ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΟΥ π.ΑΝΤΩΝΙΟΥ1

Αφιέρωμα: Θεραπεύστε τη μέση σας... μόνοι σας!

ΕΝ ΣΥΝΟΜΙΑ …ΕΝ ΕΙΔΗ ΠΡΟΛΟΓΟΥ;

΄Οπως το έχω πει, έχω μια νοητική “διαστροφή”. Δεν χάβω ότι μου λένε οι γιατροί, δεν τα μασάω, δεν τα παίρνω “γκαραντί. Πρώτα τα κοσκινίζω κι αφού εγκρίνω τις διαγνώσεις τους τις υιοθετώ, ενίοτε με πολλές επιφυλάξεις, ανάμένοντας αποτελέσματα! Δεν είμαι εξυπνάκιας ούτε παλαβός.Για να κάνεις διάγνωση, πρωτίστως πρέπει να σε βοηθάει το γνωστικό σου. Άλλος γιατρός έχει άλφα πείρα κι έχει διαβάσει 5 βιβλία , κι άλλος εκατό! Ποιός μπορεί να κάνει ορθότερη διάγνωση..Λογικά ο δεύτερος, αν κι αυτό είναι συζητήσιμο..
Στο πόνημα αυτό οδηγήθηκα από προσωπικά ελατήρια. Ενώ είμαι γέρων υπερήλικας (80ντάρης γαρ) ξάφνου πριν από τετράμηνο περίπου είχα κάποια ενόχληση στο ουροποιητικό σύστημα, σύνηθες φαινόμενο σε άτομα της ηλικίας μου..Ο γιατρός υπέθεσε ουρολοίμωξη και του καλού καιρού έκοψε συνταγή για ένα αντιβιωτικό…το PRIXINA .
Ως γνωστόν, οι περισσότεροι γιατροί για να ξεμπερδεύουν σου δίνουν τσουβάλια αντιβιοτικών, αν και ξέρουν- ξέρουμε, ότι τα περισσότερα από αυτά προκαλούν σοβαρές παρενέργειες. Παρά ταύτα συνεχίζουν να το συνιστούν!
Αν διαβάσει κανείς προσεκτικά τα χαρτάκια που συνοδεύουν τα διάφορα φαρμακευτικά σκευάσματα θα διαπιστώσει, ότι οι αντεδείξεις-παρενέργειες, του όποιου φαρμάκου, καταλαμβάνουν μεγαλύτερο χώρο, από τις ενδείξεις. Δεν είναι περίεργο; Τι σόϊ φάρμακα είναι;… Κάνουν καλό ή περισσότερο κακό; ΄Ετσι γράφουν! Απλά εγώ το επεσήμανα και το κρατάω στο νιονιό μου!
Πρόσεξα ‘οτι το συγκεκριμένο φάρμακο PRIXINA, που μου έδωσε ο γιατρός μου –καλή τη πίστη που δεν αμφισβητώ ασφαλώς- σε κάποια ψιλά γραμματάκια στο χαρτί του σκευάσματος έγραφε.. “ Πιθανόν να σας χτυπήσει στα πόδια! Και ώ του θαύματος, πάνω στην τέταρτη μέρα , μου χτύπησε στα δάχτυλα του δεξιού ποδιού ..και μετά μου ήρθαν πόνοι,όχι οδυνηροί, αλλά ενοχλητικοί στο γόνατο και εν συνεχεία …στη μέση!

Φυσικά το έκοψα πάνω στην πέμπτη μέρα ιδία βουλήσει. Ο γιατρός μου όταν το είπα ..αποφάνθηκε ότι λίαν καλώς έπραξα’ .. ΄Οχι θα περίμενα αυτός να μου το πει.
Έκτοτε όμως έχω πονάκια. Αυτό με ώθησε στη μελέτη πολλών,δεκάδων συγγραμμάτων για να καταλάβω… Και ξάφνου, καλόγερος γαρ που γνοιάζεται για τα ανθρώπινα είδα κι εσένα! Κι εσύ πονάς και σε πολλά!
Και η ελπίδα για καλλιτέρευση σε στεγνώνει, ενίοτε και σε απελπίζει… Σέρνεσαι συνεχώς από γιατρό σε γιατρό, από φαρμακείο σε φαρμακείο…Μπάς και δεις ανακούφιση!

Σημειώνω κάτι που ξέρετε αλλά κάνετε πως δεν το ξέρετε: Η φαρμακολαγνεία στην Ελλάδα είναι ασύλληπτη σε έκταση…
Προσέξτε τον τελευταίο συρμό: Καλούν τον κόσμο κάποια κανάλια κι άλλοι φιλότιμοι εθελοντές να προσφέρουν τα φάρμακα που έχουν σπίτι τους! Μαζεύονται τόνοι! Τί σημαίνει αυτό; Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβετε! Ποιοί ωθούν τον κοσμάκι να παίρνει χαπάκια; Οι γιατροί φυσικά… Ποιός κινεί τους γιατρούς στην φαρμακολαγνεία των Νεοελλήνων; Φυσικά οι κερδοφόρες φαρμακοβιομηχανίες.. που λαδώνουν με διάφορους τρόπους τους …γιατρούς μας!
Τα δε ιδιωτικά κέντρα Υγείας είναι τα περισσότερα στην Ελλάδα… Ενώ τα δημόσια Νοσοκομεία … σου κάνουν πάσα σ΄αυτά-με το αζημίωτο- διότι δα δεν έχουν τα κατάλληλα μηχανήματα… ΄Η ακόμη για μια διάγνωση ο ένας γιατρός σε κάνει πάσα στον άλλο “συνάδελφό του” –παίρνει μίζα- για να καταλάβουν τι διάολο …έχεις… Κι όταν έγώ είχα προσπάππο πρακτικό γιατρό ..που έβγαζε συμπέρασμα διαγνωστικό με μια ματιά, τι κάνω;

Δεν αναρωτιέμαι ότι κάποιο λάκο έχει η φάβα;..
Οπερ σημαίνει πως έχει διαμορφωθεί ένα στάτους που μας κάνει εξαρτημένους των φαρμακοβιομηχανιών, κάθε άλλος παρά αθώες, μια και πολλές από τις “ασθένεις” της σήμερον, είναι τεχνητές προκειμένου να μας έχουν οι Αγιοι της Φαρμακοβιομηχανίας …μόνιμους πελάτες!
Δεν χρειάζεται να συνεχίσω προλογικά με άλλα που ζούμε-ζείτε, αλλά τα παρακάμπτουμε από συνήθεια ή φόβο ή τεμπελιά.

Εκείνο που γνοιάζει είναι ΝΑ ΣΥΛΛΟΓΑΣΤΕ…ΝΑ ΑΝΑΛΥΕΤΕ, ότι σας συμβαίνει…Αλλά πως να αναλύσεις όταν μια ολάκερη ζωή σκιάζεσαι και δεν συλλογάσαι κι εννοείς να κρεμιέσαι από μια άποψη ενός γιατρού; …που κατά κανόνα είναι όργανο του έμπορα φαρμακοβιομήχανου που επιδιώκει περισσότερες πωλήσεις για τα σκευάσματά του-μέσω γιατρών;

Θα έχετε παρατηρήσει εκείνα τα μαυροφορεμένα-κουστουμαρισμένα κοράκια έξω από τα ιατρεία…Αυτά τα υποκείμενα καλούνται ιατρικοί επισκέπτες και ο στόχος τους είναι να πείσουν τους γιατρούς να συνταγογραφούν φάρμακα της εταιρίας τους… φυσικά με το αζημίωτο!
Το μικρότερο ρεγάλο που λαμβάνουν είναι ένα πολυήμερο ταξιδάκι στο εξωτερικό… σε δήθεν …επιστημονικά συνέδρια!

