| |||||
Το Σουφλί αναφέρεται για πρώτη φορά από τον Τούρκο περιηγητή Εβλιγιά Τσελεμπή στα 1667. Την περίοδο εκείνη ήταν ένα κεφαλοχώρι απαλλαγμένο από φόρους. Η τουρκική ονομασία Σοφουλού φανερώνει ότι πιθανότατα αποτελούσε κτήμα μοναστικού τάγματος που όντως μαρτυράται στην περιοχή. Αργότερα βέβαια οικογένειες Σουφλιωτών κατέφυγαν στο Σουφλί και τα πατρωνύμιά τους μνημονεύονται σε σημερινά επώνυμα. Είναι ωστόσο ιστορικά διαβεβαιωμένο ότι το Σουφλί κατοικούνταν από τη Νεολιθική Εποχή. Αυτό διαπιστώνεται από αντικείμενα που βρέθηκαν στην περιοχή, καθώς και την ανακάλυψη τάφων της Ελληνιστικής Περιόδου. Το έντονο θρακιώτικο στοιχείο στα έθιμα της περιοχής μαρτυρεί την καταγωγή των Σουφλιωτών από το μεγάλο Θρακικό φύλο της Βαλκανικής χερσονήσου και των νησιών του βορειοανατολικού Αιγαίου.
Κατά την περίοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας το Σουφλί αποτελούσε ισχυρό οικονομικό, πολιτικό και πολιτισμικό κέντρο που απλωνόταν και στην ανατολική όχθη του ποταμού Έβρου με πληθυσμό της τάξης των 60.000 ατόμων. Η ραγδαία ανάπτυξη οφείλεται στην σηροτροφία, που υπήρξε ο οικονομικός πνεύμονας της περιοχής για πολλές δεκαετίες. Τότε ιδρύθηκαν και τα εργοστάσια επεξεργασίας μετάξης των Αζαρία και Πάπο (1908), των Τζίβρε (1920) που ήταν και η μεγαλύτερη μονάδα της περιοχής και του Π. Χατζησάββα. Αργότερα δημιουργούνται το εργοστάσιο Τσιακίρη (1954) που λειτουργεί ως σήμερα και το κρατικό εργοστάσιο (1967). Η αμπελουργία και η οινοποιεία παρουσίασαν γρήγορη ανάπτυξη. Αυτά ήταν τα δύο κύρια σκέλη της οικονομικής ζωής του τόπου. Παράλληλα αναπτύχθηκαν και άλλες μορφές βιοτεχνίας όπως τα 60 καροποιεία και σιδηρουργεία που λειτουργούσαν πριν το 1922, καθώς και οι 4 ατμοκίνητοι αλευρόμυλοι και αρκετές μονάδες παραγωγής σισαμελαίου. Μετά τις συνθήκες του 1922-23 η Ανατολική Θράκη και η Ρωμυλία πέρασαν στην κυριότητα του νεοσύστατου τουρκικού κράτους. Έτσι, το Σουφλί έχασε το μεγαλύτερο μέρος της πεδιάδας των 70.000 στρεμμάτων, που ήταν απέραντα μορεολίβαδα, αποκλειστική τροφή του μεταξοσκώληκα. Επιπλέον, η σηροτροφία και το εμπόριο μεταξιού περιήλθαν στο ελληνικό, νομικό και φορολογικό καθεστώς. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη σταδιακή μείωση της παραγωγής και των εξαγωγών σε ευρωπαϊκές χώρες. Η ανακάλυψη και διάδοση της τεχνητής μεταξωτής ίνας ανέκοψε οριστικά και αμετάκλητα την πορεία της σηροτροφίας. Τα 4 εργοστάσια αναπήνησης καθώς και οι πολλές οικοτεχνίες παραγωγής μεταξιού έπαψαν να λειτουργούν. Αυτή τη στιγμή λειτουργούν 5 βιοτεχνίες ύφανσης και παραγωγής μεταξωτών ειδών καθώς και καταστήματα που εμπορεύονται μεταξωτά είδη. Το 1993, η παραγωγή κουκουλιών ανερχόταν σε 5.000 κιλά από 800.000 κιλά που ήταν το 1908. Εμείς της monidadias-news.... ρωτάμε αυτή δα ...είνμαι η ιστορία του Σουφλίου;... Την απάντηση θα τη βρείτε στις φημολογίες ανάμεσα στον λοσμάκι... Κι αυτές η ιστοσελίδα θα τις ανακαλύψει!
ΦΟΤΟ ALBUM ΣΟΥΦΛΙΟΥ
|
Λεζάντες κλπ.σχόλια θα μπουν σύντομα... Μην αγχώνεστε.. ΄Οπως ξέρετε οι ιστοσελίδες συνεχώς ανανεώνονται και συμπληρώνονται...
|
| |
-----------------
| ||
Οικία-δεξιά- στο Σουφλί, κάποτε, χθες (1950-60) |
ΠΗΓΕΣ Κυρίως στις μαυρόασπρες φωτό, είναι ο Δήμος Σουφλίου κι ελαφρώς το καλό> http://evros.e-citymap.gr ,αλλά κι εμείς.
Ναός Αγίου Γεωργίου Σουφλίου
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου ήταν ο Μητροπολιτικός Ναός της πόλης του Σουφλίου ως το 1935 όταν καταργείται η Μητρόπολις Σουφλίου και ενσωματώνεται στη Μητρόπολη Διδυμοτείχου. Τελευταίος Μητροπολίτης διετέλεσε ο Ιωακείμ Καβύρης, μετέπειτα Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως.
Ο Ναός, που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το Μουσείο μεταξιού, θεμελιώθηκε στα 1818 και τελείωσε στα 1862 - 1863. Είναι βασιλικού ρυθμού, με διπλούς πέτρινους ορόφους στο γυναικωνίτη. Το οκταγωνικό καμπαναριό κτίστηκε το 1910. Έχει 25 μέτρα ύψος και είναι κτισμένο με πωρόλιθο. Τα τέσσερα ρολόγια είναι ελβετικού μηχανισμού, δωρισμένα από τη συντεχνία των υποδηματοποιών.
Σπάνιο έργο τέχνης το ξυλόγλυπτο τέμπλο, του ξυλογλύπτη Σταμάτη Ταλιαδούρου ή Μαδυτινού (καταγόταν από τη Μάδυτο).
Ο Σταμάτης Ταλιαδούρος ασχολήθηκε πολλά χρόνια για να παραδώσει το 1861 σκαλισμένη όλη την ομορφιά της γης στο ξυλόγλυπτο αυτό τέμπλο. Η σύνδεση της ζωής με τη φύση και τον ουράνιο πατέρα, αυτή η μοναδικότητα αποσπά την προσοχή του κάθε επισκέπτη. Οι άγιοι αιωρούνται, έχουν τη μορφή της εξαΰλωσης, σα να μη πατούν στη γη.
Η έμπνευση του Σ. Ταλιαδούρου και η τέχνη των Κωνσταντινουπολιτών και Σωζοπολιτών μαστόρων, (τογιαδόρων), συνέδεσε την ζωή του κάτω κόσμου με την επουράνια, με έναν καταπληκτικό τρόπο που προκαλεί δέος, με το Χριστό σταυρωμένο να γέρνει προς τα μπρος, αγκαλιάζοντας όλους τους ανθρώπους. Ο Σταμάτης Ταλιαδούρος, δεν πρόλαβε να τελειώσει το έργο του. Έτσι, ολοκληρώθηκε από το γιο του.
Είναι ένας ναός γεμάτος από παλιές εικόνες. Το τέμπλο συνέχισε να συμπληρώνεται με εικόνες μέχρι το 1901-1902, ίσως και μέχρι το 1909.
Ναός Αγίου Αθανασίου Σουφλίου
Δίπλα στην πλατεία Νίκης, στην πάνω συνοικία του Σουφλίου που οι ντόπιοι την ονομάζουν “Καρκατσιλιά”, βρίσκεται ο Ναός του Αγίου Αθανασίου, μια πέτρινη εκκλησία με πλούσια βιβλιοθήκη, που κτίσθηκε το 1840. Έχει ξυλόγλυπτα, τέμπλο, δεσποτικό και άμβωνα. Στο καμπαναριό του, είναι εντοιχισμένο μαρμάρινο ανάγλυφο, με τη μορφή του Ιερομόναχου αρχιμανδρίτη Σπυρίδωνα Στογιάννου, ο οποίος ήταν για περισσότερο από 30 χρόνια εφημέριος και κοινωνικός ηγέτης της ενορίας του.
ΜΠΡΑΒΟ
ΑπάντησηΔιαγραφή