Η ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΜΑΡΙΝΑ Καρέλλα… Μια όμορφη ιστορία!
Την ξέρετε την Μαρίνα Καρέλλα; Κοινή θνητή, πλην ταλαντούχος, διεθνώς αναγνωρισμένη ζωγράφος..η οποία όμως παντρεύτηκε τον πρωτοξάδελφο του βασιλιά Κωνσταντίνου , πρίγκιπα Μιχάηλ, ένα καλό παιδί και συγγραφέα.
Εμείς τους ξέρουμε από τις μέρες των γάμων τους (1965) Τους κυνηγούσαμε.Συμπτωματικά το πριγκιπικό ζεύγος ΜΑΡΙΝΑ-ΜΙΧΑΗΛ.. έχουν την ίδια ηλικία με τον Κωνσταντίνο! Και φυσικά δραστηριοποιούνται εντός Ελλάδας, …όπως ΟΛΑ ΠΛΕΟΝ τα μέλη της τ.βασιλικής οικογένειας! Δείτε την χθεσινή μας φωτό με την ΜΑΡΙΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΙΧΑΗΛ:(δεξιά)>
Μαρίνα Καρέλλα (Πρόεδρος του Σωματείου ΕΛΙΖΑ), Μαριάννα Βαρδινογιάννη και Πρίγκιπας Μιχαήλ
Διαβάστε το πιο κάτω ρεπορτάζ από τα ΝΕΑ..
Η Νέα Υόρκη, ο Τσαρούχης, ο Χορν, ο γάμος με τον πρίγκιπα Μιχαήλ, η Πάτμος... και μια νέα έκθεση στην Αθήνα
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 13/05/2012 05:45
«Τα παιδιά μου γεννήθηκαν εδώ, εδώ παντρεύτηκα, πώς να το κάνουμε, είμαι Ελληνίδα» λέει η κοσμογυρισμένη Μαρίνα Καρέλλα
Ηταν οκτώ ετών όταν ο πατέρας της, ο βιομήχανος Θόδωρος Καρέλλας, και η μητέρα της,Ελλη Χαλκιοπούλου, πρωτοταξίδεψαν μαζί με αυτήν και τα δύο αδέρφια της στη Νέα Υόρκη.
Σε σύγκριση με την Αθήνα της εποχής του Εμφυλίου η αμερικανική μεγαλούπολη είχε φανεί τότε στη μικρή Μαρίνα Καρέλλα «θεία». Σήμερα, τόσα χρόνια μετά, θυμάται κυρίως ότι γνώριζε για πρώτη φορά έναν κόσμο φανταστικό. Εναν κόσμο όπου μπορούσες να κάνεις τα πάντα. Εκείνη όμως το μόνο που ήθελε ήταν να ζωγραφίζει.
«Ενιωσα σαν να γεννήθηκα στην Αμερική» λέει η καλλιτέχνις που σταδιοδρόμησε και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, αλλά πάντα επέστρεφε στην Ελλάδα - όπου καταγράφονται περισσότερες από 30 εκθέσεις της. «Με ενδιαφέρει πάρα πολύ να δείχνω τη δουλειά μου εδώ και να αρέσω εδώ. Εχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει εδώ. Τα παιδιά μου γεννήθηκαν εδώ, εδώ παντρεύτηκα, πώς να το κάνουμε, είμαι Ελληνίδα» μας λέει από το φωτεινό αθηναϊκό διαμέρισμα όπου στεγάζει και το νέο της ατελιέ, με την Ερμού να βουίζει από κάτω. Σήμερα η Μαρίνα Καρέλλα μοιράζει τον χρόνο της μεταξύ Παρισιού, Αθήνας και Πάτμου. Στην Ελλάδα αυτή τη φορά δεν την έφερε μόνο η άσκηση του εκλογικού της δικαιώματος, αλλά και η προετοιμασία της νέας της έκθεσης στην γκαλερί Ζουμπουλάκη.
Η επαφή της με το «ανοιχτό» πνεύμα μιας πόλης που έδινε μεγαλύτερα περιθώρια στην τέχνη απ' ό,τι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα τη σημάδεψε. Επιστρέφοντας όμως στην Ελλάδα ύστερα από δύο χρόνια, θα έπρεπε να περάσουν περίπου άλλα πέντε για να της δοθεί η δυνατότητα να αφοσιωθεί στην τέχνη της, πλάι σε έναν μεγάλο δάσκαλο, τονΓιάννη Τσαρούχη: ο αδερφός της, που τον γνώριζε, πήγε τη 15χρονη Μαρίνα στο ατελιέ του για να δουλέψει ως βοηθός του ζωγράφου.
«Τον θυμάμαι σαν... Σωκράτη. Τότε που τον γνώρισα δεν είχε ακόμη τη γενειάδα του Σωκράτη, είχε όμως τη φιλοσοφία του. Δεν γελούσε ποτέ και έλεγε πράγματα πολύ αστεία και πολύ έξυπνα. Μαγείρευε συνέχεια ρύζι με αρακά. Και περνούσαν από το ατελιέ του στην οδό Ευζώνων χορευτές, μουσικοί, ζωγράφοι, ο καλλιτεχνικός κόσμος της Αθήνας. Ηταν ο άνθρωπος που με "άνοιξε" προς την τέχνη».
Τρία χρόνια μαθήτευσε κοντά στον Γιάννη Τσαρούχη. Μετά, αρχές δεκαετίας του '60, συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι, στη Σχολή Καλών Τεχνών. «Είχα πάρει φόρα» λέει.«Οταν επέστρεψα στην Αθήνα, ένα βράδυ, ο Τάκης Χορν, που ήταν φίλος των γονιών μου, ήρθε ξαφνικά στο δωμάτιο όπου ζωγράφιζα και μου ζήτησε να κάνω τα κοστούμια για το έργο του Ζορζ Νεβέ "Τι είναι ο Ζαμόρ", που θα ανέβαζε με τον θίασό του τον χειμώνα του 1962-1963. "Αν σου δίνονται τέτοιες ευκαιρίες και δεν τις παίρνεις, δεν πρόκειται ποτέ να πας μακριά" είχε σχολιάσει». Η συνεργασία με τον Δημήτρη Χορν έγινε απαρχή μιας αξιοσημείωτης πορείας στον σχεδιασμό κοστουμιών για ταινίες και θεατρικές παραστάσεις.
Η «κοινή θνητή» και ο «γαλαζοαίματος»
Στα 24 της η Μαρίνα Καρέλλα κάνει την Αθήνα και την Ευρώπη να μιλάνε για τον γάμο μιας «κοινής θνητής» με έναν πρίγκιπα. Στις 7 Φεβρουαρίου 1965 παντρεύεται τον γιο του πρίγκιπα Χριστόφορου, Μιχαήλ της Ελλάδος, ο οποίος παραιτείται των δικαιωμάτων του στον θρόνο. Ο Μιχαήλ φεύγει από το Τατόι και το ζευγάρι ζει στο Μαρούσι. «Οχι, ο γάμος μου σε καμία περίπτωση δεν ανέστειλε την εικαστική πορεία μου» λέει. «Τόσο ο σύζυγός μου όσο κι εγώ είχαμε τη δική μας πορεία, εκείνος ως συγγραφέας - έβγαλε το πρώτο του βιβλίο στα 26 του χρόνια - και εγώ ως ζωγράφος».
Σήμερα, ύστερα από 47 χρόνια γάμου, ομολογεί ότι ο τίτλος του συζύγου της δεν έκανε καμία διαφορά στη ζωή της. «Τι αλλάζει; Ισως ο τρόπος με τον οποίο σε βλέπουν οι άλλοι, αλλά αυτό είναι δικό τους θέμα. Εγώ ως καλλιτέχνις είμαι η Μαρίνα Καρέλλα. Το όνομα του συζύγου μου είναι θαυμάσιο, αλλά δεν νομίζω να μου έχει αλλάξει τίποτε».
Με τον ερχομό της Μεταπολίτευσης το ζευγάρι μετακομίζει στο Παρίσι. Τη δεκαετία του 1970 η Μαρίνα Καρέλλα εκθέτει στην Gallery Iolas τους Λευκούς Πίνακές της. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και ενώ έχουν γεννηθεί οι δύο κόρες τους, η Αλεξάνδρα και ηΟλγα, μετακομίζουν στη Νέα Υόρκη για δεκατρία χρόνια. Εκεί η Μαρίνα Καρέλλα ζει και κινείται με την άνεση που της έχει «κληροδοτήσει» η πρώτη της επαφή με τη χώρα.
Ποιες φυσιογνωμίες τη σημάδεψαν εκεί ως καλλιτέχνιδα; «Να, παραδείγματος χάριν ο Σάι Τουόμπλι. Τότε, τη δεκαετία του 1980, ήταν νέοι όλοι οι καλλιτέχνες που σήμερα θεωρούμε σημαντικούς: ο Ζαν Μισέλ Μπασκιά, ο Τζεφ Κουνς κ.ά. Εγώ, ας πούμε, είχα τον Ζαν Μισέλ Μπασκιά βοηθό. Ποιος να το φανταστεί ότι έλεγε "η Μαρίνα Καρέλλα με στέλνει να αγοράσω τα πιο καλά χάμπουργκερ της Νέας Υόρκης"…».
Μόλις οι κόρες τους πέρασαν στο Πανεπιστήμιο, επέστρεψαν στην Ευρώπη.«Είμαστε πολύ Ευρωπαίοι, βλέπετε» σχολιάζει. Οσο για τη σχέση τους με την Πάτμο, είχε ξεκινήσει νωρίτερα. «Η Πάτμος "γεννήθηκε" τη δεκαετία του '80. Είχα ολοκληρώσει μια έκθεση στην γκαλερί Ζουμπουλάκη που πήγε καλά οικονομικά και αποφάσισα να κάνω κάτι για να θυμάμαι πού πήγαν αυτά τα χρήματα - αντί να τα ξοδέψω σε ρούχα ή αλλού. Οι τιμές τότε ήταν πιο φιλικές και έτσι μπορέσαμε να αγοράσουμε ένα σπίτι στην Πάτμο» λέει.«Πηγαίνουμε αρκετά συχνά. Ο άνδρας μου πηγαίνει συχνότερα απ' ό,τι εγώ. Εγώ μόλις γύρισα, έπειτα από 15 ημέρες εκεί».
Μια «Σταχτοπούτα» της αληθινής ζωής
Η συγγραφική δραστηριότητα του Μιχαήλ της Ελλάδος και της Μαρίνας Καρέλλα συναντώνται στην έκθεση της καλλιτέχνιδος στην γκαλερί Ζουμπουλάκη. Με τον ίδιο τίτλο («Μια ιστορία μεταξύ άλλων») ο Μιχαήλ της Ελλάδος συνθέτει μια δική του ιστορία εμπνεόμενος από τους πίνακες της συζύγου του, η οποία θα περιέχεται στον κατάλογο της έκθεσης.
Η Μαρίνα Καρέλλα μιλάει με πάθος για τη νέα της δουλειά και το καινούργιο υλικό που μεταχειρίστηκε (ένα χαρτί με πλαστική υφή), το οποίο ανέδειξε την αμεσότητα του λαδιού και κάνει το φως να μοιάζει φιλτραρισμένο. «Με αυτό το καινούργιο υλικό αυξάνεται το µυστήριο των έργων» λέει.
Τοπία, σκηνές εσωτερικού χώρου, πορτρέτα σε λάδι ή κολάζ συνθέτουν ένα σύνολο από ετερόκλητες σκηνές που παραπέμπουν σε ένα ονειρικό περιβάλλον. «Ξαφνικά ήθελα να κάνω µικρά έργα» σημειώνει. «Είχα κάνει µερικά µεγάλα έργα που µου πήραν πολύ χρόνο και ήθελα να ξεσκάσω». Σε αυτά τα έργα η Μαρίνα Καρέλλα αποτύπωσε μικρούς προσωπικούς παραδείσους. «Βρίσκεσαι σε µια στιγµή όπως σήµερα και σκέφτεσαι πώς θα ξεφύγεις µέσα σε έναν µύθο, ένα παραµύθι. Οι γνωστές δύσκολες συνθήκες µε έχουν επηρεάσει ώστε να θέλω να δώσω φυγή και έναν δρόµο ελευθερίας στο πνεύµα».
Μα, η ζωή της όλη δεν θυμίζει παραμύθι; Δεν θυμίζει «Σταχτοπούτα»; «Ολα αυτά είναι πολύ ωραία. Αλλά η ουσία είναι ότι για να τα πετύχεις χρειάζονται δουλειά, συγκέντρωση και αγάπη. Η Σταχτοπούτα είναι ωραία, αλλά να µην ξεχνάµε και την αληθινή ζωή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου