ΟΙ ΜΥΘΟΙ- ΘΡΥΛΟΙ & ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΚΥΚΛΩΝΟΥΝ ΤΟ ΜΥΘΙΚΟ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ….ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ.
Κι ενώ η Σπηλαιολογική Εταιρία αγνοεί ή κάνει πως αγνοεί τα σημαντικά και καταλυτικά σπήλαια του Διδυμοτείχου, έστω κι αν τα εξερεύνησαν μέλη της το 1963-65, βλέπουμε στη μεγάλη παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ, να γίνεται κάθετα αναφορά για το θέμα: Δείτε το:
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
“Το σπήλαιο Βούβα βρίσκεται ανάμεσα στο Διδυμότειχο και στο χωριό Κουφόβουνο που βρίσκεται στα δυτικά του, ερευνήθηκε στα 1962 από πενταμελή ομάδα της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας με επικεφαλής τον Α. Βραχιολίδη και είναι ένα ακόμη σπήλαιο που εμφανίζει αρκετά κοινά χαρακτηριστικά με εκείνο της ακρόπολης του Διδυμότειχου. Έχει όμως επιπλέον ξεχωριστό αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Η είσοδός του βρίσκεται πάνω στην οδική αρτηρία, απέναντι από το λατομείο και 10 μέτρα περίπου ψηλότερα από το επίπεδο του δρόμου. Το χαμηλό αλλά αρκετά φαρδύ στόμιο – στη βόρεια απότομη παρειά του ομώνυμου ασβεστολιθικού λόφου – οδηγεί αμέσως στην πρώτη αίθουσα, με εντυπωσιακές πραγματικά διαστάσεις, αρκετό ύψος και επίπεδο δάπεδο σε όλη της σχεδόν την έκταση. Το έδαφος σκεπάζεται σήμερα από παχύ στρώμα στάχτης, αποτέλεσμα της φωτιάς που τόσα χρόνια ανάβουν οι κτηνοτρόφοι της περιοχής, βρίσκοντας καταφύγιο στο εσωτερικό της σπηλιάς για τους ίδιους και τα κοπάδια τους.
Δύο στενές δίοδοι οδηγούν στα βαθύτερα σημεία της που έχουν γίνει επανειλημμένα αφορμή θρύλων για σύνδεση της «Βούβας» με το «Κάστρο» του Διδυμοτείχου ή ακόμα και με το Σουφλί. Από τα πρώτα κιόλας μέτρα μπορεί κανείς να δει σταλακτίτες και σταλαγμίτες μεγάλων διαστάσεων που βαθύτερα πολλαπλασιάζονται και αποτελούν μοναδικό θέαμα για τον επισκέπτη. Το γεγονός πάντως ότι το σπήλαιο δεν έχει μέχρι τώρα αξιοποιηθεί και δεν είναι, προς το παρόν, επισκέψιμο, κάνει ιδιαίτερα δύσκολη την πορεία στο εσωτερικό του, λόγω της μικρής περιεκτικότητας σε οξυγόνο, του ανώμαλου σε πολλά σημεία εδάφους και των επικίνδυνων χασμάτων που ανοίγονται συχνά στο δάπεδο. Σύμφωνα με τις προκαταρκτικές ανακοινώσεις της αποστολής του 1962, η συνολική του έκταση δεν είναι εύκολο να υπολογιστεί με ακρίβεια λόγω του σχεδίου του που χαρακτηρίζεται από μεγάλο αριθμό διαδρόμων και εξαιρετικά δαιδαλώδη κάτοψη αλλά και επειδή δεν εξερευνήθηκε σε όλο του το βάθος. “
**Μικρή διευκρίνιση: Ο Απ.Βραχιολίδης δεν είναι σπηλαιολόγος, αλλά δημοσιογράφος.. αλλά πάντως εξερεύνησε το σπήλαιο…όπως θα το εξερευνούσαν και οι φιλότιμοι ερασιτέχνες σπηλαιολόγοι…
Ο λόφος του καλέ στο διδυμότειχο έχει μεγάλη ιστορία κατά τον τοπικό θρύλο, από αυτό τον λόφο ρίχτηκε στο κενό και αυτοκτόνησε, η κόρη του βασιλιά, όταν οι εχθροί κατέλαβαν το κάστρο.,αλλά αυτή η ιστορία είναι μόνο η αρχή...
ακόμα οι επάλξεις απο τα κάστρα του βυζαντίου στέκονται πάνω στόν λόφο του καλέ,κάτω απο αυτά λέγεται πώς τα βυζαντινά χρόνια υπήρχε και ακόμα υπάρχει αλλά είναι σφραγισμένη τώρα(ήταν ανοιχτή μέχρι το 1997) μια υπόγεια σύραγγα που χωρίζεται σε 40 κάμαρες και σε βγάζει κατυευθείαν στήν κωσταντινούπολη,λέγεται οτι υπάρχουν δύο είσοδοι ένας απο την μεριά της αγίας μαρίνας(εκκλησάκι το οποίο είναι χτισμένο δίπλα ακριβώς στα βράχια του καλέ)και η άλλη στο χωριό κουφόβουνο 6 χιλιόμετρα απο το διδυμότειχο.
Ο λόφος του καλέ
Κάποιοι φίλοι μου μπήκανε μέσα έχοντας κάνει το κόλπο του θησέα με τον λαβύρινθο για να μην χαθούνε. μπήκανε μεσημέρι και βγήκανε 3 τα ξημερώματα και ήταν γεμάτοι λάσπη,κάτω ακριβώς απο τον λόφο του καλέ περνάει ο ερυθροπόταμος,όταν μπήκανε λοιπόν οι φίλοι μου στήν είσοδο της αγίας μαρίνας,βρήκανε ένα μονοπάτι το οποίο οσο περπατάγανε στένευε ολο και πιο πολυ.οι φίλοι μου ακολουθήσανε εκείνο το μονοπάτι εώς ότου το μονοπάτι έγινε τόσο στενό πού δέν μπόρουσαν να χωρέσουν και να περάσουν,όταν τους ρώτησα τί είδανε εκεί κάτω,μου είπανε πώς είχε παντού λάσπη και οτι είδανε κάποια περίεργα αγάλματα κατά μήκος του μονοπατιού Αν δεν ειχανε το σχοινι το σιγουρο ηταν οτι θα χανοντουσαν..
Ο πύργος της βασιλοπούλας
Λέγεται οτι παλιότερα πήγανε να το εξερευνήσουν μία ομάδα σπηλαιολώγων απο την γαλλία αλλά δέν ξαναβγήκανε ποτέ απο εκεί μέσα,και απο τότε κανείς δεν ενδιαφέρθηκε ξανά να εξερευνήσει τον λόφο του καλέ,οι ντόποιοι εκεί ξέρουνε οτι οι 40 κάμαρες υπάρχουνε,και έχουν πολλά στοιχεία που το αποδεικνείουν,τι μυστικό να κρύβεται πίσω απο όλλα αυτά;και γιατί σφραγίσανε τις 2 εισόδους;ερωτήματα τα οποία θα απαντηθούνε μόνο εάν δούμε φώς στο τούνελ.http://didymoteicho.net/forum/20/6740
Σελίδες από το βιβλίο μου "Ψηφίδες από τη Θράκη του χτες"
Οι παρακάτω πληροφορίες προέρχονται από τον αξιόλογο Διδυμοτειχίτη δημοσιογράφο-συγγραφέα Παντελή Αθανασιάδη. Θα τις απολαύσετε:
ΜΙΑ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΤΕΛΗ
ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗ!
Ο Παντελής Αθανασιάδης είναι δημοσιογραφικό τέκνο του Βραχιολίδη. Μόλις
αποφοίτησε από το Λύκειο, μετέβη στην Αθήνα προκείμενου να εισαχθεί στην Σχολή
υπαξιωματικών της Αστυνομίας…Επί συστάσει … επισκέφθηκε τον Βραχιολίδη με την
παράκληση, αν μπορούσε να κάνει κάτι…
--Δώσε εξετάσεις πρώτα και μετά βλέπουμε, του είπε ο Βραχιολίδης.
΄Εδωσε αλλά ατύχησε. Τον απέρριψαν για αστειότητες. Ξαναβλέπει τον Βραχιολίδη
με κατεβασμένη την κεφαλή…
--Σιγά μωρέ μη τα βάφεις …μαύρα… Δεν μου λες ξέρεις να γράφεις;
--Ξέρω είπε… ο αποτυχών νοματάρχης!
--Γράψε κάτι, φέρτο μου και τα ξαναλέμε.
Ο Παντελής εμφανίστηκε την επομένη με κάτι χειρόγραφα. Τα έριξε μια ματιά ο
Βραχιολίδης…και στραβοκοιτώντας τον ρώτησε…
--Νομίζω πως μπορείς να γίνεις δημοσιογράφος! Θα σε κάνω εγώ, τι λές;
Το παιδί πετούσε από τη χαρά του!
Μετά για ένα διάστημα ακολουθούσε τον μεγάλο ρεπόρτερ στα ρεπορτάζ…
Για να εξελιχθεί μετά σε σοβαρό δημοσιογράφο…Η αστυνομία μπορεί να έχασε έναν
στρατηγό της, αλλά η δημοσιογραφία κέρδισε τον “πρύτανη” του Κοινοβουλευτικού
ρεπορτάζ…
Έτσι τόσο απλά…. Και διαβάστε τα όμορφα που γράφει στο βιβλίο του για τους
μύθους-θρύλους του Διδυμοτείχου και του Εβρου:
Η Κοσμοσώτειρα των Θρακών
Η ΠΟΛΙΣ ΤΩΝ ΦΕΡΡΩΝ ΗΤΑΝ ΠΡΙΝ 400 ΧΡΟΝΙΑ …ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ!
Μετά την Τραϊανούπολη και προς το Βορρά επί του βασικού οδικού άξονα, συναντά κανείς τις Φέρρες. Η περίπτωση των Φερρών αποτελεί μια εξαιρετικά χαρακτηριστική περίπτωση μοναστηριακής οχύρωσης.
Στο μέρος αυτό, ο αυτοκράτορας Ισαάκιος Κομνηνός ίδρυσε τη Μονή της Κοσμοσώτειρας και έγραψε μάλιστα και το Τυπικόν της Μονής, μέσα από το οποίο αντλούμε σήμερα σημαντικές πληροφορίες περί της αρχιτεκτονικής του ναού και των οικοδομικών παρακολουθημάτων του, και περί των λειτουργιών του μοναστηριού.
Το Καθολικόν της Μονής διασώζεται και αποτελεί πλέον εδώ και λίγα χρόνια με Προεδρικό Διάταγμα, Προσκυνηματικό Κέντρο των Απανταχού Θρακών.
Το μοναστήρι που δέσποζε σε μια απέραντη εύφορη πεδιάδα στον κάτω ρου του ποταμού Έβρου, προστατεύονταν από οχυρωματικό περίβολο, από τον οποίο διασώζονται δύο πύργοι στο νότιο μέρος του.
Εντυπωσιακά τμήματα του ναού, είναι οι τοιχογραφίες των λεγόμενων στρατιωτικών αγίων, αγίων δηλαδή με στρατιωτικές στολές και οπλισμό, που οι βυζαντινολόγοι, τους έχουν ταυτίσει με πρόσωπα της οικογένειας των Κομνηνών. Τα ξίφη , τα δόρατα και οι θώρακες των Αγίων αυτών, μας δίνουν σήμερα μια εικόνα του οπλισμού των βυζαντινών αξιωματούχων των μέσων του 12ου αιώνα.
Το σημαντικό Διδυμότειχο ..ΤΟΠΟΣ ΕΞΟΡΙΑΣ ΤΩΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΣΥΝΟΜΟΤΩΝ…
Το σημαντικότερο κάστρο στη σημερινή (ελληνική) Θράκη είναι του Διδυμοτείχου.
Βρίσκεται στο μέσον περίπου του «κάθετου» στο χάρτη νομού Έβρου (και του μοναδικού με αρσενική ονομασία, «ο Έβρος») ελέγχει τη συμβολή δύο ποταμών (του Ερυθροπόταμου στο σημείο που εκβάλει στον Έβρο) και έχει δεύτερη στρατηγική στήριξη από παρακείμενο λόφο στην ίδια περιοχή, επί του οποίου υπήρχε η ρωμαϊκή πόλη Πλωτινούπολη, την οποία ίδρυσε ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Τραϊανός (117- 98 π.Χ.).
Τα δείγματα του τρόπου οικοδόμησης των τειχών, μαρτυρούν ύπαρξη κάστρου πολύ προ των βυζαντινών χρόνων.
Κατά τον ιστορικό Προκόπιο, τα τείχη του Διδυμοτείχου ανακατασκευάσθηκαν και ενισχύθηκαν επί Ιουστινιανού. Τα ίδια τείχη ενισχύθηκαν αργότερα και επί Κωνσταντίνου Ε΄ το 751. Όπως και το 1303, που τα τείχη ενισχύθηκαν σημαντικά από τον πρωτοστράτορα Κωνσταντίνο Ταρχανειώτη.
Το Διδυμότειχο είχε αποκτήσει φήμη τόπου εξορίας και φυλακής των συνωμοτών του Βυζαντίου, αλλά ταυτόχρονα αποτελούσε ισχυρό αμυντικό προγεφύρωμα, για όσους επιβουλεύονταν την Κωνσταντινούπολη. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο το κάστρο αυτό δοκιμάσθηκε από πολύχρονες και σκληρές πολιορκίες και κατά καιρούς υπέστη φοβερές καταστροφές, όπως από τον Βούλγαρο βασιλιά Κρούμο το 813-814, αλλά και από τους Σταυροφόρους, που τελικά το κατέλαβαν.
Το κάστρο πολιορκήθηκε στην πρώτη Σταυροφορία το 1189 από τα στρατεύματα του γερμανού αυτοκράτορα Φρειδερίκου Μπαρμπαρόσα υπό τη διοίκηση του δούκα Φρειδερίκου της Σβάμπ. Όταν κατά την 4η Σταυροφορία έπεσε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, το Διδυμότειχο είχε καταλάβει ο Βονιφάτιος Μομφερατικός. Αργότερα πέρασε στην κυριαρχία του Γοδεφρείδου Βιλεαρδουίνου και αργότερα του κόμη Ούγο ντε Σαιν Πωλ. Το 1206 όμως υπέστη μεγάλες καταστροφές από τον τσάρο των Βουλγάρων Ιωαννίτζη. Το 1237 πάντως οι Κουμάνοι επιδρομείς, που είχαν ερημώσει τη Θράκη δεν είχαν κατορθώσει να καταλάβουν το Διδυμότειχο.
Όταν ξέσπασε ο πολυετής εμφύλιος πόλεμος (1321-1354) στο Βυζάντιο, το Διδυμότειχο κατέστη πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας από τον αυτοκράτορα Ανδρόνικο Παλαιολόγο Γ΄ που είχε εξεγερθεί εναντίον του παππού του Ανδρόνικου Παλαιολόγου Β΄
Το 1341, στο Διδυμότειχο στέφεται αυτοκράτορας ο Ιωάννης Καντακουζηνός ΣΤ΄. Το 1346 ο Καντακουζηνός για να επιτύχει τη συμμαχία των Τούρκων δίδει ως σύζυγό την 13χρονη κόρη του πριγκίπισσα Θεοδώρα στον υπέργηρο σουλτάνο Ορχάν στη Σηλυβρία.
Τελικά, ανάμεσα στο 1357-1360 το Διδυμότειχο πέφτει στα χέρια των Τούρκων και απελευθερώνεται το 1920!!!.
Το περίφημο αυτό κάστρο, που συντηρήθηκε ανεπαρκώς από τους Οθωμανούς κατακτητές, υπέστη μεγάλες καταστροφές από ποικίλους επιδρομείς κατά τα βυζαντινά και μεταβυζαντινά χρόνια, αλλά και από τους Ρώσους, που κατέλαβαν το Διδυμότειχο στους δύο νικηφόρους γι’ αυτούς ρωσοτουρκικούς πολέμους το 1829 και το 1878.
Το κάστρο των Διδύμων Τειχών, συνοδεύεται με θρύλους, όπως αυτός με τις Σαράντα Κάμαρες, που βρίσκονται σε δαιδαλώδη διάταξη μέσα στο βράχο πάνω στον οποίο είναι κτισμένο στο κάστρο. Στην πραγματικότητα, το κάστρο διαθέτει δεκάδες λαξευτών σπηλαίων, που χρησιμοποιούνταν ως αποθήκες ή δεξαμενές νερού ή καταφύγια.
Ένας άλλος θρύλος θέλει, το άπαρτο κάστρο του Διδυμοτείχου να πέφτει στους Τούρκους από «μπαμπεσιά» και την υπεύθυνη «βασιλοπούλα» να πέφτει από τον γωνιακό νοτιοανατολικό πύργο με το άσπρο άλογο της και να αυτοκτονεί. Και ο άρχοντας πατέρας της, που ήταν έξω από το φρούριο σε κυνήγι όταν άκουσε το μαντάτο της κατάληψης του Διδυμοτείχου, αναφώνησε: «Για να το πιστέψω, πρέπει αυτές οι κότες που μαγειρεύουμε εδώ, να σηκωθούν και να λαλήσουν». Και ως του θαύματος, οι μαγειρεμένες κότες, ζωντάνεψαν. Και εις ανάμνηση, η τοποθεσία, με ένα παρεκκλήσι σήμερα του Αγίου Βλασίου , ονομάσθηκε στα τουρκικά «Ταούκ Γκεμέζ» δηλαδή, που οι κότες που τελικά δεν τις έφαγαν!!!
Οι θρύλοι της περιοχής κάνουν λόγο για «σαράντα κάμαρες» που είναι λαξευμένες μέσα στο βράχο και η ύπαρξή τους συνδυάζεται με κρυμμένους βασιλικούς θησαυρούς.
Οι θρύλοι αυτοί μεταδίδονται από παππού και γιαγια στα εγγονιά και κυκλοφορούν ολοζώντανα και σήμερα.
*Το Κάστρο του Πυθίου, της εποχής των Κατακουζηνών
Το κάστρο του Πυθίου
ΤΟ ΣΚΙΝΩΜΑ ΕΝΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ... ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΝΟΣ ΑΓΡΟΤΗ ΤΟΥ ΠΥΘΙΟΥ!
Το κάστρο του Πυθίου (του βυζαντινού Εμπυθίου) βρίσκεται 16 χιλμ. βορειότερα του Διδυμοτείχου, κοντά στη σιδηροδρομική γέφυρα, που εισέρχεται από το ελληνικό, στο τουρκικό έδαφος.
Κτίσθηκε από το 1331 έως το 1341 από τον Ιωάννη Καντακουζηνό ΣΤ΄ ο οποίος το χρησιμοποιούσε για να ελέγχει τις στρατηγικές διαβάσεις της κοιλάδας του ποταμού Έβρου. Τότε ο μεγάλος αυτός ποταμός, ήταν πλωτός σχεδόν έως τη Φιλιππούπολη και αποτελούσε την κύρια εμπορική αρτηρία από βορρά προς νότο.
Ουσιαστικά από το μικρό σε έκταση αλλά κραταιό οχυρό, σώζονται σήμερα δύο μεγάλοι πύργοι και κάποια στοιχεία του οχυρωματικού περιβόλου του. Το φρούριο αυτό, καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς το 1361, οι οποίοι το χρησιμοποίησαν και ως ορμητήριο για τις επιχειρήσεις τους εναντίον του Διδυμοτείχου.
Στο Πύθιο ετάφη το 1821 το σκήνωμα του απαγχονισθέντος πρώην Οικουμενικού Πατριάρχη Κύριλλου του ΣΤ΄ προκάτοχου του Γρηγορίου του Ε΄. Οι Τούρκοι τον θεώρησαν ύποπτο συμμετοχής στην Επανάσταση των Ελλήνων και μετά τον απαγχονισμό του πέταξαν το σκήνωμά του στον Έβρο, απαγορεύοντας τον ενταφιασμό του. Το βρήκε ένας Έλληνας αγρότης στο ύψος του Πυθίου όπου το παρέσυραν τα νερά του ποταμού, το μάζεψε κρυφά και το έθαψε μέσα στο σπίτι του.
*Το Κάστρο του Διδυμοτείχου..ΜΕ ΠΡΏΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟΝ ΠΥΡΓΟ ΤΗΣ ..ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΑΣ!
H MONIDADIAS-NEWS! ( Χτυπάμε καμπάνες και … αθλιότητες όπου τις απαντούμε).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου