ΜΟΝΗ ΔΑΔΙΑΣ-ΝΕΑ

Η ΥΓΕΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ "ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ"

ΠΡΟΣΟΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΑΝΑΤΡΕΞΤΕ ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ "ΥΓΕΙΑ" ΣΤΗΝ ΜΠΑΡΑ ΚΑΤΩ ΑΠΌ ΤΟΝ ΤΊΤΛΟ.Ή κατ΄ευθείαν ΚΛΙΚ στο> http://monidadias-news.blogspot.gr/p/blog-page_3083.html

20ον-Από το Βιβλίο του μοναχού π.Αντωνίου

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΡΟΜΒΩΣΕΙΣ, ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ  ΑΠΕΙΛΗ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΜΑΣ 

Χιλιάδες συνάνθρωποι βασανίζονται από τις ύπουλες θρομβώσεις.. Ύστερα από παρότρυνση ενός φίλου που υποφέρει, συγκέντρωσα σχεδόν τα πάντα που αφορούν τη δημοφιλή πάθηση.. Εκείνο που επεσήμανα είναι ότι υπάρχει μια υστέρηση πληροφοριών για βότανα που μπορούν να φέρουν άμεσα αποτελέσματα. Και τούτο διότι οι θρομβώσεις είναι πολύπλοκο θέμα κι έχει αφετηρία πολλές άλλες ανθρώπινες λειτουργίες... για τις οποίες ωστόσο υπάρχουν πολλά βότανα για τη σταδιακή θεραπεία και των θρομβώσεων Δείτε:

Σύμφωνα με το ιατρό Αναστάσιο Μακρή, η θρομβοφλεβίτιδα είναι:

Ποιος κινδυνεύει από θρομβοφλεβίτιδα;

HIGH TECH αξιολόγηση και θεραπεία Χωρίς παρενέργειες και χειρουργείο
www.fysiotek.gr
Η θρομβοφλεβίτιδα, όπως φανερώνει το όνομά της, είναι η ανάπτυξη θρόμβου (πήγμα αίματος) και φλεγμονής σε μία οποιαδήποτε φλέβα. Από την εντόπιση του θρόμβου εξαρτάται εάν θα είναι μια ενοχλητική πλην αθώα κατάσταση ή δυνητικά θα απειληθεί η ζωή του παθόντα από μια πνευμονική εμβολή. Γιατί όμως αναπτύσσεται και τελικά ποίοι και υπό ποιες συνθήκες κινδυνεύουν; Υπάρχει άραγε τρόπος να προληφθεί;
Θεωρητικά, θρόμβος μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιαδήποτε φλέβα. Στην πράξη όμως, η πλειονότητα των περιπτώσεων αφορά τις φλέβες των κάτω άκρων, πολύ λιγότερο των χεριών και σε ένα μικρό ποσοστό φλέβες εντός της κοιλίας.
Ο λόγος είναι απλός: η βαρύτητα. Η αργή κυκλοφορία του αίματος από τα πόδια προς την καρδιά ενάντια στις δυνάμεις της βαρύτητας δημιουργεί ευνοϊκές προϋποθέσεις ανάπτυξης ενός θρόμβου. Πέραν της στάσης του αίματος, η θρομβοφλεβίτιδα μπορεί να οφείλεται στην αυξημένη πηκτικότητα του αίματος και/ή σε τραυματισμό του τοιχώματος μιας φλέβας.

Ποίοι κινδυνεύουν;
Λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ποίοι παράγοντες καθιστούν ορισμένους ανθρώπους πιο επιρρεπή στην ανάπτυξης θρομβοφλεβίτιδας:

• Η παρατεταμένη κατάκλιση, εξαιτίας πχ χειρουργικής επέμβασης, κατάγματος, εμφράγματος κλπ.
• Η παρατεταμένη ακινησία, πχ στο αεροπλάνο (σύνδρομο οικονομικής θέσης).
• Η παράλυση ενός μέλους, εξαιτίας πχ αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου ή τραυματισμού του νωτιαίου μυελού.
• Η εγκυμοσύνη, λόγω της πίεσης που ασκείται στις φλέβες της κοιλίας.
• Η παχυσαρκία επίσης δυσχεραίνει την κυκλοφορία του αίματος.
• Τα αντισυλληπτικά ή η θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης αφού τα οιστρογόνα αυξάνουν την πηκτικότητα του αίματος.
• Το κάπνισμα για τον ίδιο λόγο.
• Ορισμένες κακοήθεις παθήσεις που αυξάνουν την πηκτικότητα του αίματος (πχ καρκίνος του παγκρέατος).
• Διάφορες πολυκυτταραιμίες.
• Οι κιρσοί.
• Η ύπαρξη φλεβοκαθετήρα, είτε επειδή τραυματίστηκε η φλέβα, είτε επειδή επιμολύνθηκε ο καθετήρας, είτε γιατί το φάρμακο που εγχύθηκε ήταν ερεθιστικό.
• Η κληρονομική επιβάρυνση.

Είναι όλες οι θρομβοφλεβίτιδες ίδιες;
Καταρχάς η θρομβοφλεβίτιδα διακρίνεται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: την επιπολής και την εν τω βάθει. Αυτή η διάκριση έχει μεγάλη σημασία καθώς διαφέρουν ως προς τα συμπτώματα, την αντιμετώπιση και τις δυνητικές επιπλοκές.
Η επιπολής θρομβοφλεβίτιδα αφορά επιφανειακές φλέβες και εκδηλώνεται ως μια επώδυνη, ερυθρή, σχοινοειδής σκληρία αμέσως κάτω από την επιφάνεια του δέρματος. Πολύ συχνά πρόκειται για έναν κιρσό που θρομβώθηκε ή μια φλέβα του χεριού που φέρει καθετήρα.
Αντιθέτως, η εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση δεν έχει πάντοτε τόσο σαφή συμπτώματα. Τα πιο θορυβώδη προέρχονται από τη θρόμβωση των φλεβών που βρίσκονται βαθιά μέσα στο πόδι και πάνω από το ύψος του γονάτου. Σε αυτή την περίπτωση το πόδι είναι επώδυνο, θερμό, αρχικά ερυθρό και αργότερα κυανωτικό, ενώ οι επιφανειακές φλέβες είναι διατεταμένες.
Αν η θρόμβωση είναι κάτω από το ύψος του γονάτου, η ύπαρξη εναλλακτικών αγγείων για την αποχέτευση του αίματος καθιστά τα συμπτώματα πιο αμβλυχρά και ο ασθενής παραπονιέται για πόνο ή βάρος στην ορθοστασία ή το βάδισμα. Πάντως δεν είναι λίγες οι φορές που ο ασθενής είναι ασυμπτωματικός.
Γιατί μας ενδιαφέρει η θρομβοφλεβίτιδα;
Τουλάχιστον η επιπολής θρομβοφλεβίτιδα λίγο απασχολεί τον ιατρό καθώς αποτελεί μια αυτοπεριοριζόμενη κατάσταση που σπανίως προκαλεί επιπλοκές.
Αντίθετα, η εν τω βάθει είναι δυνητικά μια πολύ πιο σοβαρή κατάσταση. Όταν είναι μαζική και σε μεγάλη φλέβα απειλείται η βιωσιμότητα του μέλους αλλά ακόμα και η ζωή του πάσχοντα αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα. Ακόμη όμως και στις ασυμπτωματικές περιπτώσεις ελλοχεύει ο κίνδυνος των επιπλοκών.
Καταρχάς, υπάρχει ο κίνδυνος πνευμονικής εμβολής. Αυτό συμβαίνει όταν αποσπαστεί ο θρόμβος και μετακινηθεί εντός της φλέβας προς την καρδιά και στη συνέχεια στους πνεύμονες. Πρόκειται για μια απειλητική για τη ζωή κατάσταση που εξακολουθεί να συνοδεύεται από υψηλή θνησιμότητα.
Αλλη επιπλοκή είναι η ανάπτυξη χρόνιας φλεβικής ανεπάρκειας εξαιτίας της καταστροφής των βαλβίδων των φλεβών. Το αποτέλεσμα είναι οίδημα, πόνος, κιρσοί και αλλοιώσεις του δέρματος εφόσον δεν αντιμετωπιστεί.
Πώς γίνεται η διάγνωση;
Ενώ στην επιπολής θρομβοφλεβίτιδα η απλή κλινική εξέταση επαρκεί για να τεθεί η διάγνωση, στην εν τω βάθει περισσότερο από το 50% των περιπτώσεων θα απαιτήσει εργαστηριακή διερεύνηση. Ευτυχώς η πρόοδος της τεχνολογίας έχει δώσει αρκετές λύσεις.
Το υπερηχογράφημα αποτελεί το κυριότερο μέσο που χρησιμοποιείται σήμερα. Είναι γρήγορο, ανώδυνο και σχετικά φθηνό. Παρέχει αξιόπιστα αποτελέσματα εφόσον ο ειδικός ιατρός είναι έμπειρος αλλά μειονεκτεί στην απεικόνιση θρομβώσεων χαμηλότερα από το γόνατο.
Η φλεβογραφία συνίσταται στην έγχυση ακτινοσκιερού φαρμάκου στη φλέβα και τη λήψη ακτινογραφιών. Είναι η ακριβέστερη μέθοδος αλλά έχει αρκετά μειονεκτήματα, μεταξύ των οποίων και το γεγονός ότι το ίδιο το φάρμακο μπορεί να επιδεινώσει τη θρόμβωση.
Η μαγνητική τομογραφία χωρίς να είναι επεμβατική είναι πιθανώς εξίσου ακριβής με τη φλεβογραφία, τόσο στις θρομβώσεις του ποδιού όσο και της κοιλίας. Ωστόσο είναι πολύ ακριβή εξέταση και ο τομογράφος δεν είναι πάντα διαθέσιμος. Επιπλέον, δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε ορισμένους ασθενείς (πχ αν φέρουν βηματοδότη).
Τέλος, η πληθυσμογραφία είναι μια παλαιότερη τεχνική που τείνει να εγκαταλειφθεί.
Πώς αντιμετωπίζεται;
Η επιπολής θρομβοφλεβίτιδα υποχωρεί σε μία-δύο εβδομάδες με την χορήγηση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, θερμά επιθέματα για 20-30 λεπτά τρεις φορές την ημέρα και ανύψωση του άκρου.
Ακρογωνιαίος λίθος στη θεραπεία των εν τω βάθει φλεβικών θρομβώσεων είναι η χορήγηση αντιπηκτικών φαρμάκων. Αρχικά χορηγείται ηπαρίνη ενδοφλεβίως για μερικές ημέρες και αργότερα βαρφαρίνη σε μορφή χαπιών για δύο έως έξι μήνες. Επαναλαμβανόμενα επεισόδια θρομβώσεων απαιτούν αντιπηκτική αγωγή εφόρου ζωής.
Ο ασθενής νοσηλεύεται σε κανονικό θάλαμο κατακεκλιμένος και με ανυψωμένο το πάσχον μέλος αλλά επιτρέπεται να σηκώνεται. Πάντως, οι νεότερες ηπαρίνες χαμηλού μοριακού βάρους έχουν περιορίσει την νοσηλεία στο ελάχιστο σε ενδεδειγμένους ασθενείς.
Σε επιλεγμένες και κατά κανόνα σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να εφαρμοστεί πιο επιθετική θεραπεία με θρομβόλυση (όπως και στο έμφραγμα), αγγειοπλαστική ('μπαλονάκι') ή χειρουργική επέμβαση. Σπάνια θα χρειαστεί να τοποθετηθεί ειδικό φίλτρο σε κεντρική φλέβα ώστε να συγκρατήσει τυχόν θρόμβο που θα αποσπαστεί.
Μόλις υποχωρήσει το οίδημα εφαρμόζονται ειδικές ελαστικές κάλτσες που περισφίγγουν βαθμιδωτά το πόδι (περισσότερο χαμηλά, λιγότερο ψηλά) ώστε να προληφθεί η ανάπτυξη φλεβικής ανεπάρκειας.
Προλαμβάνεται;
Στην πράξη οι περισσότερες περιπτώσεις θρομβοφλεβίτιδας και πνευμονικής εμβολής συμβαίνουν στο χώρο του νοσοκομείου και μάλιστα σε χειρουργημένους ασθενείς για τους λόγους που προαναφέρθηκαν. Οι ιατροί το γνωρίζουν αυτό και λαμβάνουν τα μέτρα τους.
Σε οποιοδήποτε ασθενή πρόκειται να μείνει ακινητοποιημένος για μεγάλο χρονικό διάστημα και θεωρείται ότι διατρέχει αυξημένο κίνδυνο χορηγείται προληπτική αντιπηκτική αγωγή. Αυτό ισχύει κατά κύριο λόγο σε αυτούς που υποβάλλονται σε μεγάλες ορθοπεδικές επεμβάσεις (πχ ολική αρθροπλαστική ισχίου), οι οποίοι διατρέχουν το μέγιστο κίνδυνο την δεύτερη έως πέμπτη ημέρα μετά το χειρουργείο.
Για τον ίδιο σκοπό πολλές φορές εφαρμόζονται οι ειδικές ελαστικές κάλτσες ενώ ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη γρήγορη κινητοποίηση του ασθενούς μετά το χειρουργείο.
Στην καθημερινή ζωή, ένας άνθρωπος μπορεί να προλάβει το περίφημο 'σύνδρομο της οικονομικής θέσης' στο αεροπλάνο ή σε οποιοδήποτε πολύωρο ταξίδι αν σηκωθεί και βαδίσει λίγο κάθε μία ώρα. Σε περίπτωση που αυτό δεν είναι δυνατό, μπορεί να κάνει ασκήσεις σύσφιξης και χαλάρωσης των μυών των ποδιών του καθιστός. Χρήσιμη είναι και η λήψη πολλών υγρών.
Τέλος, αν έχει αρκετούς επιβαρυντικούς παράγοντες και διατρέχει αυξημένο κίνδυνο, είναι ενδεδειγμένη η λήψη μιας ασπιρίνης πριν το ταξίδι.
health.in.gr

Τα υπολιπιδαιμικά φάρμακα είναι και αντιθρομβωτικά;

Μια πειραματική εργασία φέρνει ένα νέο μήνυμα. Τα φάρμακα που ελαττώνουν τη χοληστερίνη φαίνεται ότι παράλληλα καταπολεμούν τους θρόμβους που δημιουργούνται μέσα στα αγγεία.

Σχετικά ο γνωστός κι έγκριτος καθηγητής κ. Κρεμαστινός σημειώνει τα εξής ενδιαφέροντα:
Γράφει: Κρεμαστινός Δημήτριος
Καθηγητής Καρδιολογίας

Μια πειραματική εργασία που δημοσιεύθηκε τελευταία στο εγκυρότατο ιατρικό περιοδικό 'Blood' φέρνει ένα νέο μήνυμα. Τα φάρμακα που ελαττώνουν την χοληστερίνη φαίνεται ότι παράλληλα καταπολεμούν τους θρόμβους που δημιουργούνται μέσα στα αγγεία.
Η θρόμβωση, δηλαδή το να πήζει το αίμα, είναι μια φυσιολογική διαδικασία που ο οργανισμός κινητοποιεί προκειμένου να σταματήσει μια αιμορραγία. Όμως η θρόμβωση όταν γίνεται αυτόματα μέσα στις αρτηρίες ή τις φλέβες αναίτια και χωρίς να έχει στόχο το σταμάτημα μιας αιμορραγίας τότε πρόκειται για μια σοβαρή παθολογική κατάσταση.
Κατάσταση που εγκυμονεί μεγάλο κίνδυνο από την πρόκληση ενός καρδιαγγειακού επεισοδίου όπως είναι π.χ. το έμφραγμα, το εγκεφαλικό επεισόδιο ή θρομβοφλεβίτιδα καθώς και τα διάφορα εμβολικά επεισόδια από την απόσπαση ενός τμήματος του θρόμβου που με την κυκλοφορία του αίματος σφηνώνεται μέσα σε μία αρτηρία και την φράζει τελείως.
Υπολογίζεται ότι από τους θρόμβους που δημιουργούνται μέσα τις φλέβες χάνονται περίπου 6.000 άνθρωποι κάθε χρόνο στη χώρα μας, πολύ περισσότεροι από όσους σκοτώνουν τα τροχαία δυστυχήματα που μαζί με τις καρδιοπάθειες και τους καρκίνους αποτελούν μια από τις κυριότερες αιτίες θανάτου του πληθυσμού μας.
Σύμφωνα με αυτή την πειραματική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο 'Blood', μια ειδική πρωτεΐνη, η LXR, εμπλέκεται στο μηχανισμό της θρόμβωσης με το να σταθεροποιεί το θρόμβο και να ελαττώνει το μέγεθός του. Αυτή η ίδια πρωτεΐνη είναι γνωστό ότι επηρεάζει την τιμή της χοληστερίνης στο αίμα και κατά συνέπεια είναι δυνατόν με το να ελέγχονται φαρμακευτικά τα επίπεδά της να αποκτήσουμε ένα νέο ισχυρό όπλο κατά των θρομβώσεων τόσο των φλεβών όσον και των αρτηριών.
Η πειραματική αυτή μελέτη, εφόσον αποδειχθεί ότι έχει εφαρμογή στον άνθρωπο, θα προσδώσει νέα διάσταση στη μάχη κατά των θρομβώσεων και ιδιαίτερα των φλεβοθρομβώσεων.
Οι θρόμβοι που δημιουργούνται μέσα στις φλέβες αποτελούν έναν ύπουλο εχθρό, γιατί η διάγνωσή τους είναι δύσκολη όταν δεν εκδηλώνονται με σαφή συμπτώματα.
Καταστάσεις όπως η παχυσαρκία, η ακινησία, οι καρκίνοι και ιδιαίτερα των οργάνων της κοιλιάς, οι βαριές χειρουργικές επεμβάσεις, τα αντισυλληπτικά φάρμακα, η εγκυμοσύνη όταν συνοδεύεται από παθήσεις των φλεβών των ποδιών, καθώς και η καρδιακή ανεπάρκεια, θεωρούνται οι σοβαρότεροι λόγοι που προδιαθέτουν στο να αναπτυχθούν θρόμβοι μέσα στις φλέβες των ποδιών.
Γενικότερα, κάθε κατάσταση που προκαλεί αργή κίνηση του αίματος μέσα στις φλέβες του ποδιού προδιαθέτει στο να αναπτυχθούν στο εσωτερικό τους θρόμβοι που τμήματά τους μπορεί να αποσπαστούν και με την κυκλοφορία του αίματος να φθάσουν στους πνεύμονες, οπότε εάν ενσφηνωθούν μέσα σε μια πνευμονική αρτηρία ή τους κλάδους της δημιουργούν σοβαρές και πολλές φορές θανατηφόρες πνευμονικές εμβολές.
Πνευμονικές εμβολές, ως γνωστόν παρατηρούνται στις πολύωρες υπερατλαντικές πτήσεις των αεροπλάνων γι΄ αυτό άλλωστε συνιστάται ο επιβάτης να κινητοποιείται ανά ώρα, ιδιαίτερα εάν έχει κάποιο πρόβλημα υγείας που να προδιαθέτει σε θρομβώσεις των φλεβών των ποδιών.
Όταν επισημανθεί ο κίνδυνος δημιουργίας θρόμβου μέσα στις φλέβες των ποδιών τότε η χορήγηση αντιπηκτικών φαρμάκων αποτελεί οπωσδήποτε μια λύση. Αυτό όμως συνήθως γίνεται κατόπιν εορτής, δηλαδή όταν διαπιστωθεί το πρόβλημα, όταν έχει ήδη εκδηλωθεί πνευμονική εμβολή.
Για το λόγο άλλωστε η δυνατότητα να χορηγεί ο γιατρός φάρμακα με δύο στόχους όπως η δυνατότητα ελαττώσεως της χοληστερίνης παράλληλα με την ελάττωση της πιθανότητας του να αναπτυχθεί ένας θρόμβος μέσα στο κυκλοφορικό σύστημα, ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο σε μια νέα εποχή, όπου τα εμφράγματα, τα εγκεφαλικά επεισόδια και οι θρομβώσεις των φλεβών θα υποστούν εντυπωσιακό πλήγμα.

ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΡΟΜΒΏΣΕΙΣ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΚΙ ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΚΑΘΗΓΗΤΉΣ. Ιδού:
Δημήτρης Λουκόπουλος,Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών,Διευθυντής Αιματολόγος Ευρωκλινικής Αθηνών
Θρόμβωση και επιπλοκές
Τα τελευταία χρόνια, η λέξη θρόμβωση ακούεται ολοένα και περισσότερο στην καθημερινή ζωή: θρομβώσεις στην κύηση, θρομβώσεις στα αεροπορικά ταξίδια, θρομβώσεις στα αγγεία του εγκεφάλου και των ματιών, θρομβώσεις στην κάρδια, και πολλές άλλες που προσβάλλουν όλες τις ηλικίες (και συχνότερα την προχωρημένη), τις περισσότερες φορές χωρίς καμία εμφανή αιτία, και έχουν ποικίλη, από πολύ καλή έως πολύ βαριά πρόγνωση.
Κάτω από κανονικές συνθήκες, η θρόμβωση αποτελεί μία φυσιολογική φάση της αιμόστασης, όπου ο οργανισμός προσπαθεί να σταματήσει την εκροή αίματος από ένα αγγείο, όταν αυτό τρωθεί. Φυσιολογικά, η αιμόσταση αρχίζει στην περιοχή της τρώσης του αγγείου (κάκωση ή τομή) με την αθρόα συσσώρευση αιμοπεταλίων και τον σχηματισμό ενός πρόχειρου βύσματος που προσπαθεί να αποφράξει το σημείο της κάκωσης του αγγείου και να περιορίσει την απώλεια αίματος. Έπειτα, τα συσσωρευμένα αιμοπετάλια και οι ιστοί γύρω από την αγγειακή βλάβη εκλύουν ουσίες που ενεργοποιούν το φαινόμενο της πήξης του αίματος, κατά το οποίο η αλληλεπίδραση μιας σειράς παραγόντων της πήξης (πρωτεϊνών με ιδιότητες ενζύμου) απολήγουν στην μετατροπή του ινωδογόνου σε ινώδες. Το τελευταίο σχηματίζει ένα δίκτυο που περιβρογχίζει τα ερυθρά, λευκά και αιμοπετάλια του αίματος και μετατρέπεται σε ένα βύσμα που αποφράσσει σταθερότερα την τρώση του αγγείου. Όταν η αιμορραγία σταματήσει, ο οργανισμός παρεμβαίνει και πάλι αναστέλλοντας την παραπέρα πήξη του αίματος και προσπαθεί με διάφορα ένζυμα να αποκαταστήσει την κυκλοφορία στο αγγείο που τρώθηκε. Η τελευταία αυτή φάση ονομάζεται επανασηράγγωση και επισυμβαίνει πολύ αργότερα στις περισσότερες περιπτώσεις. Η παραπάνω περιγραφή αντιστοιχεί στην φυσιολογική αιμόσταση. Όμως σε παθολογικές καταστάσεις (όπως καταστάσεις υπερπηκτικότητας σε διάφορες αιματολογικές νόσους, πολυκυτταραιμία, μυελοίνωση, αυτοάνοσα νοσήματα, κακοήθεια) η θρόμβωση ενός αγγείου μπορεί να επισυμβεί ανώμαλα, χωρίς να χρειάζεται και χωρίς να υπάρχει τρώση ή τομή του. Αυτή είναι η παθολογική θρόμβωση, που επιφέρει απόφραξη και διακοπή της κυκλοφορίας του αίματος στην περιοχή που αρδεύεται ή παροχετεύεται από αυτό με πολλές και ποικίλες συνέπειες που θα περιγραφούν παρακάτω.
Η θρόμβωση δεν είναι ίδια με την εμβολή, όπου υπάρχει πάλι απόφραξη αγγείου. Όμως στην εμβολή η απόφραξη γίνεται είτε από θρόμβο που μεταφέρεται από αλλού (π.χ. από την καρδιά προς τα περιφερικά αγγεία) είτε από πλάκες χοληστερίνης που ξεφεύγουν από κάποια περιοχή και σφηνώνονται στα μικρότερα περιφερικά αγγεία (π.χ. από τις καρωτίδες προς τα αγγεία του εγκεφάλου).
Αρτηριακές θρομβώσεις
Η θρόμβωση μπορεί να δημιουργηθεί μέσα στις αρτηρίες ή μέσα στις φλέβες. Η αρτηριακή θρόμβωση παρεμποδίζει τη ροή αίματος “μετά” από την περιοχή όπου αυτή έγινε. Κατά συνέπεια, παρεμποδίζει τη μεταφορά οξυγόνου και θρεπτικών ουσιών με αποτέλεσμα τη δυσλειτουργία του αντίστοιχου οργάνου ή των ιστών που αρδεύονται από το αγγείο που αποφράχθηκε. Είναι σπάνια σε σχέση με τις διάφορες περιπτώσεις εμβολής, όπως επίσης είναι σπανιότερη από τις περιπτώσεις φλεβικής θρόμβωσης, γιατί η ταχεία ροή του αίματος μέσα στις αρτηρίες δεν επιτρέπει την εύκολη έναρξη της διεργασίας της τοπικής πήξης του αίματος που περιγράφηκε παραπάνω. Έτσι οι αρτηριακές θρομβώσεις απαντούν μόνον σε καταστάσεις, όπου το τοίχωμα των αρτηριών υφίσταται σοβαρές βλάβες που ενεργοποιούν ισχυρά την συγκόλληση αιμοπεταλίων και την τοπική πήξη του αίματος. Παραδείγματα, οι σοβαρές αρτηριακές θρομβώσεις που συνοδεύουν την “νυκτερινή παροξυντική αιμοσφαιρινουρία” ή το σύνδρομο Behcet κ.ά σπάνιες καταστάσεις.
Φλεβικές θρομβώσειςΑντίθετα, οι φλεβικές θρομβώσεις είναι συχνότερες και αποτελούν το κύριο θέμα αυτής της ανασκόπησης. Οι φλεβικές θρομβώσεις παρεμποδίζουν την επιστροφή του αίματος από τους περιφερικούς ιστούς και τα όργανα προς την κυκλοφορία και, όπως είναι φυσικό, επιφέρουν στάση του αίματος στην περιφέρεια, οίδημα, πόνο ή άλλα ειδικά για το όργανο που παραβλάπτεται, συμπτώματα. Όταν η τοπική θρόμβωση επιπλέκεται από φλεγμονή (συνήθως άσηπτη, δηλαδή χωρίς συμμετοχή μικροβίων), τότε η θρόμβωση γίνεται θρομβοφλεβίτης. Παραδείγματα τέτοιων θρομβώσεων είναι τα ακόλουθα :
Επιφανειακές θρομβώσεις των κάτω άκρων, κυρίως στην περιοχή των κνημών. Ακολουθούν παρατεταμένη ακινησία των (κάτω κυρίως) άκρων, όπως μετά από εγχειρήσεις που προαπαιτούν μακρό κλινοστατισμό (π.χ. αρθροπλαστική του ισχίου), μακρόχρονη ορθοστασία (σύνηθες επαγγελματικό πρόβλημα), πίεση φλεβών από σφικτές καλτσοδέτες, πολύωρα ταξίδια με υποχρεωτικό κάθισμα στην ίδια θέση (υπερατλαντικά αεροπορικά ταξίδια σε συνδυασμό με την σχετική αφυδάτωση, κ. ά. Η περιοχή της θρόμβωσης είναι λίγο ή περισσότερο επώδυνη και συχνά φλεγμαίνει. Συνυπάρχει βαθμός οιδήματος. Οι θρομβώσεις αυτές συνήθως δεν χρειάζονται τίποτε περισσότερο από ανάρροπη θέση του άκρου, μια αντιφλεγμονώδη αλοιφή (τοπικά), και επιθέματα αλουμινίου και ίσως κάποιο αντιφλεγμονώδες φάρμακο. Όταν υποτροπιάζουν χρειάζονται περισσότερη διερεύνηση για την πιθανότητα πρόσθετων υποκείμενων αιτιών.
Εν τω βάθει θρομβώσεις των κάτω άκρων. Κατά κανόνα, οι επιπολής θρομβώσεις δεν ενέχουν κινδύνους, εκτός από τις περιπτώσεις, όπου η θρόμβωση αφορά και τις εν τω βάθει φλέβες του αντίστοιχου άκρου, οπότε υπάρχει σοβαρός κίνδυνος πνευμονικής εμβολής. Η επιπλοκή αυτή δημιουργείται όταν ένα τμήμα ή ολόκληρος ο θρόμβος αποκολληθεί από τη θέση του και μετακινηθεί μέσα στο φλεβικό δίκτυο προς τα πνευμονικά αγγεία, όπου ενσφηνώνεται με συνέπεια την μείωση του προσλαμβανόμενου οξυγόνου, δύσπνοια, βήχα, ταχυκαρδία, αιμόπτυση κ.ά. με κίνδυνο θανάτου του ασθενούς. Οι επιπολής θρομβώσεις των κάτω άκρων συνοδεύονται από πόνο και οίδημα, και ενίοτε πυρετό. Διαγνωστικά, σε υποψία θρόμβωσης εν τω βάθει φλεβών επιβάλλεται η υπερηχογραφική εξέταση της ροής του αίματος (Doppler) στα κάτω άκρα και η χορήγηση αντιπηκτικής αγωγής με υποδόριες ενέσεις ηπαρίνης κατά προτίμηση.
Εν τω βάθει θρομβώσεις μέσα στην κοιλιά. Οφείλονται σε κακώσεις ή συνεχή πίεση των κοιλιακών φλεβών. Παραδείγματα, η θρόμβωση της σπληνικής φλέβας μετά από ισχυρό κτύπημα στην κοιλιακή χώρα, η θρόμβωση της πυλαίας φλέβας και η θρόμβωση των ηπατικών φλεβών (σύνδρομο Budd-Chiari), ή η θρόμβωση των λαγόνιων αγγείων όταν υπάρχει παρατεταμένη πίεση ζωτικών οργάνων από λεμφαδένες, ή άλλες πιθανές αιτιολογίες. Οι θρομβώσεις των μεγάλων φλεβών μέσα στην κοιλιά, εκτός από την αυξημένη πιθανότητα πνευμονικής εμβολής, συνοδεύονται από ευρήματα και συμπτώματα του οργάνου του οποίου παρεμποδίζεται η παροχέτευση όπως η διόγκωση του σπληνός λόγω λίμνανσης μεγάλης μάζας αίματος μέσα σ’ αυτόν, στη θρόμβωση της σπληνικής, η αιφνίδια και επώδυνη διόγκωση του ήπατος σε απόφραξη των ηπατικών φλεβών, η αθρόα λευκωματουρία στην θρόμβωση των νεφρικών φλεβών κ. ά. Είναι ευνόητο, ότι οι καταστάσεις αυτές είναι πολλαπλά επικίνδυνες και έχουν ανάγκη άμεσης αντιμετώπισης με αντιπηκτικά (αρχικά ηπαρίνη και έπειτα κουμαρινικά). Σε περιπτώσεις όπου ο κίνδυνος πνευμονικής εμβολής είναι μεγάλος είναι δυνατή και η επεμβατική τοποθέτηση “ομπρέλας” στην κάτω κοίλη φλέβα, με άλλα λόγια, ενός φίλτρου αυτής της μορφής, για να παρεμποδίσει την διακίνηση των θρόμβων από την κοιλιά και τα κάτω άκρα προς τους πνεύμονες. Ειδικού ενδιαφέροντος παθολογική κατάσταση είναι η θρόμβωση των εγκεφαλικών κόλπων (μεγάλων φλεβών που παροχετεύουν την πλούσια απορροή αίματος από τις εγκεφαλικές φλέβες).
Μεικτές αρτηριακές και φλεβικές θρομβώσεις
Υπάρχουν περιπτώσεις, όπου ο μηχανισμός της αιμόστασης ενεργοποιείται μαζικά και επιφέρει διάχυτη ενδαγγειακή πήξη του αίματος. Η κατάσταση αυτή εμφανίζεται κατά την εξέλιξη βαρειών λοιμώξεων (μηνιγγίτις), ή συνοδεύει βαριά μαιευτικά σύνδρομα (νεκρό έμβρυο, αποκόλληση του πλακούντα κ.ά.). Χαρακτηρίζεται από διάσπαρτες θρομβώσεις αρτηριών και φλεβών και μπορεί να αποβεί επικίνδυνη για την ζωή. Στο ίδιο πλαίσιο υπάγεται και η θρομβοκυτταραιμική θρομβωτική πορφύρα, όπου οι διάσπαρτες αγγειακές θρομβώσεις δίνουν μία ποικιλία ευρημάτων και συμπτωμάτων. Τέλος, εδώ αναφέρονται οι αρτηριακές/φλεβικές θρομβώσεις που συνοδεύουν τη νυκτερινή παροξυντική αιμοσφαιρινουρία ή το σύνδρομο Behcet, όπως και οι παρανεοπλασματικές θρομβώσεις, που εμφανίζονται συχνά πριν από την ανάδυση του νεοπλάσματος και πρέπει να μην αγνοούνται όταν υποτροπιάζουν ανεξήγητα, χωρίς άλλο αίτιο.
Παράγοντες που ευνοούν την θρόμβωση. Θρομβοφιλία
Η προσεκτική ανάλυση των θρομβωτικών επεισοδίων σε μεγάλους αριθμούς ασθενών ανέδειξε πολλούς από τους μηχανισμούς που ευνοούν την θρόμβωση, και επιβεβαίωσε την παρατήρηση ότι πολλά θρομβωτικά επεισόδια εμφανίζονται πιο συχνά σε μέλη της ίδιας οικογένειας. Η ανάλυση αυτή είναι ιδιαίτερα χρήσιμη στην πράξη γιατί πολλοί από τους μηχανισμούς αυτούς, επιγενείς ή οικογενείς, μπορούν να αντιμετωπισθούν ορθολογικά και ενδεχομένως προληπτικά. Επεκτείνοντας όσα λέχθηκαν στην εισαγωγή, οι μηχανισμοί αυτοί υπάγονται στις ακόλουθες τρείς κατηγορίες:
(α) Γενικοί μηχανισμοί, όπως η αρτηριοσκλήρυνση και η υπέρταση, η υψηλή χοληστερίνη και ο σακχαρώδης διαβήτης, καταστάσεις που οδηγούν σε πρόωρη βλάβη του εσωτερικού καλύμματος των αγγείων και μπορούν να ελεγχθούν με την κατάλληλη υγιεινοδιαιτητική αγωγή και φάρμακα. Στην ίδια ομάδα υπάγονται και όλες οι αιτίες που μπορούν να επιφέρουν επιβράδυνση της κυκλοφορίας, όπως ο κλινοστατισμός, τα μεγάλα ταξίδια κτλ. που μπορούν να αποφευχθούν με την κίνηση, η αυξημένη γλοιότητα του αίματος (πολύ υψηλός αιματοκρίτης) που επιβραδύνει την μικροκυκλοφορία, και τα πολλά αιμοπετάλια (θρομβοκυττάρωση), των οποίων η αυξημένη συγκολλητικότητα μπορεί να μειωθεί με χρήση ασπιρίνης και άλλων συναφών φαρμάκων.
(β) Ειδικοί επιγενείς μηχανισμοί, όπως οι διαταραχές διαφόρων κυτταροκινών, της ιντερλευκίνης 6 και του παράγοντα νέκρωσης των όγκων (TNF) που θεωρούνται υπόλογες για την εμφάνιση των παρανεοπλαστικών θρομβώσεων, οι διαταραχές του πολυμερισμού ενός παράγοντα του πλάσματος (v. Willebrand) που οδηγεί στη θρομβοκυτταρική θρομβωτική πορφύρα, η αθρόα έκλυση προ-πηκτικών ουσιών από το αμνιακό υγρό ή διάφορα νεοπλάσματα που επιφέρει διάχυτη ενδαγγειακή πήξη, η βλάβη του ενδοθηλίου όταν η ομοκυστεϊνη του ορού αυξάνεται ανώμαλα (υπό συζήτηση), και η κυκλοφορία πολλών γνωστών και αγνώστων ουσιών που ευνοούν τη θρόμβωση στους ασθενείς που εμφανίζουν νυκτερινή παροξυσμική αιμοσφαιρινουρία ή σύνδρομο Behcet.
(γ) Οικογενείς Θρομβώσεις. Η αιτιολογία των οικογενών θρομβώσεων πρέπει να αναζητηθεί στις μεταβολές των παραγόντων της πήξης που αναφέρθηκαν στην εισαγωγή. Πράγματι, σήμερα γνωρίζουμε, ότι πολλές περιπτώσεις οικογενών θρομβώσεων που υποτροπιάζουν συχνά, οφείλονται σε έλλειψη ή αδρανοποίηση πρωτεϊνών που αναστέλλουν την πήξη όταν αυτή επιτευχθεί κανονικά, ενώ δεν μπορούν να βοηθήσουν καθόλου στην περίπτωση των οικογενών θρομβώσεων, αφού σε αυτές η διεργασία της τοπικής πήξης αρχίζει ανώμαλα και δεν μπορεί να ανασταλεί. Η έλλειψη των πρωτεϊνών αυτών αναφέρεται με το γενικό όνομα “θρομβοφιλία” και αποτελεί την ερμηνεία των μισών τουλάχιστον περιπτώσεων, όπου εμφανίζεται ανεξήγητα μια θρόμβωση. Ο κατάλογος των “αντιπηκτικών” παραγόντων περιλαμβάνει την αντιθρομβίνη ΙΙΙ, την πρωτεΐνη C, την πρωτεΐνη S, και μια παραλλαγή του παράγοντα V που δεν επιτρέπει τη διάσπασή του από την ενεργοποιημένη πρωτεΐνη C (γνωστή επίσης ως παράγων Leiden). Στις θρομβοφιλίες υπάγεται και μια παραλλαγή της προθρομβίνης, η οποία ευνοεί ανώμαλα την πήξη του αίματος. Σήμερα, η αναγνώριση των διαταραχών αυτών στο Εργαστήριο έχει αποκτήσει μεγάλη σημασία, όχι μόνον για την επακριβή διάγνωση της αιτιολογίας μιας θρόμβωσης, αλλά γιατί μπορεί να προλάβει την υποτροπή της, ιδιαίτερα όταν συνυπάρχουν και άλλοι “γενικοί” παράγοντες, με τη χορήγηση μακρόχρονης αντιπηκτικής αγωγής.
Συμπερασματικά, οι θρομβώσεις μικρών και μεγάλων αρτηριών ή φλεβών αποτελούν ένα σημαντικό πρόβλημα της καθ’ ημέρα πράξης και πρέπει να αναγνωρίζονται με ακρίβεια γιατί η θεραπευτική τους αντιμετώπιση εξαρτάται από τη διάγνωση του υποκείμενου μηχανισμού.

ΤΑ ΒΟΤΑΝΑ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΟ …ΣΤΗΝ ΠΑΘΗΣΗ:Αγγελική: Πόνους περιόδου, Αναιμία, Ατονία, Ανορεξία, Θρομβώσεις, Ψωρίαση, Αρθρίτιδα.
Λεονουρος: Παθήσεις Καρδιάς, Κυκλοφορικό, Θρομβώσεις.

Γκίνγκο (Ginkgo Biloba) 100gr

ΓΚΙΝΚΟ ΜΠΙΛΟΜΠΑ (GINKGO) - SENSITIES Βοτανοθεραπεια.
To σύγχρονο Γκινγκο Μπιλομπα (Ginkgo Billoba) προέρχεται από τη Κίνα (στη πραγματικότητα πρόκειται για φυτό που ... συνάντησαν οι δεινόσαυροι), αλλά είναι κωνοφόρο που καλλιεργείται εντατικά σε περιοχές σε ολόκληρο το πλανήτη. Χαρακτηρίζεται από την ανθεκτικότητα του στο επιβαρυμένο από μόλυνση αστικό περιβάλλον και χρήσιμα μέρη είναι τα φύλλα του. Πάνω από 400 κλινικές μελέτες έχουν γίνει για να διαπιστωθούν οι ιδιότητες του. Πρόκειται για το βοτανο με την μεγαλύτερη συνταγογράφηση παγκοσμίως.
Το Γκίνγκο Μπιλόμπα είναι το αρχαιότερο είδος δένδρου που έχει εντοπισθεί στον πλανήτη. Υπολογίζεται από απολιθώματα ότι εμφανίσθηκε 180-200 εκατομμύρια χρόνια πριν. Ευδοκιμεί σχεδόν παντού αλλά μετά την περίοδο των παγετώνων περιορίσθηκε στις περιοχές της Βόρειας Κίνας. Στην Ευρώπη και την Αμερική έφτασε τον 18ο αιώνα. Η λέξη Γκίνγκο στην ιαπωνική γλώσσα σημαίνει «ασημένιο βερίκοκο» και προφανώς αναφέρεται στους καρπούς.
Στο σύγχρονη βοτανοθεραπεια το Γκινγκο χρησιμοποιείται από τους θεραπευτές για την αντιμετώπιση αρκετών ασθενειών και όχι άδικα. Μία από τις σημαντικότερες ιδιότητες του Γκινγκο είναι πως βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος σε ολόκληρο το σώμα και βοηθάει σημαντικά στην οξυγόνωση των αιμοφόρων αγγείων. Αυτή η πολύ σημαντική δράση έχει πολλαπλά οφέλη για τον οργανισμό.
Η καλύτερη οξυγόνωση του εγκεφάλου (καταναλώνει το 20% του συνολικού οξυγόνου) συμβάλει στην αντιμετώπιση προβλημάτων όπως είναι η απώλεια μνήμης, η απώλεια της δυνατότητας συγκέντρωσης και γενικότερα των νοητικών δυσλειτουργιών που συνδέονται κυρίως με τα γηρατειά - συμπεριλαμβανομένης και της νόσου Altzheimer.
Η καλύτερη κυκλοφορία του αίματος στον οργανισμό είναι ιδιαίτερα σημαντική για την καρδιακή λειτουργία και για την ελαστικότητα των αρτηριών. Το Γκινγκο θεωρείται ότι δρα καταλυτικά έναντι του PAF (platelet activation factor) που ευννοεί τις θρομβώσεις του αίματος, τη συγκέντρωση χοληστερίνης και κατά συνέπεια οδηγεί σε αρτηριοσκλήρυνση. Αντιμετωπίζει αποτελεσματικά το φαινόμενο των "κρύων άκρων" καθώς αποκαθιστά την κυκλοφορία του αίματος σε χέρια και πόδια. Επίσης, το Γκινγκο αναφέρεται και ως "Viagra της φύσης" καθώς θεωρείται ότι βοηθάει στην καλύτερη αιμάτωση των γεννητικών οργάνων και στην αντιμετώπιση του φαινομένου της στυτικής δυσλειτουργίας.To Γκινγκο παρουσιάζει πολύ ισχυρές αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Οι ginkgolides που περιέχει έχουν αποδειχτεί πως αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά λοιμώξεις και μολύνσεις που οφείλονται σε αλλεργίες καθώς και τις κρίσεις άσθματος ή τα τοξικά σοκ.
Τέλος το Γκινγκο είναι γνωστό για τις αντιγηραντικές του ιδιότητες. Η αντιοξειδωτική του δράση καταπολεμά τις ελεύθερες ρίζες στις οποίες οφείλεται η πρόωρη γήρανση.
Τα κύρια ενεργά συστατικά του Γκινγκο είναι τα φλανοειδή και οι λακτόνες (ginkgolides A, B, and C, bilobalide, quercetin και kaempferol).
Το Ginkgo έχει το μεγάλο πλεονέκτημα πως όταν χρησιμοποιείται στη προτεινόμενη δόσολογία μπορεί να καταναλώνεται μακροχρόνια - χωρίς ανεπιθύμητες παρενέργειες. Δεν πρέπει (χωρίς ιατρική συμβουλή) να καταναλώνεται από άτομα που λαμβάνουν αντι-θρομβωτικά φάρμακα (ακόμη και ασπιρίνη). Η προτεινόμενη δοσολογία είναι ένα κουταλάκι αποξηραμένου βοτανου σε μία κούπα βρασμένου νερού (3 φορές την ημέρα).
Τα βότανα είναι και πρέπει να αντιμετωπίζονται ως φάρμακα. Στα Sensities δεν υποστηρίζουμε την αυτοθεραπεία και σας προτείνουμε να συμβουλεύεστε πάντοτε το γιατρό σας πριν από τη λήψη τους. Για περισσότερες πληροφορίες σε σχέση με τη λήψη των βοτάνων πατήστε εδώ.

Η κανέλα προστατεύει από θρομβώσεις

Τα μοναδικά οργανοληπτικά χαρακτηριστικά της κανέλας δίκαια την έχουν τοποθετήσει στην κορυφή των προτιμήσεων πολλών ατόμων. Σήμερα, η κανέλα προστίθεται στον καφέ, στα ροφήματα, στα γλυκά και στα επιδόρπια με σκοπό να προσθέσει ξεχωριστό άρωμα και γεύση.
Πέρα από την ευρεία χρήση της στη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική, η κανέλα ήδη από πολύ παλιά χρησιμοποιούνταν και ως ένα κλασσικό γιατροσόφι. Οι πρώτες μελέτες που διεξήχθησαν με σκοπό να εξετάσουν τις επιδράσεις της κανέλας στην υγεία επιβεβαίωσαν τις πεποιθήσεις των αρχαιότερων.
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ιδιότητες που της αποδίδει η σύγχρονη έρευνα είναι η αντιπηκτική δράση της, προστατεύοντας από πιθανό σχηματισμό θρόμβων και καρδιαγγειακών επιπλοκών. Συγκεκριμένα, η κινναμαλδεΰδη της κανέλας μπορεί να επιδρά στη συσσώρευση των αιμοπεταλίων. Τα αιμοπετάλια είναι εκείνα τα συστατικά του αίματος τα οποία συσσωρεύονται κάτω από συνθήκες έκτακτης ανάγκης για να σταματήσουν την αιμορραγία.
Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, η υπέρμετρη συσσώρευσή τους μπορεί να μειώσει τη ροή αίματος, οδηγώντας στη δημιουργία θρόμβων και σε αύξηση του κινδύνου για καρδιακή ή εγκεφαλική προσβολή.
Η κινναμαλεΰδη φαίνεται να προλαμβάνει την υπέρμετρη συσσώρευση των αιμοπεταλίων αναστέλλοντας μονοπάτια σηματοδότησης και φλεγμονής που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην πήξη του αίματος.
Ας προσθέσουμε λοιπόν άφοβα λίγη κανέλα στον καφέ μας και ας απολαύσουμε το άρωμα και τα πολλά οφέλη της.
Πηγή: neadiatrofis.gr
Διαβάστε περισσότερα: http://tinosvoice.blogspot.com/2014/06/blog-post_0.html#ixzz36VndqNN6
tinosvoice

Σπαθόχορτο: το βάλσαμο

Η επιστημονική ονομασία του σπαθόχορτου είναι Hypericum perforatum. Επίσης είναι γνωστό με το όνομα “St. John’s wort” ή "βαλσαμόχορτο"
Το βάλσαμο έχει πολλές θεραπευτικές ιδιότητες. Είναι διεγερτικό και ιδιαίτερα τονωτικό και χρησιμοποιείται πολύ από καταθλιπτικά άτομα διότι προσδίδει ανακούφιση, δημιουργεί θετικά αισθήματα και βελτιώνει τον ύπνο. Η δράση του είναι αντιφλεγμονώδης, στυπτική, επουλωτική και ηρεμιστική. Το βάλσαμο όταν ληφθεί εσωτερικά έχει ηρεμιστική και αναλγητική δράση. Χρησιμοποιείται στη θεραπεία της νευραλγίας, της ανησυχίας, της έντασης και παρόμοιων προβλημάτων. Θεωρείται κατάλληλο βότανο για τις αλλαγές της εμμηνόπαυσης ή το προεμμηνορροϊκό σύνδρομο που οδηγούν σε ευερεθιστότητα και ανησυχία. Καταπραΰνει τη συνδετικίτιδα, την ισχιαλγία και τους ρευματικούς πόνους. Εξωτερικά είναι ένα πολύτιμο επουλωτικό και αντιφλεγμονώδες βότανο. Είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό σε προβλήματα φλεγμονών του δέρματος , των μυών και του συνδετικού ιστού, για ηλιακά εγκαύματα. Είναι επίσης πολύ καλό διουρητικό και συνίσταται για τη χώνεψη και γενικότερα την δυσπεψία.
Χρήση: Για εσωτερική χρήση, λαμβάνεται σαν αφέψημα συνήθως ένα κουταλάκι του γλυκού ξερά τριμμένα φύλλα και άνθη σε μία κούπα καυτό νερό για 10-15 λεπτά. Εξωτερικά χρησιμοποιείται αφού εγχυλισθεί το φρέσκο φυτό σε ελαιόλαδο για πολλές ημέρες (40 έως 50) σαν άριστο επουλωτικό σε πληγές και εγκαύματα πρώτου βαθμού.
Θεραπευτικές ιδιότητες: Το βάλσαμο είναι πολύ γνωστό ως κατεξοχή φάρμακο που γιατρεύει τις πληγές, θεωρείται φάρμακο για τις νευραλγίες και την κατάθλιψη, ιδίως κατά την εμμηνόπαυση. Είναι ακόμη διουρητικό και αιμοστατικό, κατά των θρομβώσεων και κατά των ελωδών πυρετών , καθώς και αποχρεμπτικό. Επιπλέον, θεωρείται χρήσιμο κατά του χρόνιου κατάρρου, της οδυνηρής πέψης, της ξινίλας κι ακόμα ευεργετικό για τη συγκράτηση της χολής. Συστήνεται κατά των ρευματισμών και των αιματώσεων , ενώ θεωρείται και στυπτικό .
Ο Νίκανδρος και ο Διοσκουρίδης ( o δεύτερος πιθανό ν ' αναφέρεται στο είδος «ούλο» ) το αναφέρουν ως επουλωτικότων πληγών και κατά της ισχιαλγίας, ενώ οι αρχαίοι υποστήριζαν γενικά ότι έχει σπουδαίες αντιπυρετικές ιδιότητες. Ο Cazin χρησιμοποίησε το βάλσαμο κατά των χρόνιων κατάρρων , εναντίον της φυματίωσης και σε πολλές περιπτώσεις , λευκόρροιας και αμηνόρροιας, ενώ το τσάι του καταπραΰνει τους σπασμούς της περιόδου .
Ο διάσημος Bavglivi θεράπευσε μ' αυτό χρόνια πλευρίτιδα, ενώ ο Θεόφραστος, ο Ματιόλης, ο Παράκελσος , ο Σκόπολι, ο Καμεράριος κ . ά . το θεωρούσαν ως αντιτραυματικό και επουλωτικό . Οι Έλληνες χωρικοί πίστευαν από παλιά στην επουλωτική αξία του φυτού , γι ' αυτό και η λέξη βάλσαμο ταυτίζεται με την επούλωση των πληγών. Μ ' αυτό εφοδίαζαν οι μάνες τα παιδιά τους όταν πήγαιναν στον πόλεμο. Οι ξένοι χωρικοί (που το ονομάζουν « millepertuis», «χόρτο του Αϊ - Γιάννη», «κυνήγι του διαβόλου», « fuga deomonum», « herba che scacia i diavoli »), του αποδίδουν μαγικές ιδιότητες και πιστεύουν ότι θεραπεύει τις νοητικές αρρώστιες και την επιληψία . Οι Γάλλοι χωρικοί εξάλλου, το ξέρουν ως «κίτρινο αλήτη», ή «ζητιάνο», ή «χόρτο για δαγκώματα εντόμων» .

Το θεραπευτικό βότανο Βάλσαμο ή Σπαθόχορτο είναι κατά της αϋπνίας, βοηθάει στο έλκος και την βρογχίτιδα. Βοηθάει σε καταστάσεις όπως κατάθλιψη, δερματικές φλεγμονές, τραύματα, εγκαύματα, δερματικές παθήσεις.
Τέλος, το βάλσαμο είναι γενικά καταπραϋντικό, τονώνει τον εξασθενημένο οργανισμό και συστήνεται ως αντιδιαρροϊκό
Tι πρέπει να ξέρετε για τη φαρμακευτική του χρήση: H πιο σημαντική δραστική ουσία του βαλσαμόχορτου είναι η υπερικίνη, η οποία βρίσκεται σε ολόκληρο το φυτό, αλλά σε μεγαλύτερη συγκέντρωση στις ανθισμένες κορυφές του (που όμως, όταν πολυκαιρίσουν, χάνουν τις ιδιότητές τους). Περιέχει ακόμα φλαβονοειδή (16% στα φύλλα), ξανθόνες, φαινολικά οξέα και ίχνη αιθέριων ελαίων (0,13%). Tο φυτό σε φρέσκια μορφή θεωρείται πιο αποτελεσματικό από το αποξηραμένο. Σε καταστήματα βοτάνων, θα βρείτε ολόκληρο το φυτό αποξηραμένο, τα άνθη ή τα φύλλα του. Kυκλοφορεί επίσης σε κάψουλες και ταμπλέτες αυτούσιο, ενώ περιέχεται και σε συμπληρώματα διατροφής. Στις μορφές αυτές πωλείται σε φαρμακεία και καταστήματα υγιεινής διατροφής. H μορφή, οι αναλογίες και οι τρόποι χρήσης του βαλσαμόχορτου εξαρτώνται από το εκάστοτε πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί και είναι απόλυτα εξατομικευμένοι. Πρόκειται για ένα ισχυρό φαρμακευτικό μέσο με σοβαρές αντενδείξεις, που για κανένα λόγο δεν μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε αν δεν έχετε προηγουμένως συμβουλευτεί γιατρό.
Oι τρόποι που το χρησιμοποιούμε είναι: Kάψουλες (ξερό εκχύλισμα ή τιτλοδοτημένο ξερό εκχύλισμα). Tο τελευταίο έχει υποστεί ειδική επεξεργασία, προκειμένου να διατηρηθεί ή να ενισχυθεί η αποτελεσματικότητα ορισμένων δραστικών συστατικών του και κυρίως της υπερικίνης. Στη μορφή αυτή, το υπερικό χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης και για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Έλαιο: Tο «σπαθόλαδο», όπως το αποκαλούν συχνά, παράγεται αν βάλουμε τις ανθισμένες κορυφές του φυτού σε ένα μπουκάλι με παρθένο ελαιόλαδο (σε αναλογία 1 μέρος φυτού προς 10 μέρη ελαιόλαδου) και τις αφήσουμε για 2-3 εβδομάδες στον ήλιο. Tότε αποκτά κόκκινο χρώμα και είναι έτοιμο για χρήση. Διατίθεται και έτοιμο στο εμπόριο. Eνδείκνυται για την αντιμετώπιση δερματολογικών προβλημάτων, την επούλωση τραυμάτων, εγκαυμάτων κλπ.
Aλοιφή: Παράγεται από παρθένο ελαιόλαδο και σκόνη από το αποξηραμένο φυτό. Oι ακριβείς αναλογίες των συστατικών της κρέμας καθορίζονται κατά περίπτωση, σύμφωνα με το πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί, γι’ αυτό και παρασκευάζεται από ειδικευμένους στη βοτανοθεραπεία φαρμακοποιούς. Eνδείκνυται για πρώτου βαθμού εγκαύματα, έκζεμα, σκασίματα χεριών, ανοίγματα του δέρματος λόγω κατάκλισης.
Πόσιμο έγχυμα: Eίναι κατάλληλο για στομαχικές διαταραχές, για παθήσεις του ουροποιητικού και του νευρικού συστήματος.
Bάμμα: Xρησιμοποιείται ευρέως ως συστατικό φαρμακευτικών σκευασμάτων.
Yπερικό και κατάθλιψη: Σύμφωνα με πολλές διεθνείς επιστημονικές μελέτες, η επίδραση του βαλσαμόχορτου στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης είναι θετική. Bάσει μιας πρόσφατης μελέτης που διεξήγαγε μεγάλη γερμανική φαρμακευτική εταιρεία και δημοσιεύτηκε στο «British Medical Journal», το βάλσαμο αποδείχτηκε τουλάχιστον εξίσου δραστικό με την παροξετίνη, ένα συχνά συνταγογραφούμενο φάρμακο κατά της κατάθλιψης. Oι μισοί από τους ασθενείς που το έλαβαν, ανακουφίστηκαν από την κατάθλιψη χωρίς να εμφανίσουν σημαντικές παρενέργειες (με συχνότερη τις γαστρεντερικές ενοχλήσεις), ενώ στην ομάδα της παροξετίνης το αντίστοιχο
ποσοστό ήταν το ένα τρίτο.

Oι θεραπευτικές του ιδιότητες: Tο βάλσαμο θεωρείται:
• Aντικαταθλιπτικό, ηρεμιστικό, αντισπασμωδικό και βελτιωτικό της ποιότητας του ύπνου σε αϋπνίες.
• Aντιφλογιστικό και επουλωτικό για εγκαύματα και πληγές. Eπίσης, θεωρείται ότι επιταχύνει την εξαφάνιση των στιγμάτων της λευκόρροιας και των σκληρών όγκων του δέρματος.
• Tονωτικό και διεγερτικό για εξασθενημένους οργανισμούς.
• Kαταπραϋντικό και ανακουφιστικό σε βρογχίτιδα, βήχα, άσθμα.
• Eμμηναγωγικό-ρυθμιστικό της εμμήνου ρύσεως.
• Διουρητικό.
• Σπασμολυτικό.
• Για στομαχικές-εντερικές διαταραχές.
• Aντιπυρετικό και παυσίπονο.
Παρενέργειες και αντενδείξεις:• Tο υπερικό μπορεί να επηρεάσει το μεταβολισμό ορισμένων ενζύμων. Kατά συνέπεια, χρειάζεται προσοχή όταν χορηγείται ταυτόχρονα με άλλα φάρμακα. Eπίσης, επειδή επηρεάζει τους νευροδιαβιβαστές, αλληλεπιδρά με διάφορα φάρμακα, συμπεριλαμβανομένων των άλλων αντικαταθλιπτικών.• Eάν πίνετε συχνά βάλσαμο, μπορεί να παρουσιάσετε εμετούς και διάρροια.
• H υπερικίνη μπορεί να προκαλέσει φωτοευαισθησία. Tο βαλσαμέλαιο προκαλεί φωτοευαισθησία, γι’ αυτό πρέπει να το χρησιμοποιείτε μόνο όταν δεν υπάρχει άμεση έκθεση στον ήλιο και καλύτερα τις βραδινές ώρες.
• Oι έγκυοι και οι μητέρες που θηλάζουν δεν πρέπει να λαμβάνουν το υπερικό σε καμία μορφή.
Eλπίδες για αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του AIDS: Mε βάση τα αποτελέσματα πρόσφατων μελετών, το βαλσαμόχορτο μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του απλού έρπητα, του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης και του AIDS. Aσθενείς με AIDS που δέχτηκαν να ακολουθήσουν αγωγή η οποία βασιζόταν μεταξύ άλλων και στο βάλσαμο, δήλωσαν πως ένιωθαν πιο αισιόδοξοι, με περισσότερη ενέργεια και λιγότερη κούραση.
Διαβάστε επίσης: Πώς φτιάχνουμε σπαθόλαδο;

ΠΕΠΟΝΙ, ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟ ΚΑΤΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΩΝ ΚΑΙ ΘΡΟΜΒΩΣΕΩΝ …

Οι ευεργετικές ιδιότητες του πεπονιού

Οι ερευνητές ανέμειξαν αιμοπετάλια με τη γλυκιά, νερουλή σάρκα του πεπονιού. Συμπέραναν ότι το πεπόνι περιέχει έναν παράγοντα που εμποδίζει τη συσσώρευση των ανθρωπίνων αιμοπεταλίων. Έτσι, τα αιμοπετάλια δεν κατάφεραν να ενωθούν, με αποτέλεσμα να αποτύχουν στη δημιουργία θρόμβων που ευθύνονται για τις καρδιοπάθειες και
τα εγκεφαλικά επεισόδια.
Το αντιπηκτικό χημικό του πεπονιού είναι η αδενοσίνη, το ίδιο συστατικό που υπάρχει στα κρεμμύδια, το σκόρδο και τα μανιτάρια. Από ότι φαίνεται, λοιπόν, το πεπόνι είναι ακόμη μια τροφή που βοηθά στην αραίωση του αίματος, μειώνοντας τις πιθανότητες καρδιακών προσβολών και εγκεφαλικών.
Επίσης, το πεπόνι είναι εξαιρετική πηγή αντιοξειδωτικών ουσιών καθώς περιέχει βιταμίνη C και, β-καροτίνη, συμβάλλοντας έτσι στην προστασία του οργανισμού από διάφορους τύπους καρκίνου, καρδιακά νοσήματα και άλλα ακόμα προβλήματα που συνδέονται με την μεγάλη ηλικία, όπως ο καταρράκτης (Phytother Res. 2005). Ακόμη, περιέχει βιταμίνη Α (19%/100gr), η οποία είναι σημαντική για καλύτερη όραση και αποτελεσματικότερη άμυνα σε μολύνσεις καθώς ενδυναμώνει τα λεμφοκύτταρα του οργανισμού.

ΘΡΟΜΒώσεις κατά τη λοχεία

Ο θρόμβος είναι πήγμα αίματος που σχηματίζεται μέσα στα αιμοφόρα αγγεία και το φαινόμενο αυτό οδηγεί στη διακοπή της ροή του αίματος, δηλαδή την θρόμβωση.
Όταν κατά τη λοχεία συμβεί να πήξει το αίμα σε κάποια φλέβα, τότε η φλέβα αυτή φράζει. Κατά τη λοχεία θρομβώσεις μπορεί να συμβούν, όταν λόγω φλεγμονής των οργάνων της λεκάνης φράξουν οι κάτω φλέβες.Μετά την κένωση της μήτρας είναι χαλαρά τα αγγεία της λεκάνης, που είχαν διασταλεί πολύ με την εγκυμοσύνη και έτσι είναι εύκολο το φράξιμο, που ευνοεί τις θρομβώσεις.
Λόγω αδυναμίας των συνδετικών ιστών δημιουργούνται κατά την εγκυμοσύνη, ιδίως στις πολύτοκες ή στις ηλικιωμένες γυναίκες, οι λεγόμενοι κιρσοί (διεύρυνση των φλεβών π.χ. στις γάμπες). Κατόπιν, σαν επακόλουθο της κακής κυκλοφορίας παρουσιάζεται σχετικά συχνά στη λοχεία σχηματισμός θρομβώσεων.Όταν η θρόμβωση είναι στα πόδια, αυτά παίρνουν ένα χρώμα μελανοκόκκινο, εμφανίζεται πυρετός και οδυνηρά πρηξίματα. Όταν όμως η θρόμβωση είναι στις χαμηλές φλέβες της λεκάνης, τότε είναι δύσκολη η διάγνωση.
Για την αποφυγή τέτοιου είδους θρομβώσεων καλό είναι να δένονται τα πόδια της επιτόκου από τους τελευταίους κιόλας μήνες της εγκυμοσύνης και κατά το διάστημα της λοχείας με ελαστικούς επιδέσμους. Οι γυναίκες που έχουν κιρσούς πρέπει, εφ 'όσον βέβαια το εγκρίνει ο γιατρός, να σηκώνονται όσο το δυνατό γρηγορότερα από το κρεβάτι μετά τον τοκετό, για να διευκολύνουν την κυκλοφορία. Επίσης οι διάφορες ασκήσεις και οι αναπνοές, το μασάζ και η ειδική γυμναστική κατά το διάστημα της λοχείας απεδείχθησαν αξιόλογα προληπτικά μέτρα.
Εμβολή. Όταν έχει δημιουργηθεί ήδη η θρόμβωση, είναι δυνατό ο θρόμβος που βρίσκεται μέσα στο αγγείο, να μετακινηθεί μέσα στη φλέβα και να πάει στην καρδιά και από εκεί στον πνεύμονα. Η πνευμονική εμβολή παρουσιάζεται απότομα με δυνατό πόνο στο στήθος, με κεντήματα κατά την αναπνοή και ενδεχομένως με αιματέμεση. Σε βαριές περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει και ακαριαίο θάνατο. Γι 'αυτόν το λόγο κατά τη θεραπεία της θρομβώσεως πρέπει προπαντός να αντιμετωπίζεται ο κίνδυνος της εμβολής. Να επιβάλλεται απόλυτη ακινησία στο κρεβάτι και το πόδι, που έχει προσβληθεί, πρέπει να βρίσκεται σε απόλυτη ακινησία τοποθετημένο λίγο πιο ψηλά.

ΠΡΟΣΟΧΗ:
Το πιο κάτω πρέπει να προσεχθεί. Μπορεί βέβαια να ισχύει ο κανών οτι γενικώς τα βότανα είναι αθώα και δεν δημιουργούν παρενέργειες αλλά όταν εμπλέκονται με φαρμακοληψία συγγενικής σύνθεσης με το βότανο ή μη μπορεί να υπάρξουν προβλήματα.Πάντως κατά τις δικές μου έρευνες ή λήψη βοτάνων ή και φαρμάκων πρέπει να γίνεται συγκρατημένα …Δεν χρειάζεται να εξαντλείτε την επιτρεπόμενη δοσολογία… Πηγαίνετέ ο σιγά-σιγά και βλέποντας και κάνοντας. Η συμπεριφορά του οργανισμού σας θα σας το δείξει.
Προσοχή στην ανάμειξη βοτάνων και φαρμάκων
Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα

Αν παίρνετε φάρμακα για την καρδιά, τη χοληστερόλη ή την πίεση, προσέξτε: επιστήμονες από την Κλινική Μάγιο, στο Ρότσεστερ της Μινεσότα, προειδοποιούν πως ο συνδυασμός τους με δημοφιλή βότανα και συμπληρώματα είναι επικίνδυνος.
Όπως γράφουν στην «Επιθεώρηση του Αμερικανικού Κολεγίου Καρδιολογίας», το χόρτο του Αϊ-Γιάννη, το σκόρδο, η πιπερόριζα και πολλά άλλα μπορεί να αλληλεπιδράσουν επικίνδυνα με τις στατίνες (φάρμακα για τη χοληστερόλη), τα αιμολυτικά φάρμακα (χορηγούνται για πρόληψη των θρομβώσεων) και τα αντιυπερτασικά φάρμακα.
Ο δρ Άρσαντ Γιαχαντζίρ και οι συνεργάτες του εξηγούν ότι το χόρτο του Αϊ-Γιάννη μπορεί να αυξήσει την αρτηριακή πίεση και τον καρδιακό ρυθμό, ενώ το σκόρδο και η πιπερόριζα αυξάνουν τον κίνδυνο αιμορραγίας στους ασθενείς που παίρνουν αιμολυτικά φάρμακα.
Ακόμα και το γκρέιπ φρουτ μπορεί να είναι επικίνδυνο, καθώς αυξάνει την επίδραση των στατινών και μιας άλλης ομάδας καρδιολογικών φαρμάκων που λέγονται αναστολείς διαύλων ασβεστίου.
Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι είναι τεκμηριωμένο εδώ και καιρό πως πολλά φυσικά προϊόντα μπορεί να αλληλεπιδράσουν με κάθε είδους φάρμακα, αλλά επειδή αυξάνεται η χρήση φυσικών προϊόντων και οι ασθενείς συχνά αμελούν να αναφέρουν στους γιατρούς τους πως παίρνουν τέτοια σκευάσματα, πρέπει να ενημερωθούν για τον κίνδυνο.
Στη σχετική έκθεσή τους, οι επιστήμονες παραθέτουν περισσότερα από 24 βότανα και φυσικά προϊόντα που πρέπει να προσέχουν οι ασθενείς όταν τα χρησιμοποιούν. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται το ginkgo biloba, το ginseng, η echinacea, η αλόε βέρα και η γλυκόρριζα.
Τη μεγαλύτερη έκπληξη ωστόσο προκαλεί η προειδοποίηση για το γάλα σόγιας και το πράσινο τσάι, τα οποία μπορεί να ελαττώσουν την αποτελεσματικότητα της βαρφαρίνης (φάρμακο κατά των θρομβώσεων).
Οι επιστήμονες συνιστούν στους ασθενείς να ενημερώνουν τους γιατρούς τους για κάθε είδους φυσικό σκεύασμα ή ρόφημα που χρησιμοποιούν, και στους καρδιολόγους να ρωτούν επίμονα τους ασθενείς τους για τυχόν λήψη τέτοιων προϊόντων.
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία
ΘΡΟΜΒΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗ:
Πολύ συχνά ακούμε τον όρο «θρόμβωση» και πολλοί άνθρωποι έχουν υποφέρει από την νοσηρή αυτήν κατάσταση. Τί είναι όμως η θρόμβωση; Κάθε φορά που τραυματιζόμαστε ενεργοποιούνται από τον οργανισμό μηχανισμοί πήξεως του αίματος, ώστε να σταματήσει η αιμορραγία. Όταν το αίμα πήξει περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε, τότε δημιουργείται ένας θρόμβος αίματος.
Ο όρος θρόμβωση, λοιπόν, χρησιμοποιείται για να περιγραφεί η δημιουργία ενός θρόμβου αίματος. Μία περίπτωση θρόμβωσης είναι η στεφανιαία νόσος, όπου δημιουργείται ένας θρόμβος αίματος όχι λόγω εξωτερικού τραυματισμού, αλλά λόγω βλάβης των τοιχώματος των αρτηριών. Άλλη περίπτωση είναι αυτή του εμφράγματος, όπου έχουμε τον σχηματισμό ενός θρόμβου που αποφράσσει εντελώς την αρτηρία, με επακόλουθο το αίμα να μην μπορεί πλέον να φθάσει στο τμήμα του καρδιακού μυός που βρίσκεται μετά τον θρόμβο. Αποτέλεσμα αυτού το γεγονότος είναι να νεκρώνονται τα κύτταρα της καρδιάς σ' αυτό το τμήμα. Μία τρίτη περίπτωση είναι η πνευμονική εμβολή, όπου θρόμβος αίματος φράσσει την πνευμονική αρτηρία. Παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο θρόμβωσης είναι:
- ένα πρόσφατο χειρουργείο,
- ένα σπασμένο κόκαλο,
- μια πτώση ή ένα αυτοκινητικό ατύχημα,
- η εγκυμοσύνη,
- η λήψη αντισυλληπτικών
- η ακινησία για μεγάλο διάστημα.
Επίσης, η επικινδυνότητα αυξάνεται με την ηλικία, με τους άνω των 65 ετών που είναι παχύσαρκοι και καπνίζουν να βρίσκονται στην ομάδα ιδιαίτερα υψηλού κινδύνου.
ΑΝΤΙΠΗΚΤΙΚΗ Ή ΑΝΤΙΘΡΟΜΒΩΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ
Με τον όρο αυτόν εννοούμε την χορήγηση φαρμάκων με τα οποία μειώνουμε την πηκτική ικανότητα του αίματος με απώτερο σκοπό την ελάττωση της πιθανότητας δημιουργίας θρόμβου. Αυτό επιτυγχάνεται με την χορήγηση αντιαιμοπεταλιακών (π.χ. ασπιρίνη), κουμαρινικών (π.χ. Sintrom) ή τύπου ηπαρίνης αντιπηκτικών φαρμάκων. Από τα προαναφερθέντα αυτά που θα μας απασχολήσουν σε αυτό το άρθρο είναι τα κουμαρινικά, η λήψη των οποίων σχετίζεται άμεσα με την διατροφή μας.
Τα κουμαρινικά είναι ποικιλία αντιπηκτικών που χορηγούνται από το στόμα για καταστάσεις που χρήζουν μακροχρόνια αγωγή. Ο ρόλος τους είναι να αναστέλλουν την παραγωγή και δράση της προθρομβίνης, μίας ουσίας υπεύθυνης για την πήξη του αίματος. Ο ασθενής που βρίσκεται σε αγωγή με Sintrom θα πρέπει να ελέγχει τακτικά τον χρόνο προθρομβίνης και να κρατάει τις τιμές σταθερές μέσα στα πλαίσια που εξαρτώνται από την πάθηση, για την οποία λαμβάνει αντιπηκτική αγωγή. Όσο πιο μεγάλη η τιμή του χρόνου προθρομβίνης, τόσο μεγαλύτερο είναι το αντιπηκτικό αποτέλεσμα, και, κατά συνέπεια ο κίνδυνος αιμορραγίας. Γι΄ αυτό πρέπει να ακολουθούνται αυστηρά οι οδηγίες του γιατρού. Ένας από τους βασικότερους παράγοντες που μπορεί να επηρεάσει την δράση του Sintrom είναι η μεγάλη πρόσληψη βιταμίνης Κ από την τροφή, μιας και η δράση του φαρμάκου και της συγκεκριμένης βιταμίνης είναι ανταγωνιστική.
ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΗΚΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΜΕ SINTROM
Όπως προαναφέραμε, το Sintrom είναι ένα φάρμακο το οποίο αναστέλλει την παραγωγή της προθρομβίνης και δρα ως ανταγωνιστής της βιταμίνης Κ. Η βιταμίνη Κ μπορεί να παρέμβει στην δράση της αντιπηκτικής αγωγής, αυξάνοντας τις πιθανότητες να θρομβωθεί το αίμα. Αν λαμβάνετε Sintrom θα πρέπει να έχετε μια ισορροπημένη διατροφή. Μην αλλάξετε ξαφνικά την πρόσληψη της βιταμίνης Κ. Είναι σημαντικό να διατηρήσετε ένα σταθερό επίπεδο της συγκεκριμένης βιταμίνης στο μενού σας.

ΤΑ ΤΡΟΦΙΜΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ :
Θα πρέπει να αποφεύγετε τρόφιμα που είναι πλούσια σε βιταμίνη Κ. σε σχέση με προβλήματα θρομβώσεων.
Μερικά από αυτά είναι :
· Συκώτι βοδινού και χοιρινού
· Πράσινα φυλλώδη λαχανικά (αντίδια, βλίτα, σπανάκι, μαρούλι κ.α.)
· Τριφύλλι
· Σπαράγγια
· Μπρόκολο
· Κουνουπίδι
· Λαχανάκια Βρυξελλών
· Παντζάρια
· Γογγύλια
· Λάχανο
· Κρόκος αυγών
Σαββατιανού Πελαγία, Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής

Επισήμανση δική μου …Η συγγραφέας του άρθρου αυτού… φαίνεται ότι είναι υπέρ της κλασσικής φαρμακολογίας… Θα δούμε άλλοι συναδελφοί τη λένε:
ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ…ΦΑΡΜΑΚΟ:

Ρόφημα με κανέλα, μέλι και λεμόνι για απώλεια βάρους και πάταξη πολλών εχθρων της υγείας μας.

Μια αποτελεσματική θεραπεία για την απώλεια βάρους είναι ο συνδυασμός κανέλας, μελιού και λεμονιού. Η κανέλα βοηθάει στην μείωση της χοληστερόλης, στη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα και στην καλή λειτουργία του εγκεφάλου. Σύμφωνα με έρευνες η κανέλα μειώνει το πρήξιμο στο σώμα, βελτιώνει την ικανότητα της ινσουλίνης να μεταβολίζει το σάκχαρο στο αίμα, αναστέλλει την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων και μειώνει την αρτηριακή πίεση. Οι ερευνητές αναφέρουν επίσης ότι η κανέλα μειώνει το σωματικό λίπος και βελτιώνει τα επίπεδα της άλιπης μάζας σώματος.
Τα θρεπτικά συστατικά του μελιού βοηθούν στην διαδικασία απώλειας βάρους επειδή διαλύουν τα λιπώδη κύτταρα και μειώνουν την χοληστερόλη. Περιέχει επίσης βιταμίνες και μέταλα και βοηθάει στη καλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος.
Ερευνητές δοκίμασαν το μέλι σε υπέρβαρους ασθενείς και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το μέλι όχι μόνο βοηθάει στην απώλεια βάρους, αλλά αποτρέπει την αύξηση του σωματικού βάρους και μειώνει τον κίνδυνο για καρδιαγγειακά νοσήματα.
Το επεξεργασμένο μέλι έχει τη δυνατότητα να αυξήσει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, ενώ το φυσικό μέλι, μετά από 15 ημέρες κατανάλωσης, ήταν σε θέση να μειώσει αυτά τα επίπεδα.
Το λεμόνι περιέχει ουσίες που ονομάζονται πολυφαινόλες, οι οποίες περιέχουν hesperidin, naringen, eriocitrin και diosmin.
Ερευνητές αναφέρουν ότι οι πολυφαινόλες που περιέχονται στο λεμόνι έχουν υψηλή αντιοξειδωτική δράση, την ικανότητα να καταστείλουν την αύξηση του σωματικού βάρους, να μειώσουν το δείκτη μάζας σώματος και να βελτιώσουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
Απολαύστε μια κούπα τσάι με κανέλα, μέλι και λεμόνι και βοηθήστε τον οργανισμό σας να χάσει τα περιττά κιλά. Πίνετε μια κούπα το πρωί με άδειο στομάχι και μια κούπα πριν τον ύπνο με άδειο στομάχι.
Το ρόφημα μπορείτε να το πίνετε συνοδευτικά σε κάθε δίαιτα που ακολουθείτε.
Ρόφημα με κανέλα, μέλι και λεμόνι για απώλεια βάρους
Υλικά
1/4 κουταλάκι κανέλα σε σκόνη ή μισό ξύλο κανέλα
1 κουταλάκι μέλι (προτιμήστε οργανικό μέλι)
χυμό από φρέσκο λεμόνι
1 κούπα βραστό νερό
Εκτέλεση
Ανακατεύουμε την κανέλα στο βραστό νερό και αφήνουμε να κρυώσει.
Στη συνέχεια προσθέτουμε το μέλι, χυμό από φρέσκο λεμόνι και ανακατεύουμε.
Δεν προσθέτουμε το μέλι σε ζεστό νερό γιατί θα σκοτώσει τα οφέλη του μελιού.

Μέλι: Ο ‘χρυσός’ του θησαυρού της διατροφής

O Βασίλειος Παπαμίκος M.Med.Sci Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, Πανεπιστημίου Γλασκώβης MSc, Ειδικός Γραμματέας Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων του Πανελλήνιου Συλλόγου Διαιτολόγων - Διατροφολόγων, εξηγεί στοΥγείαonline.gr, την πλούσια και σημαντική αξία του μελιού στην διατροφή μας.
Ο Βασιλιάς Σολομώντας στην Παλαιά Διαθήκη είχε πει: «Φάε μέλι παιδί μου επειδή είναι καλό». Από τα αρχαία χρόνια το μέλι είχε διττή χρήση: διατροφική και θεραπευτική. Το μέλι περιέχει μια πλειάδα θρεπτικών συστατικών με θετικά οφέλη για την υγεία. Αποτελεί το προϊόν των μελισσών (Apis mellifera) αλλά παράγεται και από το νέκταρ ανθών ή από τις εκκρίσεις δέντρων και φυτών τα οποία τελικά παράγουν νέκταρ μελιού. Δεν πρέπει να λησμονείται πως για τον Homo Sapiens το μέλι ήταν το μόνο φυσικό γλυκαντικό, γεγονός που του έδινε ιδιαίτερη αξία από τα πρώτα χρόνια εμφάνισης του ανθρώπινου είδους. Από την Παλαιολιθική εποχή λοιπόν δημιουργήθηκε μια θαυμαστή σχέση μεταξύ ανθρώπων κα μελισσών.
Η πρώτη γραπτή αναφορά για το μέλι συναντάται σε μια Σουμεριακή επιγραφή που χρονολογείται μακριά πίσω στο 2100 - 1000 π.Χ. Σε αυτή την επιγραφή αναγνωρίζει κανείς τις πρώτες επιπρόσθετες χρήσεις του μελιού ως φάρμακου και ως θεραπευτικής αλοιφής.
Η άποψη πως το μέλι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως τρόφιμο, φάρμακο και αλοιφή επικρατεί μέχρι σήμερα. Μέχρι που οι εταιρείες τροφίμων το 1800 δημιούργησαν για πρώτη φορά τη βιομηχανική ζάχαρη, το μέλι αποτελούσε το μόνο ευρύτατα διαδεδομένο γλυκαντικό. Αλλά και η χρήση του ως φάρμακο ήταν πολύ γνωστή σε διάφορες κουλτούρες.
Πιο συγκεκριμένα, η θεραπευτική του δράση βρήκε εφαρμογή στην επούλωση των εγκαυμάτων, των τραυμάτων και των πληγών, του καταρράκτη και των ελκών. Φυσικά οι χρήσεις αυτές δεν ήταν τυχαίες. Λόγω των φυσικών του ιδιοτήτων το μέλι μπορεί να δράσει ως ένα φυσικό μονωτικό και εξαιτίας της οσμωτικότητάς του μπορεί να δημιουργήσει ένα υγρό περιβάλλον επούλωσης πληγών το οποίο μάλιστα δεν κολλάει στους κατεστραμμένους ιστούς της πληγής.
Το υγρό αυτό περιβάλλον επούλωσης θεωρείται πως εμποδίζει την ανάπτυξη των βακτηρίων. Το μέλι επίσης μειώνει τη φλεγμονή και περιορίζει την παραγωγή εκκρίσεων. Η χρήση του σε πολλές παθήσεις έχει αποκτήσει τέτοια έκταση, ώστε πρόσφατα δημιουργήθηκε ένας κλάδος εναλλακτικής ιατρικής με την ονομασία «μελισσοθεραπεία». Οι κύριοι εξαγωγείς μελιού είναι η Κίνα και η Αργεντινή ενώ στη χώρα μας η κατανάλωση μελιού είναι αυξημένη σε σχέση με άλλες χώρες.
Με περισσότερες από 181 θρεπτικές ουσίες, το μέλι αποτελεί πραγματικό «διατροφικό χρυσάφι» που μπορεί να ανεβάσει κατακόρυφα την αξία ενός μεσογειακού διατροφικού πλάνου. Περιέχει σάκχαρα, μικρά ποσά πρωτεΐνης, ένζυμα (καταλάση, ασκορβικό οξύ, καροτενοειδείς ουσίες, οξειδάση της γλυκόζης), αμινοξέα, μέταλλα, ιχνοστοιχεία βιταμίνες και μια ποικιλία αντιοξειδωτικών ουσιών, όπως φαινολικά οξέα και φλαβονοειδή.
Η σύστασή του επηρεάζεται από την πηγή παραγωγής. Τα κύρια σάκχαρα που περιέχει είναι η φρουκτόζη και η γλυκόζη. Επειδή όμως οι διάφορες χημικές αναλύσεις έχουν αναγνωρίσει 30 διαφορετικά είδη μελιού η ποικιλία σε άλλα σάκχαρα αυξάνεται κατακόρυφα. Πολλά από αυτά δημιουργούνται κατά τη διαδικασία της ωρίμανσης και αποθήκευσης του μελιού. Μια ημερήσια δόση μελιού της τάξης των 20 γρ. μπορεί να καλύψει περίπου το 3% των ενεργειακών αναγκών ενός μέσου ενήλικα.
Από την πλευρά των 26 αμινοξέων που έχουν αναγνωριστεί στα διάφορα είδη, το μέλι χαρακτηρίζεται κυρίως από την παρουσία του αμινοξέος προλίνη. Τα αντιοξειδωτικά συστατικά παρουσιάζουν διαφοροποίηση ανάλογα με την προέλευση του μελιού. Στα είδη μελιού από συγκεκριμένο άνθος λουλουδιού απαντώνται κυρίως φλαβονοειδείς ενώσεις (κουερσιτίνη, λουτεολίνη, απιγενίνη, χρυσίνη, καμφερόλη, γαλανγίνη) ενώ στα είδη μελιού που παρασκευάζονται από ποικιλίες ανθέων απαντώνται κυρίως φαινολικά συστατικά.
Οι επιδράσεις του μελιού στην υγεία κινούσαν ανέκαθεν το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας. Η μεγάλη του οσμωτικότητα και οξύτητα θεωρούνται υπεύθυνες για την αντιμικροβιακή του δράση. Οι ισχυροί αντιμικροβιακοί του παράγοντες περιλαμβάνουν τη λυσοζύμη καθώς και τις αντιοξειδωτικές ουσίες των φλαβονοειδών και των φαινολικών οξέων. Για τη μεγιστοποίηση της αντιμικροβιακής του δράσης συστήνεται η αποθήκευση σε μέρος σκιερό, δροσερό αλλά και η κατανάλωσή του όσο είναι ακόμη φρέσκο.
Η μεγαλύτερη αντιμικροβιακή δράση έχει παρατηρηθεί από το μέλι Μανούκα που έχει την προέλευσή του από τη Νέα Ζηλανδία (ιδιαίτερα από τις ανατολικές περιοχές του βόρειου τμήματός της). Το μέλι επίσης με προέλευση την Αυστραλία έχει επιδείξει ισχυρή αντιμικροβιακή δράση.
Μεγαλύτερο ενδιαφέρον όμως παρουσιάζουν οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες του μελιού. Οι δράσεις αυτές αφορούν τον περιορισμό των αντιδράσεων οξείδωσης μέσα στα τρόφιμα και τον ανθρώπινο οργανισμό.
Οι αντιδράσεις αυτές είναι επιζήμιες και μπορούν να προκαλέσουν δηλητηρίαση απέναντι σε τρόφιμα αλλά και ανεπιθύμητες δράσεις στην ανθρώπινη υγεία όπως χρόνιες παθήσεις και μερικές μορφές καρκίνου. Φάνηκε πως οι ουσίες του μελιού προστατεύουν τα κύτταρα και ιδιαίτερα τις μεμβράνες τους από τις διαδικασίες της οξείδωσης. Περιορίζουν επίσης την ενδοκυτταρική παραγωγή των επιζήμιων ελευθέρων ριζών.
Οι φυτοχημικές ουσίες που περιέχονται στο μέλι ενισχύουν την άμυνα του οργανισμού έναντι του οξειδωτικού στρες αποδεικνύοντας έτσι πως η κατανάλωση του μελιού αντί παραδοσιακών γλυκαντικών παρέχει το πρόσθετο αυτό όφελος.
Οι διάφορες ερευνητικές προσπάθειες έχουν καταδείξει πως το μέλι διαθέτει επιπρόσθετα αντιφλεγμονώδεις, αντικαρκινικές και αντιμεταλλαξιογόνες ιδιότητες. Μπορεί να περιορίσει τη φλεγμονή στο δέρμα, το οίδημα και να προάγει την επούλωση των πληγών με ταυτόχρονη μείωση του μεγέθους των ουλών και ενεργοποίηση της αναγέννησης των ιστών. Ενδείξεις υπάρχουν πως το μέλι μπορεί να περιορίσει την εξάπλωση των μεταστατικών καρκινικών κυττάρων. Ενδείξεις μείωσης φλεγμονής έχουν φανεί σε πειραματικά μοντέλα ευερέθιστου εντέρου σε ποντίκια.

Οι ευεργετικές του δράσεις όμως δεν σταματούν εδώ. Ερευνητικά δεδομένα δείχνουν πως μπορεί να δράσει κατασταλτικά έναντι του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού, την αιτία δηλαδή των πεπτικών ελκών και των γαστρίτιδων.
Ακόμα και η διάρκεια της διάρροιας σε ασθενείς με βακτηριακή γαστρεντερίτιδα φαίνεται να μειώνεται με τη χορήγηση μελιού. Οι ολιγοσακχαρίτες επίσης που περιέχει το μέλι (με πιο αντιπροσωπευτικό την πανόζη) επιδεικνύουν αξιόλογη πρεβιοτική δράση, ευνοώντας έτσι την ανάπτυξη εκείνων των μικροοργανισμών (μπιφιντοβακτηρίων και λακτοβάκιλλων) στο έντερο που προάγουν την καλή του λειτουργία.
Τέλος, το μέλι μπορεί να δράσει ευεργετικά έναντι καρδιαγγειακών παραγόντων κινδύνου σε υγιείς αλλά και σε άτομα με αυξημένους παράγοντες κινδύνου. Σε σχετικές μελέτες φάνηκε πως σε υπέρβαρα ή παχύσαρκα άτομα, η μέτρια κατανάλωση μελιού αντί ζάχαρης μείωσε ήπια το σωματικό βάρος και λίπος τους, την ολική και την «κακή» χοληστερόλη τους, τα τριγλυκερίδια.
Προσοχή όμως. Η πλούσια περιεκτικότητα του μελιού σε απλά και άμεσα απορροφήσιμα σάκχαρα καθιστά τη χρήση του πολύ φειδωλή από άτομα που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη.
Ενταγμένο στα πλαίσια ενός ισορροπημένου διαιτολογίου και με την κατάλληλη καθοδήγηση από τον ειδικό μπορεί κάλλιστα να συνεισφέρει τα πολύτιμα θρεπτικά του συστατικά. Ιδιαίτερη προτίμηση δε, πρέπει να δίνεται στο φυσικό μέλι και όχι στο τεχνητό καθότι οι θετικές δράσεις στα λιπίδια του αίματος προκαλούνται από το φυσικό μέλι και όχι από το τεχνητό.
Αποτελώντας λοιπόν μια θαυμάσια πηγή ενέργειας και υδατανθράκων για παιδιά και αθλητές το μέλι οφείλει να είναι ενταγμένο στο καθημερινό διαιτολόγιο. Οι επιπρόσθετες θετικές δράσεις που προαναφέρθηκαν το κάνουν έναν πολύτιμο σύμμαχο στην καθημερινή μάχη για μια πιο υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή.
Παπαμίκος Βασίλειος
M.Med.Sci Κλινικός Διαιτολόγος - Διατροφολόγος, Πανεπιστημίου Γλασκώβης MSc
Νοσοκομειακός Διαιτολόγος ΓΝΑ - Κοργιαλένειο Μπενάκειο
Ειδικός Γραμματέας Δημόσιων Σχέσεων και Τύπου Πανελλήνιου Συλλόγου Διαιτολόγων - Διατροφολόγων
Υποψήφιος διδάκτωρ Διατροφογενωμικής Χαροκοπείου Πανεπιστημίου, Healthcare Manager, Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
diaitologia.blogspot.com
ΚΙ ΑΥΤΟ:

Κάνε αυτά τα βήματα για καθημερινή αποτοξίνωση και δες το σώμα σου να αλλάζει!

Η αποτοξίνωση δεν πρέπει να είναι ένας τρομακτικός όρος. Δεν υπάρχει λόγος να στερείσαι πράγματα για να φροντίζεις το σώμα σου...
Πρόσθεσε τα παρακάτω tips στο καθημερινό σου πρόγραμμα και δες το σώμα σου να αλλάζει!
-Πιες ζεστό νερό με λεμόνι κάθε πρωί: Σε μια κούπα ζεστό νερό ρίξε το χυμό μισού λεμονιού. Το λεμόνι βοηθά στο να ισσοροπείται το pH του σώματος και στην φυσιολογική πέψη.
-Προκάλεσε εφίδρωση: Τα προγράμματα Cardio υπάρχουν σε κάθε γυμναστήριο και βοηθούν στην αποβολή των τοξινών μέσω του ιδρώτα. Επίσης αν έχεις πρόσβαση σε σάουνα ή χαμάμ ακόμη καλύτερα.
-Φάε περισσότερους καρπούς: Η καλή διατροφή περιλαμβάνει φυσικά, μη επεξεργασμένα προιόντα που αποτοξινώνουν τον οργανισμό. Σιγουρέψου ότι έχεις ενσωματώσει στην αποτοξίνωση σου προϊόντα που υποστηρίζουν την υγιή λειτουργία του ήπατος και των νεφρών, όπως το λάχανο, τα παντζάρια, και τα φυλλώδη, πράσινα λαχανικά.
-Κάνε yoga: Δοκίμασε να εξασκηθείς σε αυτόν τον τρόπο εκγύμνασης. Οι μυς σου θα δυναμώσουν, η σιλουέτα σου θα λεπτύνει και θα αποκτήσεις ευεξία και εσωτερική ηρεμία.
-Μαγείρεψε στο σπίτι: Όταν μαγειρευεις στο σπίτι έχεις πλήρη έλεγχο αυτών που τρως και των υλικών που προσθέτεις στο φαγητό σου. Το να τρως απ” έξω μπορεί να είναι βολικό αλλά δεν πρέπει να γίνεται καθημερινά.
-Πιες πράσινο τσάι: Είναι πλούσιo σε κατεχίνες, οι οποίες επιταχύνουν την δραστικότητα του ήπατος και αυξάνουν την παραγωγή αποτοξινωτικών ενζύμων.
Πηγή tro-ma-ktiko.blogspot.gr
Διαβάστε περισσότερα: http://tinosvoice.blogspot.com/2014/06/blog-post_5209.html#ixzz36Vp21dha
tinosvoice

Σύγχρονες θεραπείες με αρχαία γιατρικά: βότανα που κάνουν θαύματα!
Εκατοντάδες χρόνια πριν, οι πρακτικοί θεραπευτές ανακάλυψαν τις θαυματουργές δοσολογίες των φυτικών φαρμάκων. Ας δούμε ποιά από αυτά εξακολουθούν να έχουν ισχύ.
Μελισσόχορτο:
Ένα βάλσαμο για το μυαλό!

Τι λέει η παράδοση: Η melissa officinalis ή αλλιώς μελισσόχορτο, είναι μέλος της οικογενείας του δυόσμου. Εκατοντάδες χρόνια πριν, οι άνθρωποι ανακάλυψαν τη θαυματουργή δράση του σε προβλήματα άγχους, μειωμένης μνήμης, αϋπνίας και δυσπεψίας. «Είναι αποτελεσματικό κατά των δαγκωμάτων από ζώα, βοηθάει στην καλή λειτουργία της καρδιάς και διώχνει μακριά κάθε μελαγχολία και στεναχώρια», έγραφε κατά τους Ελισαβετιανούς χρόνους (1597) ο βοτανολόγος John Gerard.

Τι αποκαλύπτει η έρευνα: «Πρόκειται τις προσεχείς μέρες να υποβληθείς σε κάποιο τεστ, έχεις μία παρουσίαση ή κάποια άλλη διαδικασία που σε γεμίζει με άγχος; Όπως συνέβαινε και τα παλιά χρόνια, ένα ρόφημα από μελισσόχορτο θα σε βοηθήσει να κοιμηθείς βαθιά το προηγούμενο βράδυ και να είσαι ήρεμη και συγκεντρωμένη τη μεγάλη στιγμή», διαβάζουμε σε άρθρο του 2003, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Neuropsychopharmacology. Οι ερευνητές επίσης θεωρούν το φυτό αυτό πολύ δραστικό σε περιπτώσεις πανικού. «4 εβδομάδες αρωματοθεραπείας με μελισσόχορτο σε ασθενείς με σοβαρή άνοια έχουν αποτέλεσμα τη μείωση της σύγχυσης και της ταραχής που τους καταλαμβάνει», αναφέρει μελέτη του 2002 στην επιθεώρηση Journal of Clinical Psychiatry, ενώ «4 μήνες θεραπείας με αλκοολούχο βάμμα του φυτού δρα πολύ αποτελεσματικά σε ασθενείς με Alzheimer», σύμφωνα με άρθρο του 2003 στο Journal of Neurology, Neurosurgery and Psychiatry. Το βάλσαμο του μελισσόχορτου φαίνεται ότι ηρεμεί τον υπερκινητικό θυρεοειδή αδένα (ασθένεια Grave), σύμφωνα με τον Eric Yarnell, ND, επίκουρο καθηγητή Βοτανολογίας στο Bastyr University. Επίσης πολύ σημαντική είναι η συμβολή του στην καταπολέμηση των ιών, ενώ η αντιβακτηριακή και αντιισταμινική του δράση το καθιστά άριστη θεραπεία για μολύνσεις και αλλεργίες.

Πώς θα ωφεληθείς: Σύμφωνα με τη Βοτανολόγο Linda Different Cloud, PhD, μέλος του τμήματος Εθνοβοτανολογίας του Montana State University, για να λάβεις τις ευεργετικές ιδιότητες του μελισσόχορτου, μπορείς να κάνεις τα εξής: ρίξε 20 πρέζες ξεραμένου φυτού σε ένα λίτρο νερό και πιες 2-4 φλιτζάνια τη μέρα (καταπολεμά τους πόνους της περιόδου) ή φτιάξε αφέψημα με μια μικρή χούφτα βοτάνου σε ένα λίτρο νερό (2 φλιτζάνια τη μέρα για ημικρανίες, ιλίγγους). Ακόμη, για εξωτερική χρήση (λοσιόν, κολπικές πλύσεις, κ.ά.), θα χρειαστείς 1 και 1/2 χούφτα βοτάνου σε 1 λίτρο νερό.

Προσοχή: Αν λαμβάνεις αγωγή για το θυρεοειδή, συμβουλέψου το γιατρό σου, καθώς το βότανο μπορεί να επηρεάσει τη δοσολογία.

Κρεμμύδι:Ένα φυσικό... αναβολικό!
Τι λέει η παράδοση: Είναι γνωστό από την αρχαιότητα ακόμα για τις πολύτιμες ιδιότητές του. Στην αρχαία Μεσοποταμία, μάλιστα, θεωρούνταν ότι θεραπεύει σχεδόν τα πάντα, ενώ το συνιστούσαν ιδιαιτέρως για την αντιμετώπιση του διαβήτη. Στις αρχές του 20ού αιώνα, στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο William Boericke, MD, πρότεινε τα κρεμμύδια σε περιπτώσεις ασθενών με αναπνευστικά προβλήματα, αλλά και σε περιστατικά δυσπεψίας. Οι αρχαίοι Έλληνες Ολυμπιονίκες, πάλι, πιστεύοντας ότι τα κρεμμύδια ενισχύουν την αθλητική τους απόδοση, έπιναν το ζωμό τους ή τα ξεφλούδιζαν και τα έτριβαν στο σώμα τους πριν τους αγώνες.
Τι αποκαλύπτει η έρευνα: Μία σειρά από νεότερες έρευνες έχουν επιβεβαιώσει πολλές από τις παλαιότερες χρήσεις των κρεμμυδιών. Τα θειούχα συστατικά τους (thiosulfinates), στα οποία οφείλεται και η έντονη μυρωδιά τους, μειώνουν τα συμπτώματα του διαβήτη και προστατεύουν από καρδιοαγγειακές νόσους. Επιπλέον, το κρεμμύδι αποτελεί την πλουσιότερη πηγή κερκετίνης, μιας αντιοξειδωτικής ουσίας, της οποίας η δράση συνδέεται με την καταπολέμηση του καρκίνου του στομάχου. Βοηθά στην καλή κυκλοφορία του αίματος, μειώνει την ολική χοληστερόλη, αυξάνει την «καλή» HDL χοληστερόλη, αποτρέπει την εμφάνιση θρόμβων, καταπολεμά το άσθμα, τη χρόνια βρογχίτιδα, την αλλεργική ρινίτιδα, την αρτηριοσκλήρυνση και τις μολύνσεις. Διαθέτει αντιφλεγμονώδη, αντιβιοτική και μικροβιοκτόνο δράση και αντικαρκινικές ιδιότητες. Η κερκετίνη διαθέτει επίσης καταπραϋντική δράση. Και τελικά φαίνεται πως οι αρχαίοι Έλληνες είχαν δίκιο: Μία έρευνα του 2009, η οποία καταγράφηκε στην επιθεώρηση «International Journal of Sport Nutrition and Exercise Metabolism», αποκάλυψε ότι η κερκετίνη αυξάνει την αντοχή - μετατρέποντας έτσι το κρεμμύδι στο πιο νόμιμο... αναβολικό.

Πώς θα ωφεληθείς: Οι ειδικοί αναφέρουν στο «Federation of European Biochemical Socities» ότι το κρεμμύδι μπορεί να κρατήσει μακριά το γιατρό περισσότερο απ' ό,τι ένα μήλο, καθώς το σώμα σου απορροφά την κερκετίνη στο κρεμμύδι τρεις φορές περισσότερο από ό,τι στο μήλο. Και όπως μας προτείνει ο Michael Havey, PhD, γενετιστής και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin «θα δεσμεύσουμε περισσότερα θειούχα συστατικά από το κρεμμύδι, αν προτιμήσουμε τις πιο ζωηρόχρωμες εκδοχές του. Και επειδή η υψηλή θερμοκρασία ελαττώνει τα θειούχα συστατικά, καλό είναι να τα καταναλώνουμε ωμά ή έστω ελαφρά μαγειρεμένα». Τέλος, «επειδή υπάρχουν πολλοί τύποι και πολλές εκδοχές μαγειρέματος, είναι δύσκολο να συστήσουμε μια αναγκαία ποσότητα κατανάλωσης. Το πιο ασφαλές λοιπόν είναι να το κάνεις μέρος της τυπικής διατροφής σου».

Πιπέρι Καγιέν:Άμεσο καταπραϋντικό!

Τι λέει η παράδοση: Η μεταφορά του κόκκινου καγιέν πιπεριού -λέγεται επίσης τσίλι- από το Νέο Κόσμο στον Παλιό (στην Ευρώπη) έχει πιστωθεί στον Χριστόφορο Κολόμβο. Το -εύκολο στην καλλιέργειά του- τσίλι γρήγορα κατέκτησε σημαίνουσα θέση στην παραδοσιακή μαγειρική αλλά είχε και συστηματική χρήση σε γιατροσόφια σε όλο τον κόσμο. Οι πρακτικοί γιατροί μάλιστα το χρησιμοποιούσαν διά πάσα νόσον, τόσο για τους πόνους όσο και για αφροδισιακό. Η καυτερή του γεύση οφείλεται στην ουσία καψαϊκίνη, η οποία είναι γνωστή ως αναλγητική ουσία – καταπραΰνει τους μυϊκούς πόνους, τις μετεγχειρητικές ενοχλήσεις και τους πόνους στις αρθρώσεις. Οι έρευνες έχουν αποδείξει ότι σταματά τις χημικές ενώσεις που μεταφέρουν το μήνυμα του πόνου στον εγκέφαλο.

Τι αποκαλύπτει η έρευνα: Οι πρόσφατες μελέτες υποδεικνύουν ότι το πικάντικο μπαχαρικό μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στον έλεγχο του βάρους. ’ρθρο του 2009 στην επιθεώρηση «American Journal of Clinical Nutrition» αναφέρει ότι η καψαϊκίνη βοήθησε τους ανθρώπους που συμμετείχαν να χάσουν κοιλιακό λίπος. Επίσης, το πιπέρι καγιέν φαίνεται ότι ελέγχει τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα. Οι συμμετέχοντες σε έρευνα, οι οποίοι κατανάλωσαν έναν γεύμα που περιείχε ορισμένη ποσότητα καψαϊκίνης, εμφάνισαν υψηλότερα επίπεδα από μια ορμόνη που ελέγχει το σάκχαρο και μικρότερα από την γκρελίνη, την «ορμόνη της πείνας», από εκείνους που κατανάλωσαν ένα ήπιο γεύμα, χωρίς πικάντικες γεύσεις, σύμφωνα με την επιθεώρηση «American Journal of Clinical Nutrition».

Πώς θα ωφεληθείς: Η τακτική χρήση του κόκκινου πιπεριού βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος, ενώ ενδέχεται να βοηθά και στις εγκεφαλοπάθειες, αλλά και στις ψυχικές παθήσεις, τις καρδιοπάθειες, τα προβλήματα από κακή πέψη (διεγείρει την έκκριση των γαστρικών υγρών, αλλά και την παραγωγή των πεπτικών ενζύμων του παγκρέατος και της χολής από το ήπαρ) και τις αρθρίτιδες. Τέλος, βοηθά αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση των αιμορραγιών. Πρόσφατη έρευνα από το Παν/μιο του Νότιγχαμ έδειξε ότι η καψαϊκίνη επιτίθεται στην ενεργειακή πηγή όλων των καρκινικών κυττάρων. Τέλος, χρησιμοποιείται ευρέως ως δραστικό συστατικό θερμαντικών αλοιφών και θεραπειών για την ψωρίαση. Το μόνο μειονέκτημα βρίσκεται στο ότι δεν έχει οριστεί ακόμη η δοσολογία που θα θέσει το βάρος μας υπό έλεγχο. Παρ’ όλα αυτά οι ειδικοί συστήνουν να χρησιμοποιούμε ψιλοκομμένο πιπέρι καγιέν σε όσο περισσότερα φαγητά μπορούμε.

Μαϊντανός:
Για την ενίσχυση του ουροποιητικού!

Τι λέει η παράδοση: Η ρίζα του μαϊντανού μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τις ασθένειες της ουροδόχου κύστης, έγραφε ο βοτανολόγος John Parkinson σε μια συνταγή που ετοίμαζε για τη βασίλισσα της Αγγλίας εν έτει 1629. Αιώνες αργότερα, το σύγγραμμα του Boericke, «Homeopathic Materia Medica», πρότεινε τη θεραπεία με μαϊντανό σε προβλήματα του ουροποιητικού συστήματος, κάτι στο οποίο συμφωνούσε και η ομάδα των φυσικοπαθητικών γιατρών, οι οποίοι αποκαλούνταν The Eclectics στο σύγγραμμά τους The Eclectic Materia Medica, Pharmacology and Therapeutics. Πάντως, σύμφωνα με τον J. Parkinson, αν φας πολύ κρεμμύδι ή άλλα πικάντικα μπαχαρικά, ο μαϊντανός είναι η λύση που θα δροσίσει τον οισοφάγο σου και θα σε απαλλάξει (και τους γύρω σου, εννοείται) από τη δυνατή μυρωδιά τους.

Τι αποκαλύπτει η έρευνα: Το 2002 η επιθεώρηση «World Journal of Urology» δημοσίευσε άρθρο του Yarnell, το οποίο ανέφερε ότι μια σειρά από μελέτες πάνω σε ζώα έδειξαν ότι ο μαϊντανός όντως βελτιώνει τη λειτουργία του ουροποιητικού. Άλλωστε, η Γερμανική Επιτροπή Ε, ένα θεσμικό όργανο για την υγεία, έχει αποδεχτεί τη χρήση μαϊντανού σε περιπτώσεις κυστίτιδας και άλλων διαταραχών του ουροποιητικού.

Πώς θα ωφεληθείς: Ο μαϊντανός είναι πλούσιος σε μέταλλα και περιέχει περισσότερο σίδηρο από οποιοδήποτε άλλο πράσινο λαχανικό. Είναι πηγή βιταμινών Α και Β και περιέχει τρεις φορές περισσότερη βιταμίνη C απ’ ό,τι τα εσπεριδοειδή. Ο μαϊντανός είναι διουρητικός και άρα καλός για τα νεφρά και την πέτρα στην ουροδόχο κύστη. Είναι πολύ καλό εμμηναγωγό. Τέλος, προλαμβάνει τη ρευματοπάθεια και βοηθά στην αντιμετώπιση πρησμένων αδένων. Αν αισθάνεσαι κάποια ενόχληση στο ουροποιητικό σύστημα, προσπάθησε να πίνεις 3 φλιτζάνια ρόφημα μαϊντανού που θα φτιάξεις με 2 γρ. φύλλων μαϊντανού ή αφέψημα, που θα φτιάξεις ως εξής: θα πάρεις 30 γρ. (μια χούφτα) αποξηραμένα φυλλαράκια μαϊντανού και 2 φλ. κρύο νερό. Θα σκεπάσεις και θα τα αφήσεις να σιγοβράσουν για 20 λεπτά σε χαμηλή φωτιά. Μην τα αφήσεις να βράσουν κανονικά. Σούρωσε και πιες 1 φλ. τρεις φορές τη μέρα. Για να απολαμβάνεις όμως μακροπρόθεσμα τα οφέλη του μαϊντανού, φρόντισε να τρως ωμά φύλλα όσο πιο τακτικά μπορείς και πρόσθεσέ τα και στις ομελέτες, τις σαλάτες και τα ζεστά πιάτα. Κι αν θες ακόμα μια έξτρα ωφέλεια, μάσα φύλλα μαϊντανού για δροσερή αναπνοή, συστήνει ο J. Parkinson.

Πεντάνευρο:Ο φίλος της επιδερμίδας!
Τι λέει η παράδοση: Το Αρνόγλωσσο (επιστημονικά Plantago major I και P. Lagopus I) ή κοινώς πεντάνευρo έχει μεγάλα πλατιά σκουροπράσινα φύλλα και πικρή γεύση –παρόμοια με αυτή του σπανακιού. Ο Hildegard von Bingen ένας Βενεδικτίνος μοναχός και θεραπευτής, το χρησιμοποιούσε ως καταπραϋντικό για τα τσιμπήματα των εντόμων και αναφέρεται σε αυτό στη φημισμένη πραγματεία του Physica. Οι ιθαγενείς Αμερικανοί το χρησιμοποιούσαν σε μορφή κρέμας για να επουλώσουν πληγές από δαγκώματα, καψίματα, χτυπήματα κ.ά. Σε μερικούς πολιτισμούς πριν πολλά χρόνια χρησιμοποιούνταν ως πανάκεια για κάθε ασθένεια. Παραδοσιακά χρησιμοποιούνταν και για να αποτρέψει τη μητρική αιμορραγία μετά από τον τοκετό. Οι θεραπευτικές του ιδιότητες αναφέρονται από το Διοσκουρίδη, το Γαληνό και άλλους εξαιρετικούς διάσημους γιατρούς. Παλαιότερα στην Ευρώπη το χρησιμοποιούσαν για τη θεραπεία από τα δαγκώματα των τρελών σκυλιών, του ίκτερου, της επιληψίας, της λέπρας και της φυματίωσης.

Τι αποκαλύπτει η έρευνα: Οι ερευνητές διαπίστωσαν μέσα από τις έρευνές τους τις αντιμικροβιακές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες του πεντάνευρου. Το φυτό βοηθά στην άμεση επούλωση των πληγών και σκασιμάτων στο δέρμα, είναι αντικαταρροϊκό και αποχρεμπτικό, δηλαδή ωφέλιμο σε παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος (βήχα, κοκίτη, βρογχικό άσθμα, βρογχίτιδα, φυματίωση, αναπνευστική καταρροή). Είναι διουρητικό, δηλαδή ωφέλιμο σε παθήσεις του ήπατος, των νεφρών και της ουροδόχου κύστης, αλλά και της αιμορραγίας του ουροποιητικού συστήματος. Είναι στυπτικό και ωφέλιμο στη διάρροια, τη δυσκοιλιότητα, την κυστίτιδα, τη γαστρίτιδα, την κολίτιδα, τα πεπτικά έλκη, τη δυσεντερία και το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου.

Πώς θα ωφεληθείς: Επειδή δεν είναι και τόσο εύκολο να το αναγνωρίσεις όταν φύεται ελεύθερα στους αγρούς, είναι προτιμότερο να το αναζητήσεις σε ένα κατάστημα βιολογικών προϊόντων. Για τις παθήσεις του αναπνευστικού αλλά και για το κρυολόγημα χρησιμοποιούμε έγχυμα από πεντάνευρο 1-3 φορές την ημέρα. Αφέψημα της ρίζας του χρησιμοποιείται κατά του σακχαρώδη διαβήτη. Για τις φουσκάλες στα πόδια από το περπάτημα, βάζουμε λίγα φύλλα πεντάνευρου μέσα στα παπούτσια και για τα σκασίματα του δέρματος βουτάμε ένα κομμάτι καθαρού υφάσματος σε ζεστό υγρό όπου έχουμε βράσει το πεντάνευρο και το αφήνουμε πάνω στην πληγή για 30 λεπτά, σύμφωνα με τον Different Cloud. Μπορούμε επίσης να φτιάξουμε αλοιφή και να τη χρησιμοποιήσουμε ως κρέμα νυκτός για τις ρυτίδες. Το πεντάνευρο είναι ασφαλές στη χρήση του.

Προσοχή: Επειδή το πεντάνευρο είναι ένα ισχυρό πηκτικό, θα πρέπει να αποφεύγεται στις περιπτώσεις ασθενών που λαμβάνουν αντιπηκτικά ή από εκείνους που είναι επιρρεπείς σε θρομβώσεις.

Λευκαγκαθιά:
Ώθηση στην Καρδιά!
Τι λέει η παράδοση: Εδώ και εκατοντάδες χρόνια, από την Κίνα ως την Ευρώπη, τα πράσινα φύλλα με τα λευκά ή ροζ άνθη της λευκαγκαθιάς έχουν χρησιμοποιηθεί για να δυναμώσουν το καρδιαγγειακό σύστημα. «Επιδρούν στο μυ της καρδιάς», είχε πει ο Boericke στις αρχές του 20ού αιώνα και τα συνταγογραφούσε όταν έκρινε ότι οι μύες της καρδιάς είναι αδύναμοι και εξαντλημένοι. Η λευκαγκαθιά αποτελεί ένα παραδοσιακό φυτό για πολλές ευρωπαϊκές και ασιατικές χώρες. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η πρώτη αναφορά της γίνεται τον 1 μ.Χ. αι. από τον Διοσκουρίδη, Ρωμαίο φυσιολόγο, γνωστό ως θεμελιωτή της Φαρμακολογίας, στο De Materia Medica, το πιο διάσημο φαρμακευτικό εγχειρίδιο για τους επόμενους 16 αιώνες.

Τι αποκαλύπτει η έρευνα: Οι πρόσφατες έρευνες αποδεικνύουν ότι αποτελεί μία πολύ πλούσια πηγή φυσικών αντιοξειδωτικών. Είναι το μόνο γνωστό έως τώρα φυτό που περιέχει μια μεγάλη ποικιλία αντιοξειδωτικών όπως βιταμίνη E και άλλα παράγωγά της, βιταμίνη C, βήτα καροτίνη και άλλα καροτινοειδή όπως λυκοπένιο και σελήνιο. Επίσης, αυξάνει τη ροή του αίματος στις αρτηρίες και μειώνει τις εκδηλώσεις στεφανιαίας νόσου. Οι θεραπευτικές ιδιότητες της λευκαγκαθιάς εκτι΅ούνται ιδιαίτερα. Το έλαιο της μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε διάφορες δερματικές παθήσεις όπως εκζέματα, εγκαύματα, πληγές και δερματικές βλάβες από ακτινοβολία UV. Οι μελέτες επίσης έχουν δείξει ότι τα φλαβονοειδή που περιέχει εμποδίζουν γενικώς την εμφάνιση καρδιακών παθήσεων.

Πώς θα ωφεληθείς: Εάν υπάρχει διαπιστωμένο καρδιακό νόσημα, υψηλή αρτηριακή πίεση ή ιστορικό καρδιακής ανεπάρκειας σίγουρα βρίσκεσαι υπό την παρακολούθηση ενός ειδικού. Ζήτησέ του να σε συμβουλέψει σχετικά με το πώς μπορείς να χρησιμοποιήσεις τη λευκαγκαθιά, σε μορφή ροφήματος, αφεψήματος ή κάψουλας. Οι έρευνες πάντως έδειξαν οφέλη για την καρδιά από την κατανάλωση 60 mg, 3 φορές τη μέρα.

6 super βότανα
Βασιλικός: Ανακουφίζει από τους στομαχικούς σπασμούς, τη ναυτία αλλά και τη δυσκοιλιότητα.
Πιπερόριζα (τζίντζερ): Έχει αποχρεμπτικές ιδιότητες και βοηθά στην αντιμετώπιση του βήχα και του κρυολογήματος. Οι φρέσκες ρίζες έχουν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και καταπραΰνουν τους πόνους των αρθρώσεων.
Δεντρολίβανο: Το ρόφημα είναι αποτελεσματικό για το κρυολόγημα, την κόπωση και τους πονοκεφάλους.
Δυόσμος: Βοηθά στα πεπτικά προβλήματα. Ο δυόσμος σε ξηρή μορφή μπορεί να σε ανακουφίσει από το φούσκωμα.
Τσουκνίδα: Είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη σε όσους πάσχουν από χρόνια και οξεία νεφρίτιδα, έλκος στομάχου, βρογχικές παθήσεις, αλλά και χρόνιες διάρροιες.
Κανέλα: Βοηθά στην πέψη.
Πηγή: mothernaturegr.blogspot.gr

ΤΩΡΑ…ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΤΟ ΜΕΛΙ..Μάλιστα το αποκαλούν και :«Σούπερ» μέλι σκοτώνει επικίνδυνα μικρόβια

Ευαγγελία Αναστασάκη | 18:10 - 14 Αυγούστου 2013
Το μέλι ονομάζεται Surgihoney και δοκιμάζεται εδώ και έναν χρόνο σε μωρά, νέες μητέρες, πάσχοντες από καρκίνο και ηλικιωμένους σε νοσοκομεία του Hampshire. Πληγές και έλκη κατακλίσεως, ακόμα κι αν ήταν μολυσμένα με το επικίνδυνο ενδονοσοκομειακό μικρόβιο χρυσίζων σταφυλόκοκκος (MRSA), επουλώθηκαν μέσα σε μέρες, ενώ μειώθηκε στο μισό ο αριθμός των γυναικών με μολύνσεις μετά από καισαρική. Το μέλι επούλωσε επίσης αποτελεσματικά τις πληγές βρετανών στρατιωτών που επέστρεψαν από το Αφγανιστάν, ενώ χρησιμοποιήθηκε για να θεραπεύσει την ακμή και να προστατεύσει το δέρμα πασχόντων από καρκίνο που είχαν καθετήρα για χημειοθεραπεία.

Ο δρ Μάθιου Ντράιντεν, μικροβιολόγος στον νοσηλευτικό όμιλο Hampshire Hospitals NHS Foundation Trust που μελετά το νέο μέλι, εκτίμησε ότι το νέο προϊόν της βιοτεχνολογίας μπορεί να φέρει επανάσταση στην αντιμετώπιση των πληγών σε όλο τον κόσμο. Η ιδιότητα που έχει το μέλι να επουλώνει τις πληγές είναι γνωστή από την αρχαιότητα, αλλά στη Δύση έχει πάψει αυτή η χρήση του χάρη στην εξέλιξη των αντισηπτικών και αντιβιοτικών θεραπειών. Ωστόσο, το Surgihoney μπορεί να σκοτώνει βακτήρια, παράσιτα και μύκητες, ενώ διεγείρει την επούλωση των πληγών.
«Έχουμε διεξάγει πολυάριθμα τεστ στο εργαστήριο και το έχουμε συγκρίνει με διάφορες ποικιλίες απ’ όλο τον κόσμο», είπε ο δρ Ντράιντεν. «Καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως είναι πιο αποτελεσματικό απ’ οποιοδήποτε άλλο είδος.» Τον τελευταίο χρόνο το δοκιμάσαμε σε πολλούς ασθενείς και τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά. Υπάρχουν πολλά αντισηπτικά προϊόντα, αλλά συχνά δεν συμβάλλουν στην επούλωση των ιστών. Το μέλι είναι ένα φανταστικό φυσικό γιατρικό. Το πρόσθετο πλεονέκτημα του Surgihoney είναι ότι σκοτώνει τα μικρόβια, δίχως να βλάπτει τους ιστούς». Το νέο μέλι έχει πάρει άδεια από την αρμόδια υπηρεσία ελέγχου φαρμάκων της Βρετανίας, την MHRA, αλλά δεν διατίθεται ακόμα στο εμπόριο, γράφει η εφημερίδα «DailyMail».

πηγή: tanea.gr