Αλήθεια-για να τελειώνουμε;Σας έχει συστήσει κανένας γιατρός να παίρνετε το σπουδαιότερο όλων των εποχών, φάρμακο του Ιπποκράτη την ασπιρίνη; ΄Η μήπως τη λοιδώρησε κιόλα; Γιατί λέτε;
Σας έχουν προτείνει οι περισπούδαστοι γιατροί τη μαγειρίκη σόδα ή το θαυματουργό λεμόνι- λεμονόνερο- και πολλά άλλα που τα έχουμε στην κουζίνα μας, αλλά τελικά …το ρίχνουμε στα φαρμακευτικά χαπάκια, που κάνουν πάμπλουτους του φαρμακοβιομήχανους ; Γιατί λέτε;

ΠΟΝΟΙ ΣΤΗ ΜΕΣΗ... ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ !!!

ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΣΑΣ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ…ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ… ΠΛΗΝ ΟΜΩΣ Η ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟ ΘΕΩΡΟΎΝ ΠΑΘΗΣΗ-ΑΣΘΕΝΕΙΑ--- ΕΝΩ ΑΛΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ …Δείτε: 

Όπως έχουμε πει επανειλημένως, όλες ανεξαιρέτως οι ασθένειες προέρχονται από ψυχολογικούς παράγοντες. Παρόλο που η θεώρηση αυτή γίνεται ολοένα και πιο αποδεκτή στη σύγχρονη Ελληνική Κοινωνία, η συντριπτική πλειοψηφία σπεύδει στην καταπολέμηση του συμπτώματος στον πρώτο πόνο που θα συναντήσει. Αυτό σημαίνει ότι η αποδοχή αυτή έχει γίνει μόνο σε ένα νοητικό επίπεδο. Το έχουμε πει και θα το ξαναπούμε, πιστεύουμε ότι όλες, μα όλες οι ασθένειες έχουν την ρίζα τους στην ψυχολογία μας.

Ήδη, ακόμα και η συμβατική ιατρική εχει στραφεί και παίρνει πλέον πολύ σοβαρά τον συναισθηματικό ή νοητικό παράγοντα του ασθενή. Ωστόσο, όταν προτείνονται σχετικές λύσεις, η Παγκόσμια Φαρμακοβιομηχανία φροντίζει για τον αποκεφαλισμό και την εξόντωση όλων όσων υπερασπίζονται τέτοιες λύσεις, ακόμα κι αν αυτοί που τα υπερασπίζονται είναι οι ίδιοι γιατροί. (Φαντάζομαι οι λόγοι είναι αυτονόητοι)

Ένα τρανό παράδειγμα είναι ο Δρ Χάμερ που απέδειξε ότι ο καρκίνος έχει μοναδική αιτία τη συναισθηματική και νοητική κατάσταση του ασθενούς. (Διαβάστε τη θεωρία του) και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται: Χωρίς φάρμακα, χωρίς χημειοθεραπείες, μόνο με ψυχολογική υποστήριξη!
Το αποτέλεσμα ήταν να τον διώξουν με κάθε μέσο, μέχρι που τον φυλάκισαν σε φυλακές υψίστης ασφαλείας, σαν να ήταν ο χειρότερος εγκληματίας. Το αποτέλεσμα; Μετά από δεκάδες δικαστήρια, αθωώθηκε γιατί απέδειξε ότι είχε θεραπεύσει το 95% των καρκινοπαθών ασθενών του σε αντίθεση με την συμβατική τότε ιατρική που σκότωνε το 95% των ασθενών της.
Ωστόσο, σε αυτό το άρθρο παρουσιάζουμε άλλον έναν καταξιωμένο γιατρό, τον Δρ Τζον Σαρνο ο οποίος σπούδασε ορθοπεδικός και η κλινική του εμπειρία τον οδήγησε να προσεγγίσει τα σύνδρομα πόνου της σπονδυλικής στήλης τελείως διαφορετικά. Τα αποτελέσματα της μεθόδου που ανέπτυξε είναι εξαιρετικά και έχει θεραπεύσει χιλιάδες ασθενείς, αποκαθιστώντας την ποιότητα ζωής τους.
Όλα τα παρακατω αποσπάσματα είναι από το βιβλίο του "Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ" - "Κατανόηση των αιτιών και θεραπεία" Εκδ. ΡΕΩ (1η έκδοση 2008).
Αν και έχουμε κάνει μια περίληψη του βιβλίου, σας συνιστούμε να το προμηθευτείτε γιατί είναι ένας θησαυρός γνώσης και οι πληροφορίες του είναι ανεκτίμητες. Εξάλλου περιέχονται και άλλες ζωτικές πληροφορίες για την μεθοδολογία του.


Ο ίδιος ο Δρ Σάρνο μας πληροφορεί ότι σε πολλές περιπτώσεις η ίδια η ανάγνωση του βιβλίου ήταν αρκετή για να απαλλάξει τον ασθενή από το πρόβλημα...



"Το βιβλίο αυτό διαδέχεται το προηγούμενο βιβλίο μου, με τίτλο "Η κυριαρχία της σκέψης στον πόνο της μέσης", που εκδόθηκε το 1984 και περιγράφει μια διαταραχή, γνωστή με την ονομασία Σύνδρομο εξ Εντάσεως προκαλούμενης Μυοσίτιδας* (ΣΕΜ), το οποίο πιστεύω ότι αποτελεί την κύρια αι­τία της συνήθους επώδυνης προσβολής που εντοπίζεται στη μέση, τον αυχένα, τους ώμους, τους γλουτούς και τα άκρα. Στα χρόνια που μεσολάβησαν από την έκδοση του πρώτου βιβλίου, ανέπτυξα περαιτέρω και αποσαφήνισα τις απόψεις μου όσον αφορά στον τρόπο διάγνωσης και θεραπείας του ΣΕΜ. Τα νέα δεδομένα και τα συμπεράσματα βρίσκονται στο βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας.
Με την πάροδο των χρόνων, η συχνότητα εμφάνισης του συνδρόμου αυξήθηκε τόσο πολύ, ώστε το σύνδρομο είναι πλέον πρόβλημα δημόσιας υγείας μεγάλων διαστάσεων. Σύμφωνα με τις στατιστικές, περίπου το 8ο% του πληθυσμού έχει προσβληθεί του­λάχιστον μία φορά από αυτή την επώδυνη κατάσταση.
Δεν γνωρίζω κανέναν ασθενή με πόνο στον αυχένα, τους ώμους, τη μέση ή τους γλουτούς που να μην πιστεύει ότι ο πόνος του οφείλεται σε τραυματισμό, δηλαδή σε κάποιο «χτύπη­μα» που προκλήθηκε κατά τη διάρκεια σωματικής δραστηριότη­τας. «Χτύπησα την ώρα που έτρεχα (ή που έπαιζα μπάσκετ, τένις, μπόουλινγκ κτλ.)», ή «ο πόνος εμφανίστηκε μόλις σήκωσα την κορούλα μου» ή «όταν προσπάθησα να ανοίξω το παράθυρο που είχε φρακάρει», ή «πριν από δέκα χρόνια είχα ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο και από τότε έχω επαναλαμβανόμενες κρίσεις πόνου στη μέση μου».
Η σύνδεση του πόνου με κάποιο τραυματισμό είναι βαθιά ριζωμένη στη συνείδηση μας. Φυσικά, αν ο πόνος εμφανισθεί τη στιγμή που κάποιος καταπιάνεται με μια σωματική δραστηριότη­τα, είναι αναμενόμενο να τον αποδώσει σε αυτή. (Όμως, όπως θα δούμε στη συνέχεια, η λογική αυτή σύνδεση είναι συχνά απατη­λή). Αυτή η διαδεδομένη άποψη, σύμφωνα με την οποία η μέση είναι ευπαθής και μπορεί να τραυματιστεί εύκολα, είναι άκρως επι­κίνδυνη για τον κόσμο, θα λέγαμε, καταστροφική.

Αυτή η νοοτροπία καλλιεργείται από τους γιατρούς και τους άλλους θεραπευτές εδώ και χρόνια. Υποτίθεται ότι ο πόνος της μέ­σης, του αυχένα, του ώμου και των γλουτών οφείλεται σε τραυματι­σμό ή σε ασθένεια της σπονδυλικής στήλης και άλλων οστών ή σε αδυναμία των μυών και των συνδέσμων που τα περιβάλλουν —χω­ρίς να υπάρχει επιστημονική επικύρωση των απόψεων αυτών.
Από την άλλη μεριά υπάρχει η δική μου άποψη, την οποία εφαρμόζω επί δεκαεπτά χρόνια, με πολύ ικανοποιητικά αποτε­λέσματα. Παρατήρησα ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, ο πόνος είναι απόρροια μιας κατάστασης των μυών, των νεύρων, των τενόντων και των συνδέσμων, που οφείλεται σε ένταση. Τα υψηλότατα ποσοστά επιτυχίας που δίνει το απλό, γρήγορο και ολοκληρωμένο θεραπευτικό πρόγραμμα που προτείνω είναι η κα­λύτερη απόδειξη.
Η εμμονή της ιατρικής με τη σπονδυλική στήλη οφείλεται στην ίδια τη θεμελιώδη θεώρηση της ιατρικής φιλοσοφίας και εκπαίδευσης. Ο προσανατολισμός της σύγχρονης ιατρικής είναι, ως επί το πλείστον, μηχανικός και δομικός. Το σώμα αντιμετωπί­ζεται ως εξαιρετικά περίπλοκη μηχανή και η ασθένεια ως δυσλει­τουργία της, που προκαλείται από μόλυνση, τραυματισμό, κληρο­νομικές ανωμαλίες, εκφυλισμό ή καρκίνο. Ταυτοχρόνως, η ιατρική κοινότητα είναι «ερωτευμένη» με τα εργαστήρια, πιστεύοντας ότι τίποτα δεν είναι έγκυρο αν δεν είναι δυνατό να δοκιμαστεί και να επιβεβαιωθεί εργαστηριακά. Η συμβολή του εργαστηρίου στην ιατρική πρόοδο είναι φυσικά αναμφισβήτητη (ας θυμηθούμε την πενικιλίνη και την ινσουλίνη), δυστυχώς όμως υπάρχουν και πράγ­ματα που δύσκολα διερευνώνται στο εργαστήριο. Ένα από αυτά είναι η νόηση και ο εγκέφαλος. Επίσης και τα συναισθήματα δεν προσφέρονται για πειραματισμούς με δοκιμαστικούς σωλήνες και μετρήσεις. Έτσι, η σύγχρονη ιατρική επιλέγει να τα αγνοεί, πεπει­σμένη ότι, ούτως ή άλλως, έχουν ελάχιστη σχέση με την υγεία ή την αρρώστια. Ως εκ τούτου, η πλειονότητα των γιατρών θεωρεί ό­τι τα συναισθήματα δεν συνεισφέρουν στην πρόκληση οργανικών διαταραχών, αν και υπάρχουν πολλοί που θα αναγνώριζαν ότι ενδεχομένως επιδεινώνουν μία ασθένεια που έχει ήδη εμφανιστεί και οφείλεται σε «οργανικά» αίτια. Γενικά, οι γιατροί αισθάνονται αμηχανία όταν αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα που συνδέεται με συγκινήσεις. Έχουν την τάση να διαχωρίζουν αυστηρά τα «πράγ­ματα του μυαλού» από τα «πράγματα του σώματος» και αισθάνο­νται άνετα μόνο όταν εμπλέκονται με τα τελευταία.

Διαβάστε περισσότερα http://alttherapy.blogspot.com/2013/01/blog-post_1560.html#ixzz2zPGYRIJt

ΑΥΡΙΟ,,, Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΛΥΣΕΙΣ ΑΠΛΕΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΕΥΝΑΣΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ-ΠΑΥΣΙΠΟΝΑ... ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ ΤΑ ΠΑΥΣΙΠΟΝΑ ..παύουν τον πόνο προσωρινά ,αλλά δεν θεραπεύουν την αιτία.!