύεται. Όλες οι άλλες δεν είναι τίποτε πάρα μάταιες προσπάθειες των ανοήτων ανθρώπων για ευτυχία, ελπίδα και σωτηρία.
--Πατέρα Ιερώνυμε Εσπινόζα, σας ευχαριστούμε που είχατε την καλοσύνη να απαντήσετε στα ερωτήματά μας.
--Κι εγώ σας ευχαριστώ.
1 σχόλιο: