Σάββατο 29 Μαρτίου 2014


dimou

ΜΕ ΤΑ ΚΡΕΜΥΔΑΚΙΑ ΚΑΝΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΝ ΤΕΜΠΕΛΗ ΨΕΥΤΟΣΤΟΧΑΣΤΗ  

Αποστομωτικές απαντήσεις στον Νίκο Δήμου

Σωστά τα λέει η Εκκλησία της Ελλάδος, αν και άργησε γενικότερα πολύ να αντιδράσει στις εθνομηδενιστικές ανακρίβειες που ακούγονται συστηματικά τον τελευταίο καιρό, μιας και είχε άλλες ασχολίες: κάτι παιχνίδια με τη φωτιά, όπως πχ το συνέδριο στο ΑΠΘ για τη σχέση της με την αριστερά, όπου ακούστηκαν αμίμητα πράγματα.

Στενές επαφές με τον ΣΥΡΙΖΑ και ανίερες προσεγγίσεις... Τώρα, τα πράγματα έγιναν ολίγον πιεστικά, μιας και ο «ποταμίσιος» Νίκος Δήμου, με τις απωθητικές για τους πατριώτες απόψεις (μέχρι και ο Ηλίας Μαμαλάκης αγανάκτησε – μετρίως όπως λέει - και απάντησε), στον οποίο αρέσει να προκαλεί, όπως και στην «ιέρεια» του εθνομηδενισμού, Μαρία Ρεπούση, τα έβαλε ευθέως με τον κλήρο, αμφισβητώντας τον.
Διαβάστε να φρίξετε: «Η Εκκλησία όχι μόνο δεν πρωτοστάτησε στον Αγώνα αλλά τον πολέμησε με κάθε τρόπο. Αφόρισε τον Ρήγα Φεραίο, εναντιώθηκε στις ‘σατανικές’ απόψεις για ελευθερία, ισότητα και δημοκρατία που έρχονταν από την Δύση και τελικά αφόρισε και την ίδια την επανάσταση. Φυσικά κανείς δεν ήταν στην Αγία Λαύρα στις 25 Μαρτίου και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός όχι μόνο δεν σήκωσε το λάβαρο (που φτιάχτηκε μετά από 50 χρόνια) αλλά έβριζε τον επαναστάτη Παπαφλέσσα ως ‘εξωλέστατον’».
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Η Εκκλησία, αυτή τη φορά απάντησε: «Χωρίς τον ορθόδοξο κλήρο δεν θα πετύχαινε η μεγάλη εθνική εξόρμηση του 1821. Ορισμένοι προπαγανδιστές ξεπερασμένων ιδεολογιών αρνούνται τον ρόλο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως φάνηκε και από δημοσιεύματα και τηλεοπτικές εκπομπές των τελευταίων ημερών. Αποδεικνύονται ανιστόρητοι και εμπαθείς», λέει μεταξύ άλλων η Εκκλησία της Ελλάδος. Πάλι καλά. Διότι, με τα λέγε – λέγε, η αριστερίστικη αλλά και η νεοφιλελεύθερη διανόηση (σε μια ανίερη συμμαχία), και οι δύο εθνομηδενιστικές, συνεχίζουν την πλύση εγκεφάλου.
Αμφισβητούν τη συμβολή του κλήρου στην Επανάσταση, αμφισβητούν το κρυφό σχολειό, αμφισβητούν την ίδια την Επανάσταση. Αμφισβητούν ό,τι ελληνικό, προσπαθώντας να μπολιάσουν τους νέους με περιφρόνηση για την ίδια τους την πατρίδα, χωρίς να αντιλαμβάνονται τις διαλυτικές, για την εθνική και κοινωνική συνοχή, συνέπειες από αυτή τους την τακτική. Εθνομηδενισμός, διεθνισμός, μηδενισμός, ανηθικότητα, ελευθεριότητα και εξαχρείωση. Και μια Εκκλησία που τα τελευταία χρόνια... μετέχει άξαφνα σε υπουργικό συμβούλιο του ΓΑΠ (ναι, του ΓΑΠ!), αλλά μετά εξαφανίζεται από το προσκήνιο, σωπαίνει, μονάζει, μακριά από τα εγκόσμια, σε μια εποχή που έπρεπε να κάνει το αντίθετο: να μάχεται, να βγαίνει μπροστά, να ενθαρρύνει, να τοποθετείται, όχι επί παντός επιστητού φυσικά, αλλά, επί των μείζονος σημασίας ζητημάτων που απασχολούν σήμερα τους Έλληνες. 
ΚΑΛΛΙΟ ΑΡΓΑ ΠΑΡΑ ΠΟΤΕ
«Οι περισσότεροι Επίσκοποι της Πελοποννήσου κλείσθηκαν στη φυλακή του πασά της Τριπολιτσάς από τις αρχές Μαρτίου 1821 και μόνον τρεις βρέθηκαν ζωντανοί όταν μπήκαν οι Έλληνες μετά από 6,5 μήνες. Αυτή τη θυσία των κληρικών ας μην την λησμονούμε. Στην Κύπρο ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός είχε μυηθεί στη Φιλική Εταιρία. Οι Τούρκοι το πληροφορήθηκαν και στις 9 Ιουλίου 1821 έγινε η μεγάλη σφαγή στη Λευκωσία. Θανατώθηκε ο Κυπριανός και όλοι οι Επίσκοποι και οι Αρχιμανδρίτες του νησιού μαζί με τους προκρίτους». Αυτά που λέει η Εκκλησία της Ελλάδος, ο Νίκος Δήμου δεν τα ξέρει ή κάνει πως δεν τα ξέρει.
Όπως δεν ξέρει ή κάνει πως δεν ξέρει τα κάτωθι: «στην ηθική και πνευματική προετοιμασία του 1821 ο ρόλος της Εκκλησίας και του Ράσου είναι μαχητικός και πανθομολογούμενος. Το ελληνορθόδοξο φρόνημα και η εθνική ταυτότητα διαφυλάχθηκαν με τη βοήθεια της Παιδείας, η οποία ήταν κατ’ εξοχήν έργο του ορθοδόξου κλήρου. Σε κρυφά και φανερά σχολεία, αναλόγως των συνθηκών που επικρατούσαν, τα ελληνόπουλα μάθαιναν από τους ιερείς την Πίστη τους, την γλώσσα τους και εγαλουχούντο με τον πόθο για Ελευθερία.
Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, από τη γέννηση του οποίου συμπληρώνονται τριακόσια χρόνια, ήταν ιερομόναχος, ίδρυσε διακόσια σχολεία και κήρυξε σε εκατοντάδες πόλεις και χωριά την ελπίδα για το «ποθούμενον», την απελευθέρωση…Ιστορία είναι η μελέτη των πηγών. Οι προσωπικές ερμηνείες και παρερμηνείες καταδεικνύουν φανατισμό, εθελοτυφλία και άγνοια των πηγών. Όσοι έζησαν τα γεγονότα, Έλληνες και ξένοι, αγωνιστές και λόγιοι, παραδέχονται ότι χωρίς τον ορθόδοξο κλήρο οι Έλληνες δεν θα είχαν ελευθερωθεί. Διαβάστε τον Νικόλαο Κασομούλη, τον Φωτάκο Χρυσανθόπουλο, τον Ιωάννη Μακρυγιάννη και τόσους άλλους αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων».
Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΜΑΜΑΛΑΚΗ
Ο πολύ αγαπητός σε όλους μας Ηλίας Μαμαλάκης, τοποθετήθηκε στο protagon και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, απαντώντας στον Νίκο Δήμου: «Μάλλον όμως έχετε ξεχάσει τι θα πει παιδί και πώς πρέπει να το μεγαλώσουμε… Τα ιστορικά γεγονότα δεν αναλύονται με το σημερινό κοινωνικό περιβάλλον, αλλά πρέπει να αναγάγουμε την κρίση μας και τη σκέψη μας στο κοινωνικό περιβάλλον της εποχής εκείνης, που ξέρετε πόσο διαφορετικό ήταν, σχεδόν αναρχία...  Αντικειμενικά η ιστορία παρουσιάζεται με τρία διαφορετικά πρόσωπα.
1. Η ηρωική, που είναι αυτή που πρέπει να μαθαίνουν τα παιδιά, για να είναι υπερήφανα για την πατρίδα τους και να πορευθούν εν ειρήνη, μέχρι να φτάσουν σε ηλικία που από μόνα τους θα διερευνήσουν τα γεγονότα, όπως εσείς και εγώ. 2. Η αντικειμενική ιστορία, η οποία πιθανόν να διδάσκεται στα πανεπιστήμια, όπου πάλι επιβάλλεται η γνώμη του καθηγητή και που δεν είναι πάντα αντικειμενική. 3. Η τεκμηριωμένη ιστορία, που βασίζεται στις ανασκαφές της αρχαιολογίας, στα εν γένει ευρήματα και στα γραπτά της εποχής. Συμπαθήστε με αγαπητέ κύριε Δήμου, αλλά όταν πριν από πάρα πολλά χρόνια αποσυρθήκατε από την έντονη ζωή της καθημερινότητας για να αφιερωθείτε στο γράψιμο πιθανόν να σας ξέφυγε κάτι. Ούτε και εγώ έχω παιδιά, μα θέλω τα παιδιά όλου του κόσμου να πατήσουν καλά τα πόδια τους στη γη και να προχωρήσουν μπροστά. Να μην γίνουν ούτε κλεφτρόνια, ούτε ψευτρόνια».
Τι να πούμε εμείς παραπάνω; (ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου