Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΑΔΙΑΣ

H πολύπαθος  ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΓΕΝΕΣΙΟΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ της Δαδιάς

ΕΝ ΣΥΝΤΟΜΙΑ

**Ανθεί κάπου εκεί στα 1850

**Ανατινάσσεται από Τούρκους το 1912

**Αυτοδιαλύεται το 1926 λόγω οικονομικών δυσχερειών.

** Την καταλαμβάνει το Ελληνικό κράτος το 1974 και την μετατρέπει σε ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ.. που λειτουργεί έως το 1995!

**Από το  1966 αρχίζει να ανασυγκροτείται, με ιδιαίτερη έξαρση το 2010, όπότε τελικά, σχηματοποιήθηκε σε σοβαρό μοναστηριακό συγκρότημα με τεράστιες προοπτικές να αναδειχθεί σε φάρο έλξης στην περιοχή κι όχι μόνον.Αλλά....   

** Η Μονή είναι αφιερωμένη στο γενέσιο της Θεοτόκου  και πανηγυρίζει στις 8 Σεπτεμβρίου. Από δημιουργίας της ,η Μονή υπάγονταν ανέκαθεν  στην Ι.Μητρόπολη Διδυμοτείχου. Είναι ανδρώα Μονή.

**Από τα βυζαντικά χρόνια εμφανιζεται ο Μοναχισμός στην περιοχή Δαδιάς με την ανέγερση κατά πάσα πιθανότητα  μοναστηριού, Νοτιοδυτικά της σημερινής μονής, στη θέση «Τ’  Αη Γιώργη το χωράφι».

** Βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση, κοντά  σε δρόμο , παράλληλο με τον ποταμό Εβρο, προέκταση της περίφημης Ρωμαϊκής Εγνατίας οδού που οδηγεί στο Διδυμότειχο, την Ανδριανούπολη και σε άλλες σημαντικές πόλεις της αρχαιότητας.

**Δυστυχώς δεν υπάρχουν ευρύματα που να πιστοποιούν την ύπαρξη της Μονής  στα βυζαντικά ή μεταβυζαντινά χρόνια, -αν κι οργιάζουν οι φήμες και οι διαδόσεις- εκτός από δυο στοιχεία :Ένα Μεσοβυζαντινό θωράκιο, με παράσταση πογωνίου, που φυλάσσεται σήμερα στο Καθολικό του ναού. Το άλλο είναι μια σπασμένη βάση από μανουάλι. Μνείες κι αναφορές για την ύπαρξη μοναστηριού στη Δαδιά αρχίζουν να εμφανίζονται τον 17^ον αιώνα και μετά... χωρίς όμως ιδιαίτερο ντοκουμενταρισμένο  βάρος.

**Κατά την πορεία της είχε πολλές περιπέτειες , που φθάνουν ίσαμε με τους καιρούς μας.

Λόγω χρεών, υπενοικιάζονταν σε άλλες μονές ,κυρίως του Αγ. Όρους. Ή πάλι  για τους ίδιους οικονομικούς λόγους, ετίθετο  σε Επιτροπεία -εποπτεία που αναλάμβαναν κληρικοί ή εξέχοντες τοπικοί παράγοντες από Διδυμότειχο, Κορνοφωλιά, Σουφλί  κ.λπ.

**Στα 1912 Τούρκοι ανατίναξαν το καθολικό της Μονής και εξεδίωξαν τον ηγούμενό της . ..για λόγους εκδίκησης , επειδή κάποιοι Έλληνες και Βούλγαροι έσφαξαν κατοίκους  σε παρέβριο τουρκικό χωριό. Το βρήκαν βολικότερο να ξεσπάσουν στη Μονή. Από την ανατίναξη καταστράφηκε ολοσχερώς το εσωτερικό του ναού και έμειναν μόνον οι πέτρινες κολώνες.

Ο εκδιωχθείς όμως ηγούμενος επέστρεψε στη Μονή μετά από 8 χρόνια, (1920) και παρέμεινε σ΄αυτήν μέχρι το 1926, οπότε και η μονή διαλύεται…

**Ευτυχώς από την καταστροφή διασώθηκαν , κάπου 15 εικόνες, φιλοτεχνηθείσες στην περίοδο 1818-1885. Μία από αυτές είναι η θαυματουργική εικόνα της Παναγίας  που κοσμεί το καθολικό κι η άλλη του Αγίου Γεωργίου(1858) που είναι αφιέρωμα ενός τούρκου Λήσταρχου!

Διασώθηκαν επίσης  και τα βημόθυρα  αξιόλογης τεχνοτροπίας (1856), που σήμερα θα τα δείτε στο ναό. Διασώθηκαν και μερικά άλλα αξιόλογα κομμάτια που φυλάσσονται στο Εκκλησιαστικό μουσείο της Μητροπόλεως Διδυμοτείχου.

**Στα 1921 , μετά την καταστροφή του ναού από τους Τούρκους (1912) οικοδομήθηκε  στα δυτικά του ναού, η ανοικτή στοά , όπου όμως μόνο  3-4 φορές το χρόνο γινόταν λειτουργίες.

**Μόλις στα 1930 και χάρις στη βοήθεια των κατοίκων της περιοχής, γίνεται η πρώτη σοβαρή προσπάθεια ανακατασκευής  του καθολικού κι από τρίκλητος ναός- βασιλικού ρυθμού διαμορφώθηκε σε ορθογώνια  μονόχωρη αίθουσα και με ξύλινη στέγη , όπως είναι σήμερα.

**Η ανασύσταση της Μονής έγινε στα 1960 με ενέργειες του τότε Μητροπολίτη Διδυμοτείχου Κωνσταντίνου με πρώτο ηγούμενο τον Αρχιμανδρίτη π. Σπυρίδωνα Στογιάννη, ο οποίος , ταυτόχρονα ήταν κι εφημέριος  του Ι.Ναού Αγ. Αθανασίου Σουφλίου..

** Οι Μαθητικές κατασκηνώσεις της Ι.Μητροπόλεως Διδυμοτείχου  που λειτουργούν στις εγκαταστάσεις της Μονής πρωτοξεκίνησαν το 1962 και συνεχίζουν  τη δημοφιλή  πορεία τους έως σήμερα.

** Η μονή κατάσχεται ! Και εκεί που πήγαινε η Μονή να ορθοποδήσει, ξαφνικά το 1974  με αφορμή την επιστράτευση  που έγινε τότε ..η Μονή ..κατάσχεται από την Πολιτεία και μετατρέπεται σε ..στρατόπεδο!.. Το στρατόπεδο-Μονή κρατήθηκε ενδόξως στην ζωή έως το 1995, δηλαδή …η επιστράτευση , για δήθεν πόλεμο με την Τουρκία που δεν έγινε ποτέ... η κατάληψη της μονής από την πολιτεία… διήρκησε μία 20ετία!  Σχεδόν όσο κράτησε κι ο πόλεμος Αθηναίων  Σπαρτιατών...

Στα  1996-2001  γίγονται εκτεταμένες οικοδομικές επεμβάσεις στη Μονή…και  με συγχρηματοδότηση της Ε.Ε. παίρνει τελικά τη σημερινή της μορφή που θυμίζει ,χάρις στα υλικά και τις τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν, μεσοβυζαντινό κτίσμα .Από το 2002-2009 υπεύθυνος της Μονής ήταν ο Αρχιμανδρίτης π.Νικηφόρος Ζαμπουνίδης ,σήμερα εφημέριος του Αγ. Ιωάννου Βατάτζη στο Διδυμότειχο.

**Από την άνοιξη του 2010, αρχίζει να πνέει νέος άνεμος για τη πολύπαθη Μονή. Ο Μητροπολίτης Διδυμοτείχου , συμπτωματικά νέος στο πόστο αυτό, και γνωστός για την αγάπη του για τα μοναστήρια και τη μοναστική ζωή, με συγκεκριμένες αποφάσεις του δίνει περιεχόμενο και υπόσταση στη Μονή Δαδιάς. Δημιουργείται ο εσωτερικός κανονισμός, της ανδρώας κοινοβιακής Μονής, σχηματίζεται ολιγομελής Αδελφότητα  εξ αγάμων κληρικών της Ι.Μητροπόλεως Διδυμοτείχου και εκλέγεται με μυστική ψηφοφορία  και ενθρονίζεται την 8.9.2011,  ως ισόβιος ηγούμενος ο Αρχιμανδρίτης κ.Ελπιδοφόρος Λημναίος, που εγκαταβιοί κι αγωνίζεται για την ανάταση της μονής  από τον Φεβρουάριο του 2010.