ΜΗΝ ΑΚΟΥΤΕ ΤΙ ΣΑΣ ΛΕΝΕ ΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΓΙΑΤΡΟΙ!

ΠΕΡΙ ΑΣΠΙΡΙΝΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...
ΑΜΕΤΡΗΤΑ ΤΑ ΕΥΕΡΓΕΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ



Το σημείωμά μας χθες για την ασπιρίνη είχε μεγάλη απήχηση και παραδιαβάστηκε. Αποκρύπτονται οι ευεργετικές ιδιότητες της ασπιρίνης σκόπιμα, διότι δεν συμφέρει σε γιατρους και φαρμακοβιομηχανίες..

Καταπολεμά ένα μεγάλο φάσμα ασθενειών από καρκίνο μέχρι γρίπη. Δεν είναι γερμανικό της ΜΠΑΓΙΕΡ χαπάκι, αλλά είναι επινόηση του ίδιου του Ιπποκράτη... Απλά οι Γερμανοί το βιομηχανοποίησαν. Οι προληπτικές του ιδιότητες είναι το κάτι άλλο. Ο κόσμος νομίζει ότι είναι χαπάκι για τον πονόδοντο ή πονοκέφαλο... Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Πάρτε ένα κουτάκι ασπιρίνες και διαβάστε τι γράφει το χαρτάκι μέσα... και θα δείτε. Κάνει κάποιες παρενέργειες σε ορισμένους οργανισμούς (πόνοι στο στομάχι, όπως διαδίδεται..), αλλά αν πιείτε την ασπιρίνη λιωμένη σε ένα ποτήρι νερό, ποτέ δεν ενοχλεί.


Σημειώστε ότι οι γιατροί σπανίως τη συνιστούν και στις περισσότερες φορές την αποτάσσουν μετά βδελυγμίας..
Η ΑΣΠΙΡΙΝΗ βοηθάει στην καλή κυκλοφορία του αίματος και της καρδιάς... Δηλαδή πιο απλά με την ασπιρίνη δεν έχετε ούτε καρδιακά, ούτε εγκεφαλικά. Θα αισθάνεστε σαν περδίκι.. Και φυσικά ούτε γρίπη θα σας πιάνει, ούτε κρυολόγημα.. το πολύ να έχετε κάποιο συναχάκι. Αυτά Κι αν φλέγεστε για περισσότερα πάτε στo ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ GOOGLE! Ή αν έχετε απορίες γράψτε μας ...


Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΡΑΓΟΤΔΙΣΜΕΝΗ ΙΤΙΑ....

βρισκόμαστε στο 400π.χ.....
ο μεγάλος γιατρός....
ο Ιπποκράτης για να θεραπεύσει τους ασθενείς του από διάφορους πόνους και παθήσεις όπως....

τον πυρετό.....

τους πονοκεφάλους

τις ισχιαλγίες....

τα αρθριτικά και διάφορα άλλα....
παρασκεύαζε μία σκόνη πικρή από 

τον φλοιό της ιτιάς καθώς και.... 

ένα πικρό αφέψημα από τα φύλλα της ιτιάς και της λεύκας....

αυτά τα δύο - την σκόνη και το αφέψημα των δύο δέντρων- χρησιμοποιούσε ο μεγάλος γιατρός σαν αναλγητικά και αντιπυρετικά φάρμακα....

αργότερα-πολύ αργότερα έχουμε τον Γάιος Πλίνιο Σεκούνδος(23-79μ,χ) τον γνωστό και ως Πλίνιος ο πρεσβύτερος.....

ο οποίος αναφέρεται σε κάποιες φαρμακευτικές ουσίες οι οποίες παρασκευάζονταν από την σκόνη του φλοιού της ιτιάς και της λεύκας....και....

ξαναβρίσκουμε τα εκχυλίσματα από τους φλοιούς και τα φύλλα των δύο δέντρων στοΠεδάνιο Διοσκουρίδης(40-90μ.χ).........

ανάμεσα στην πληθώρα των βοτάνων και των φυτών που χρησιμοποιούσε ο Πεδάνιος Διοσκουρίδης ήταν και τα εκχυλίσματα και οι σκόνες από τα δύο δέντρα....

χρησιμοποιούσε εκχυλίσματα φύλλων λεύκας για τους κολικούς και....

τα εκχυλίσματα της ιτιάς για τους πόνους των αρθρώσεων...

τους πυρετούς...

την ουρική αρθρίτιδα...

και στην πορεία των χρόνων το 129μ.χ έρχεται στην ζωή ο άλλος μεγάλος γιατρός της αρχαιότητας....

ο Κλαύδιος Γαληνός (129-199)...

ο οποίος μελέτησε και τις αντισηπτικές ιδιότητες των εκχυλισμάτων των φλοιών και τωνφύλλων των δύο δέντρων...

της λεύκας και της ιτιάς...

πειραματίστηκε και μελέτησε τις θεραπευτικές ιδιότητες των εκχυλισμάτων σε έλκη και πληγές...

και προχωράμε στον χρόνο και ερχόμαστε στο 1763...

όπου ο Άγγλος κληρικός Edmund Stone στέλνει μιά επιστολή στις 25 Απριλίου του 1763 στον τότε πρόεδρο της Βασιλικής Εταιρείας George Parker...

στην οποία εξυμνεί τις θεραπευτικές ιδιότητες του φλοιού και των φύλλων της ιτιάς...

στην επιστολή αυτή ο συγγραφέας περιγράφει πως από τον φλοιό της ιτιάς παρασκεύασε μια λευκή σκόνη η οποία...

είχε αντιπυρετικές...

αναλγητικές και...

αντιφλεγμονώδης ιδιότητες...

η επιστολή κέντρισε το ενδιαφέρον του τότε ιατρικού κόσμου ο οποίος...

έψαχνε  ένα νέο αναλγητικό φάρμακο το οποίο...

να ήταν αποτελεσματικό ώστε να αντικαταστήσει το λάβδανο που χρησιμοποιούσε μέχρι τότε...

ο ίδιος ο Edmund Stone είχε πειραματιστεί με τον φλοιό της ιτιάς στην προσπάθειά του να θεραπεύσει την ελονοσία:

είχε πάρει ένα κιλό φλοιό ιτιάς τον είχε αποξηράνει...

τον είχε κονιορτοποιήσει και είχε παρασκευάσει μία άσπρη σκόνη την οποία...

είχε χορηγήσει σε άτομα που έπασχαν από ελονοσία...

η θεραπεία ήταν αποτελεσματική...

έτσι με αυτόν τον τρόπο ο Άγγλος ιερέας έφερε στο προσκήνιο -για άλλη μια φορά-τις αποτελεσματικές θεραπείες των φύλλων και του φλοιού της ιτιάς και παρέκαμψε την κινίνη...

ένα πανάκριβο για την εποχή φάρμακο που χρησιμοποιούσαν για την θεραπεία των πυρετών και της ελονοσίας.....

την κινίνη την οποία παρασκεύαζαν από ένα δέντρο της Νοτίου Αμερικής "το δέντρο του Περού"- Peruvian cinchona officinales-...

και άνοιξε τον δρόμο στους φαρμακοποιούς και χημικούς της εποχής των Ναπολεόντειων πολέμων....

οι οποίοι στράφηκαν στην ιτιά διότι...

η εισαγωγή -λόγω των ναυτικών αποκλεισμών-της κινίνης είχε περιοριστεί και οι τιμές της ήταν πια άκρως απαγορευτικές....

και να΄μαστε στο φαρμακολογικό ινστιτούτο του Μονάχου εν έτος 1828.... 

Ο ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ Ο ΚΩΟΣ (460-375 π.Χ.) ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ.ΘΕΜΕΛΙΩΣΕ ΤΗ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΕΞΕΤΑΣΗΣ, ΠΟΥ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΟΜΟΙΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΙΣΧΥ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ. ΘΕΩΡΟΥΣΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ. ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΤΗ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΟΞΕΩΝ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ. ΕΠΕΚΤΑΘΗΚΕ ΣΕ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΔΕΙΣ, ΟΠΩΣ ΤΗ ΘΩΡΑΚΟΤΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΥΠΑΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΚΡΑΝΙΟΥ. ΣΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ "ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ" ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΤΟΝΙΤΙΔΑ.ΕΠΙΣΗΣ, ΘΕΜΕΛΙΩΣΕ ΤΗΝ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ, "ΤΑ ΟΜΟΙΑ ΤΩΝ ΟΜΟΙΩΝ ΕΙΣΙΝ ΙΑΜΑΤΑ". ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΦΥΤΩΝ, ΜΕ ΔΙΑΣΗΜΟΤΕΡΗ ΤΗΝ ΑΝΤΙΦΛΕΓΜΟΝΩΔΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΙΤΙΑΣ, ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ Η ΟΥΣΙΑ (ΑΚΕΤΥΛΟΣΑΛΙΚΥΛΙΚΟ ΟΞΥ)ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΑΣΠΙΡΙΝΗ  ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Ιστορική διαδρομή της ανακάλυψης και χρήσης της ασπιρίνης [Αναφ. 3]

Στην Παλαιά Διαθήκη γίνεται αναφορά στις θεραπευτικές ιδιότητες της λεύκας. Ο πατέρας της ιατρικής Ιπποκράτης (460-377 π.Χ.) χρησιμοποιούσε μια πικρή σκόνη από τον φλοιό της ιτιάς, καθώς και αφέψημα φύλλων ιτιάς ή λεύκας για να ανακουφίζει τους ασθενείς από τον πόνο και τον πυρετό. Εύποροι ασθενείς της αρχαίας εποχής παράγγελναν αφεψήματα φλοιού λεύκας (ένα ζωμό που παρασκεύαζαν με διαβροχή του φλοιού αυτών των δέντρων με ξύδι) για να αντιμετωπίσουν ισχιαλγίες και πόνους αρθρίτιδας.

Ο μεγάλος ιατρός του Ελληνορωμαϊκού κόσμου Κλαύδιος Γαληνός (129-199 μ.Χ.) μελέτησε τις αντισηπτικές ιδιότητες των εκχυλισμάτων των φλοιών των δένδρων και τις θεραπευτικές τους ιδιότητες σε τραύματα και έλκη. Φαρμακευτικά προϊόντα με βάση την ιτιά ή τη λεύκα χρησιμοποιήθηκαν από τους Κινέζους, όπως επίσης και από τους Ινδιάνους της Αμερικής για τη θεραπεία τραυμάτων, ρευματισμών, κρυολογημάτων και πονοκεφάλου. Ο Πεδάνιος Διοσκουρίδης (40-90 μ.Χ.) χορηγούσε εκχυλίσματα φύλλων λεύκας (σε μίγμα με πιπέρι και κρασί) για την αντιμετώπιση των πόνων κωλικών. Ο Γάιος Πλίνιος Σεκούνδος (23-79 μ.Χ), στο σύγγραμμά του Naturalis Historia, αναφέρεται σε κάποιες ουσίες (προφανώς παράγωγα του σαλικυλικού οξέος) που παρασκευάζονταν από σκόνη φλοιού ιτιάς ή λεύκας.

Το 1757, ο 'Αγγλος κληρικός Edmund Stone έφερε στο προσκήνιο τις θεραπευτικές ιδιότητες του φλοιού της ιτιάς. Γνώριζε ότι πολλοί ενορίτες του, που έπασχαν από ρευματισμούς, χρησιμοποιούσαν εκχυλίσματά του για να καταπραΰνουν τους πόνους της ασθένειας. Η πικρή γεύση του φλοιού του θύμιζε τη γεύση του φλοιού του δένδρου του Περού, της Peruvian Cinchona officinales (φαρμακευτική κιγχόνη), από τον οποίο παρασκεύαζαν ένα ακριβό φάρμακο (κινίνη) για την αντιμετώπιση του πυρετού των πασχόντων από ελονοσία και προφανώς υπέθετε κάποια συσχέτιση. Ο Stone παρουσίασε στη Βασιλική Εταιρεία εργασία του πάνω στις αναλγητικές ιδιότητες αυτού των εκχυλισμάτων φλοιού ιτιάς, η οποία κίνησε το ενδιαφέρον του ιατρικού κόσμου. Αναζητούσαν τότε ένα αποτελεσματικό αναλγητικό φάρμακο για να αντικαταστήσουν με αυτό το λαύδανο (οπιούχο παρασκεύασμα), το μοναδικό δραστικό αναλγητικό εκείνης της εποχής. Το λαύδανο είχε πολλές παρενέργειες και η συχνή χρήση του οδηγούσε σε εθισμό.

Κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων πολέμων (1803-1815), λόγω των ναυτικών αποκλεισμών, οι εισαγωγές κινίνης από τη Νότια Αμερική είχαν περιοριστεί σημαντικά. Οι τιμές της κινίνης είχαν γίνει απαγορευτικές, και έτσι αναζητούσαν εναλλακτικές πηγές της ή άλλα φάρμακα με ανάλογες αντιπυρετικές ιδιότητες. Τότε ήταν περίπου που οι χημικοί και φαρμακοποιοί άρχισαν να δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για τις ιδιότητες των εκχυλισμάτων του φλοιού της ιτιάς και λεύκας.

Αριστερα: Ο Felix Hoffmann (1868 - 1946): Γερμανός χημικός ο οποίος συνέθεσε την ασπιρίνη (ακετυλοσαλικυλικό οξύ) στη φαρμακευτική βιομηχανία Bayer το 1895. Μέσον: Ο Heinrich Dreser (καθισμένος δεξιά, 1860 - 1924), ο επικεφαλής του εργαστηρίου Πειραματικής Φαρμακολογίας της Bayer (Elberfeld, Γερμανία). Δεξια: Από τις πρώτες φαρμακευτικές συσκευασίες της ασπιρίνης, η οποία υπήρξε το πρώτο φάρμακο που κυκλοφόρησε στη μορφή δισκίων.

Διαβάστε και το πιο κάτω κατατοπιστικό άρθρο του ΒΗΜΑΤΟΣ. Εμείς έχουμε να πούμε:

Λένε πως αν πάρεις πρώτα ασπιρίνι και μετά αρχίσεις να πίνεις αλκοολ...κινδυνεύεις να μεθήσει πιο γρήγορα. Το αντίστροφο όμως έχουμε επισημάνει εμείς: Αν πιείς αρκετά  και μετά πάρεις ασπιρίνι... συνέρχεσαι σύντομα. Και πάντως να μη ξεχνάμε πως ο κάθε ανθρώπινος οργανισμός έχει τα δικά του μοναδικά τερτίπια, οπότε καλόν είναι να τα εξετάσετε όλα διαβάζονται απλά το ενημερωτικό φυλλάδιο που θα βρείτε στο κουτί της ασπιρίνης. Ζυγιαστε τα και δοκιμάστε .Θα καταλάβαιτε τις αντιδράσεις του οργανισμού σας. Για να σας βλάψει η δοκιμή αποκλείεται. Όντας δε σε φυσιολογική κατάσταση καλόν είναι να πέρνετε ασπιρίνη λίγο πριν πάτε για ύπνο. ΄Οταν ξυπνήσετε το πρωϊ θα αντιληφθείτε πόσο όμορφα θα νιώθετε... Διότι είπαμε ότι η ασπιρίνη βοηθάει στην καλή κυκλοφορία του αίματος. Γι αυτό και πολύ αθλίατροι -κυρίως στο ποδόσφαιρο ...χορηγούν στους ποδοσφαιριστές ...ασπιρίνη, έως και 4 χάπια την ίδια μέρα!

Τσώλη Θεοδώρα 

EMAIL| 

«Αθωώνεται» η ασπιρίνη για τις γαστρορραγίες

Μελέτη υποστηρίζει ότι ο κύριος «ένοχος» είναι το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  07/02/2012 13:46

Επιστήμονες από το Νότιγχαμ αναφέρουν ότι η ασπιρίνη δεν ευθύνεται για γαστρορραγίες αλλά ότι ο κύριος «ένοχος» είναι ένα κοινό βακτήριο, το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού

Νότιγχαμ 

Είναι γνωστό ότι η ασπιρίνη αποτελεί φάρμακο-«σωτήρα» για πολλά άτομα, προλαμβάνοντας τα καρδιακά και τα εγκεφαλικά επεισόδια. Ωστόσο, είναι επίσης γνωστό ότι έχει επί μακρόν συνδεθεί με κίνδυνο γαστρορραγίας και για αυτόν τον λόγο οι ειδικοί δεν συνιστούν τη λήψη της σε αρκετούς ασθενείς.

«Αθώωση» της ασπιρίνης

Τώρα μια νέα μελέτη ειδικών του Πανεπιστημίου του Νότιγχαμ έρχεται να «αθωώσει» την ασπιρίνη σε ό,τι αφορά την πρόκληση προβλημάτων στο στομάχι. Σύμφωνα με τα αποτελέσματά της η πραγματική αιτία γαστρορραγίας σε ασθενείς που λαμβάνουν το δημοφιλές Μη Στεροειδές Αντιφλεγμονώδες Φάρμακο (ΜΣΑΦ) είναι ένα κοινό βακτήριο και συγκεκριμένα το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού (H. pylori).

Οι ειδικοί που βρίσκονται πίσω από τη νέα μελέτη αναφέρουν ότι η θεωρία τους  μπορεί να αλλάξει τον τρόπο θεραπείας πολλών ασθενών με καρδιαγγειακά νοσήματα. Συγχρόνως εκτιμούν ότι η υπόθεσή τους ανοίγει πιθανώς τον δρόμο για λήψη του φαρμάκου από υγιή άτομα με στόχο την πρόληψη του καρκίνου καθώς διαφορετικά ερευνητικά στοιχεία μαρτυρούν το τελευταίο διάστημα τις αντικαρκινικές ιδιότητές του. Μέχρι σήμερα οι γιατροί δεν συνιστούσαν προληπτική λήψη της ασπιρίνης από τους υγιείς υπό τον φόβο της γαστρορραγίας. Και αυτό διότι θεωρούσαν πως  η ασπιρίνη δρα ερεθιστικά στα τοιχώματα του στομάχου προκαλώντας έλκος.

Το ελικοβακτηρίδιο κύριος «ένοχος»

Οι ερευνητές από το Νότιγχαμ κάνουν τώρα τα θεμέλια αυτής της κρατούσας άποψης να «τρίζουν» καθώς, όπως, υποστηρίζουν, το Η. pylori είναι ο κύριος «ένοχος» για την πρόκληση έλκους και απλώς η ασπιρίνη επιδεινώνει τα συμπτώματα της κατάστασης.

Οι βρετανοί επιστήμονες λένε ότι η εκρίζωση του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού πιθανότατα θα επιτρέψει σε πολύ περισσότερα άτομα να λαμβάνουν άφοβα ασπιρίνη.

Ενας στους τέσσερις ανθρώπους μολύνεται με το H. pylori κάποια στιγμή στη ζωή του και παρότι οι περισσότεροι δεν εμφανίζουν ποτέ συμπτώματα, το συγκεκριμένο βακτήριο θεωρείται ως κύριος υπαίτιος για τα έλκη του στομάχου: περίπου τρία στα 20 άτομα που μολύνονται με αυτό αναπτύσσουν έλκος. Η καινούργια μελέτη συνδέει τώρα το κοινό αυτό βακτήριο και με τις γαστρορραγίες για τις οποίες κατηγορείτο η ασπιρίνη.

Στο πλαίσιό της το 60% των ασθενών που εμφάνισαν γαστρορραγία ενώ λάμβαναν χαμηλή δόση ασπιρίνης διαγνώσθηκαν θετικοί στο ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού (η διάγνωση γίνεται με πολύ απλό τρόπο, μέσω ενός τεστ αναπνοής).

Όπως εξηγούν οι ερευνητές «το Η.pylori προκαλεί το έλκος και η υπόθεσή μας είναι ότι η ασπιρίνη, η οποία μειώνει την πηκτικότητα του αίματος, οδηγεί σε αιμορραγία. Εάν το βακτήριο εκριζωθεί, ο ασθενής δεν θα εμφανίζει εξαρχής έλκος οπότε δεν θα έχει και αυξημένο κίνδυνο αιμορραγίας εξαιτίας του φαρμάκου».

Μεγάλη κλινική δοκιμή

Οι ειδικοί από το Νότιγχαμ βρίσκονται ήδη σε διαδικασία διεξαγωγής μιας μεγάλης δοκιμής σε 40.000 ασθενείς στη Βρετανία προκειμένου να διερευνήσουν περαιτέρω την υπόθεσή τους. Εχουν μάλιστα ενώσει τις δυνάμεις τους με συναδέλφους τους από τα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης, του Ντάραμ, του Σαουθάμπτον και του Μπέρμιγχαμ για τη διεξαγωγή της «Helicobacter Eradication Aspirin Trial» (ΗΕΑΤ) η οποία θα ξεκινήσει τον ερχόμενο μήνα και θα ολοκληρωθεί τον Μάρτιο του 2016.

Σε αυτή τη δοκιμή ασθενείς ηλικίας 60 ετών και άνω οι οποίοι λαμβάνουν μικρή δόση ασπιρίνης θα εξεταστούν για ύπαρξη του Η. pylori. Από το σύνολο εκείνων που θα διαγνωσθούν θετικοί στο βακτήριο ορισμένοι θα λάβουν τη συμβατική θεραπεία εκρίζωσης η οποία διαρκεί μια εβδομάδα και αποτελείται από ισχυρά αντιβιοτικά ενώ οι υπόλοιποι θα λάβουν εικονική θεραπεία. Από τη σύγκριση μεταξύ των δύο ομάδων αναμένεται να προκύψουν χρήσιμες πληροφορίες για τους ερευνητές και κατ’επέκταση για εκατομμύρια ασθενείς παγκοσμίως.